นโยบายคมนาคม ของรัฐบาลใหม่

ไม่ว่าพรรคใด (หรือหลายพรรค) จะได้เป็นรัฐบาล หลังการเลือกตั้งครั้งนี้ ขอให้ย้อนไปอ่านรายงานของ สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ) เรื่อง “ข้อสังเกต และข้อห่วงใยต่อนโยบายด้านเศรษฐกิจ และสังคมของพรรคการเมือง ในการเลือกตั้งทั่วไปปี 2566” ที่เผยแพร่ตั้งแต่ต้นเดือนมีนาคม เพื่อนำข้อสังเกต และข้อเสนอแนะในรายงานนี้ไปใช้เป็นแนวทางบริหารจัดการ และแก้ไขปัญหาของประชาชน ทีดีอาร์ไอ วิเคราะห์นโยบายพรรคการเมืองไว้ 4 ด้าน ได้แก่ ด้านคมนาคม และขนส่ง ด้านเกษตร ด้านแรงงาน และด้านเอสเอมอี ซึ่งแน่นอนว่า ด้านที่เราสนใจ คือ การคมนาคมฯ ซึ่งผมสรุปสาระสำคัญได้ดังนี้ นโยบายด้านการคมนาคมขนส่งที่พรรคการเมืองนำเสนอ ส่วนใหญ่ยังเป็นเพียงแนวนโยบายกว้างๆ ที่ขาดรายละเอียดสำคัญ เช่น เรื่องการพัฒนาศูนย์กลางการเชื่อมต่อการขนส่งสินค้าระหว่างประเทศ การสร้างโครงข่ายมอเตอร์เวย์ และระบบรางเพิ่มขึ้นทั่วประเทศ และการส่งเสริมการใช้ยานยนต์ไฟฟ้า และจำกัดการปล่อยมลพิษของยานพาหนะ ทีดีอาร์ไอ เห็นว่า การปรับลดค่าโดยสารของระบบรางอาจไม่สามารถทำได้มากเหมือนที่พรรคการเมืองเสนอ เนื่องจากต้องใช้งบประมาณมาก  ดังนั้นควรพิจารณาระบบขนส่งมวลชนอื่นประกอบด้วย โดยเฉพาะรถเมล์ซึ่งสามารถเข้าถึงพื้นที่ต่างๆ ได้อย่างทั่วถึง รวมทั้งควรเปลี่ยนรถเมล์เดิมเป็นรถเมล์ไฟฟ้า นอกจากนี้ อาจพิจารณากำหนดค่าโดยสารร่วมของระบบขนส่งมวลชนทั้งหมด ทั้งระบบราง รถเมล์ และเรือ ซึ่งจะทำให้ค่าโดยสารโดยรวมต่อเที่ยวการเดินทางลดลง ช่วยให้ประชาชนรายได้ปานกลาง และรายได้น้อยสามารถเข้าถึงระบบขนส่งสาธารณะได้ดีขึ้น รวมทั้งส่งเสริมให้ท้องถิ่นสามารถจัดทำระบบขนส่งสาธารณะได้เอง ส่วนพรรคการเมืองที่เสนอนโยบายก่อสร้างมอเตอร์เวย์ หรือระบบรางเพิ่มเติม ควรพิจารณาปรับปรุงนโยบายดังกล่าวไม่ให้เกิดการทับซ้อนกันของมอเตอร์เวย์ และระบบราง เพื่อจะได้ไม่แข่งขันกันเอง และคุ้มค่ากับการลงทุน ตลอดจนไม่ทำให้เกิดการกระจุกตัวในการพัฒนาเฉพาะบางพื้นที่ โดยควรพิจารณาลงทุนระบบรางในเส้นทางหลัก และระบบมอเตอร์เวย์ในเส้นทางเชื่อมโยงกับระบบรางไปยังพื้นที่เศรษฐกิจสำคัญ เห็นไหมครับว่า ข้อแนะนำดีๆทั้งนั้น เสียดายที่ ทีดีอาร์ไอ ไม่ใช่พรรคการเมือง