การ "ส่งงวดรถ" หรือ "ผ่อนรถ" แต่ภาษากฎหมายเรียกว่า "เช่าซื้อ" ซึ่งชาวบ้านฟังแล้วเป็นงง ไรวุ้ย เดี๋ยวเช่า เดี๋ยวซื้อ ผ่อนเสร็จจะได้เป็นเจ้าของไหมเนี่ย เลยไม่ถนัดที่จะใช้ กฎหมายกับเราๆ ท่านๆ จึงห่างเหินพอสมควร แต่ถ้ามีปัญหาข้อพิพาทขึ้นมาเมื่อไหร่ จะอยู่จะไป หน้าเหี่ยวหรือหน้าบาน ก็หนีไม่พ้นกฎหมายอีกนั่นแหละ

การ "ส่งงวดรถ" หรือ "ผ่อนรถ" แต่ภาษากฎหมายเรียกว่า "เช่าซื้อ" ซึ่งชาวบ้านฟังแล้วเป็นงง ไรวุ้ย เดี๋ยวเช่า เดี๋ยวซื้อ ผ่อนเสร็จจะได้เป็นเจ้าของไหมเนี่ย เลยไม่ถนัดที่จะใช้ กฎหมายกับเราๆ ท่านๆ จึงห่างเหินพอสมควร แต่ถ้ามีปัญหาข้อพิพาทขึ้นมาเมื่อไหร่ จะอยู่จะไป หน้าเหี่ยวหรือหน้าบาน ก็หนีไม่พ้นกฎหมายอีกนั่นแหละ การผ่อนรถ เป็นกิจกรรมสร้างความระทึกไม่น้อย สำหรับคนเบี้ยน้อย ลุ้นตลอด จะส่งค่างวดทันไหม รอดไหม ถ้าไม่ทัน หมุนเงินด่วน หรือ "เงินชวนฉิบหาย" มาไม่ได้ ใจจะขาด เมื่อรถแสนรักโดนยึดคืน ใจงี้สลาย แย่ไปกว่านั้น ถ้าสภาพรถทรุดโทรมตามการใช้งาน หรือจากอุบัติเหตุ บริษัทตีราคา หรือเอาไปขายทอดตลาด ได้เงินมาไม่เท่าไร อีตามเล่นงานคนส่งงวด รวมถึงคนค้ำประกันอีก ไม่จ่ายก็โดนฟ้อง เจอหมายศาลงี้หน้าเหลือง ก็อยากแนะนำสั้นๆว่า จงผ่อนตามฐานะรายได้ อย่าใจเติบใจใหญ่ เลือกรถเกินตัว เจอค่างวดแต่ละเดือน หายใจไม่ทั่วท้อง หนักๆ เข้ารถที่ขี่ทำโก้โดนยึด อายชาวบ้านเขาเปล่าๆ อีกนิดหนึ่ง ใครมีสตางค์ ผ่อนรถได้สบายๆ จำไว้อย่าง ไม่ควรส่งงวดแต่ละงวดก่อนกำหนด แทนที่จะดี มันอาจไม่ดี ไฟแนนศ์คิดมั่ว หาว่าขาดส่งงวดเอาก็ได้ ที่สำคัญอีกอย่าง ส่งงวดให้ครบจำนวน ขาดไม่กี่สิบกี่ร้อยบาทเพราะหลงลืมหรือเข้าใจผิด คิดครบตามใบแจ้งหนี้ โดนไฟแนนศ์ระบุว่า ขาดส่งงวดไปโน่น ปรับอีกหลายร้อยบาท อารมณ์เสียเลยละ มาดูคดีที่เกี่ยวกับการส่งงวดขลุกขลักเป็นการตบท้าย ขานี้ตะรางหรือไม่ตะราง เดี๋ยวรู้ "นายปอร์เช่" หนุ่มไทยวัยทำงาน มีรายได้ต้องชักหน้าชักหลังแบบคนทั่วไป อยากได้รถกระบะมาใช้ เมื่อ "นางกินข้าว" ชื่อไทยๆ แต่ค่อนข้างแปลก บอกว่าถ้าอยากได้รถกระบะที่ฉันใช้อยู่ ก็เอาไปผ่อนต่อ จ่ายแต่ค่าต่อทะเบียน และค่าประกัน นายปอร์เช่ รับรถไปและส่งงวดในนาม นางกินข้าว ได้ 5 งวดก็หมดมุก จึงไปปรึกษาเจ้าของเทนท์ขายรถเก่าที่คุ้นเคย เขาแนะนำให้รู้จัก "นายกลมดิก" ชื่อส่อเค้า ซึ่งอยากได้รถ นายกลมดิก ได้รถไป ทำสัญญาว่าจะส่งงวดให้จบ ตั้งแต่งวดที่ 6 ซึ่ง นายปอร์เช่ ค้างอยู่ ปรากฏว่า นายกลมดิก เอาเฉพาะรถ แต่ไม่ส่งงวดเลย นายปอร์เช่ หาตัวไม่เจออีกต่างหาก ปัญหาเริ่มก่อตัวเมื่อ "บริษัท ผ่อนสั้นผ่อนยาวค้ารถ จำกัด” ชื่อน่าคบ มีหนังสือทวงถาม นางกินข้าว ผู้เช่าซื้อแต่แรกให้เคลียร์ค่างวด เคลียร์ไม่ได้ให้คืนรถ จ่ายค่าโน่นค่านี่เพิ่มเติม นางกินข้าว จึงไปสอบถาม นายปอร์เช่ ทราบเหตุแล้วก็แจ้งบริษัท ผ่อนสั้นผ่อนยาวค้ารถ ฯ อีกต่อหนึ่ง ทางบริษัท ฯ บอกให้นางกินข้าวแจ้งความเอาผิด นายปอร์เช่ ที่โรงพัก และตั้งป้อมจะฟ้องแพ่ง นางกินข้าว ต่อไป นายปอร์เช่ เป็นคนซื่อ ไปมอบตัวกับตำรวจ แล้วถูกดำเนินคดีข้อหายักยอกทรัพย์ โดนอัยการหิ้วตัวไปฟ้องที่ศาลจำเลย คือ นายปอร์เช่ ซึ่งนั่งรถเมล์บ้าง รถมอเตอร์ไซค์รับจ้างบ้าง ไปศาล ให้การปฏิเสธสู้คดี ผมไม่ได้ยักยอกรถ ขอให้ยกฟ้อง ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว ตัดสินเอาผิด ลงโทษจำคุก 1 ปี ให้คืนหรือใช้ราคารถ 6 แสนกว่าบาท แก่ผู้เสียหาย นายปอร์เช่ ตาเหลือกเข่าอ่อน ดิ้นรนให้ทนายยื่นอุทธรณ์ ขอให้ยกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิจารณาจากสำนวนล้วนๆ แล้วพิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง นายปอร์เช่ ฟ้อนเงี้ยวด้วยความดีใจลงจากศาล ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้จักการฟ้อนเงี้ยวมาก่อนเลย อัยการโจทก์ยังติดใจ จะให้ นายปอร์เช่ เป็นชาวคุก จึงยื่นฎีกาโต้แย้งคำตัดสินของศาลอุทธรณ์ว่าปล่อยไปได้ไง ศาลฎีกาแข็งใจ หยิบสำนวนคดีนี้ที่มาถึงคิว ทอดถอนใจแล้วพิจารณาตามพยานหลักฐาน และฟันธงโดยไม่ต้องโบกธงแดงอย่างหมอดูให้รุ่มร่ามออกมาว่า การที่ นางกินข้าว ตกลงให้ นายปอร์เช่ เอารถกระบะที่ตนเช่าซื้อไปใช้ ให้ นายปอร์เช่ จ่ายค่างวดในนามของ นางกินข้าว ถือเป็นการโอนสิทธิสัญญาเช่าซื้อ โดยมีข้อตกลงว่า นายปอร์เช่ จะเป็นผู้จ่ายค่างวดในนาม นางกินข้าว หลังจากนั้นไม่ปรากฏว่า นายปอร์เช่ พารถกระบะหลบหนีไปขายแก่คนอื่น หรือแอบอ้างว่าเป็นรถของตน โดยปฏิเสธว่าไม่ได้รับมอบรถจาก นางกินข้าว นายปอร์เช่ ครอบครองใช้รถโดยเปิดเผย และผ่อนส่งในนาม นางกินข้าว เรื่อยมาตั้ง 5 งวดติดต่อกัน เมื่อ นายปอร์เช่ ค้างค่างวด จึงมอบรถให้ นายกลมดิก ตกลงให้ นายกลมดิก ผ่อนส่งค่างวดที่เหลือต่อไปในนามของ นางกินข้าว แม้ นายปอร์เช่ จะทำสัญญาซื้อขายรถ รับเงินมัดจำจาก นายกลมดิก มา 5 พัน ก็ยังไม่เข้าข่ายการเอารถของบริษัท ผ่อนสั้นผ่อนยาวค้ารถ ฯ ผู้ให้เช่าซื้อไปขาย แต่เป็นการโอนสิทธิตามสัญญาเช่าซื้อให้ นายกลมดิก จ่ายค่างวดต่อไป เพราะ นายปอร์เช่ ต้องการคนมาช่วยรับภาระจ่ายค่างวดในนาม นางกินข้าว จึงไม่ได้เบียดบังเอารถเป็นของตนเองหรือผู้อื่นโดยทุจริต เอาผิดข้อหายักยอกไม่ได้ ในแง่ที่ว่า นายปอร์เช่ ทำไปโดยไม่ได้รับความยินยอมจากบริษัท ฯ ทางบริษัท ฯ ก็ยังคงมีสิทธิเรียกค่าเช่าซื้อที่ค้างจาก นางกินข้าว ต่อไป รวมทั้งเรียกค่าเสียหายในการที่ไม่อาจติดตามยึดรถคืนจาก นายปอร์เช่ ได้ด้วย ยังไงๆ ก็ไม่ผิดฐานยักยอก ศาลฎีกาจึงต้องเมื่อยอีกจนได้ในคดี ด้วยการพิพากษายืน ยกฟ้อง นายปอร์เช่ ไม่ต้องติดคุกตามที่ศาลอุทธรณ์ว่าไว้ อีงานนี้รอดเพราะ นายปอร์เช่ ส่งงวดต่อในนาม นางกินข้าว และทำสัญญาไว้กับ นายกลมดิก เป็นหลักเป็นฐาน เอามาโชว์ศาลได้ ไม่ส่งมอบรถเฉยๆ และให้ นายกลมดิก ผ่อนส่งในนามของ นางกินข้าว อีกด้วย แสดงว่าไม่ได้มีเจตนาเบียดบังเอารถเป็นของตนเอง จนกว่าจะผ่อนเสร็จ ใครก็ตามที่อยากผ่อนรถต่อจากคนอื่น เสียเวลาไปโอนสิทธิกับบริษัทไฟแนนศ์จะสวยกว่า ทำกันเองอย่าง นายปอร์เช่ หลุดจากตะรางก็จริง แต่หืดหอบเล่นงานก็แล้วกัน จากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2716/2554