ไก่อ่อน (ระหว่างเพื่อน): สงครามทางความคิด

 

พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร พระมหากษัตริย์ไทย รัชกาลที่ 9  ทรงมีพระราชดำรัสในการเสด็จออกมหาสมาคม ณ พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย เนื่องในวันเฉลิมพระชนมพรรษา 2551 มีความตอนหนึ่งว่า

            “...ความสุข ความสวัสดีของข้าพเจ้า เกิดขึ้นได้ ก็ด้วยบ้านเมืองของเรา มีความเจริญมั่นคงเป็นปกติสุข  ความเจริญมั่นคงเท่านั้นที่จะสำเร็จผลเป็นจริงได้ ก็ด้วยทุกคนทุกฝ่ายในชาติมุ่งที่จะปฏิบัติหน้าที่ของตนให้เต็มกำลัง  ด้วยสติ  รู้ตัว  ด้วยปัญญา  รู้คิด  และด้วยความสุจริตจริงใจ  โดยเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม ยิ่งกว่าส่วนอื่น...” บ้านเมืองของเรา มีรัฐประหารหลังสุดเมื่อ 6 ปีที่แล้ว โดย คณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.)  สงครามในบ้านเมืองล่าสุด คือ การแพร่ระบาดของ COVID-19 ตั้งแต่ต้นปีมาจนถึงวันนี้ ตามสถานการณ์แนวรบถือว่า “ไทยชนะ” การรักษาความสงบแห่งชาติของทหารที่ยึดอำนาจ 4 ปี หลังจากนั้นเราก็มีรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ ผ่านความเห็นชอบของปวงชน  และมีการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร มีผู้แทนพรรคการเมือง ตามระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข เหนืออื่นใด เรามี นักการเมืองทั้งหน้าใหม่และหน้าเดิม แต่ทั้งหน้าใหม่และหน้าเดิมก็เป็นนักการเมืองที่ “เล่นการเมือง” ทั้งสิ้น เราอยู่กับบ้านนี้เมืองนี้มา 4 แผ่นดิน  แหล่งเรียนรู้ของเรา คือ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ตั้งแต่ทหารยึดครอง จน อันดับ รองเดช-นักศึกษาคนหนึ่งของเรา กรีดเลือดที่แขนประท้วงทหาร และต่อมาเราก็ได้มหาวิทยาลัยของเราคืนมาเต็มๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ควรยอมรับว่า บ้านเมืองมีความสงบ  มีความเงียบ และมีความซึมเศร้า ด้วยผลกระทบจาก COVID-19 ทำลายล้างเศรษฐกิจแห่งชาติในโลกใบนี้อย่างน่ากลัว ถึงอย่างไร หากมีการวัดระดับ ถือว่า ประเทศไทย บอบช้ำไม่มาก ไม่น่าจะเป็นห่วงเป็นใย สิ่งที่เราห่วงวันนี้ คือ สงครามทางความคิด  ความเคลื่อนไหวของนักเรียนและนิสิต-นักศึกษา เรามีนักการเมืองที่เล่นการเมือง  จะคุร้อน หรือเย็นยะเยือกอย่างไร พวกเขามี รัฐสภา เป็นเวทีทางความคิด อันที่จริง นักการเมืองมีอุดมการณ์  อาสาราษฎรเข้ามาทำงานให้ประเทศ และประชาชน ถือเป็นภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ หลายท่านยึดมั่นอุดมการณ์  แม้ชีวิตก็ยอมสละ  เพราะนั่นคือที่มาแห่งเกียรติประวัติอันสูงส่ง งดงามอย่างมีค่าแก่วงศ์ตระกูลและแผ่นดิน ชีวิตคนเรา ย่อมมีทั้ง บวก และลบ บวก เป็นต้นแบบ เป็นตัวอย่าง เป็นต้นฉบับ  และลบก็เป็น สิ่งควรเรียนรู้ เพื่อความระมัดระวัง หรือเพื่อการหลีกเลี่ยง เราชอบอ่านหนังสือ ในหนังสือเหล่านั้นรวมทั้ง “หิโตปเทศ” ฉบับแปลโดย เสฐียรโกเศศ นาคะประทีป วันนี้เราขออนุญาตนำนิยายเรื่องหนึ่งมาเล่าสู่กันฟัง “ในกรรปูรทวีป มีทะเลสาบชื่อปัทมเกลิ,  พญาหงส์มีนามว่า หิรัณยครรภ อาศัยอยู่ ณ ที่นั้น บรรดาพวกนกชนิดจรน้ำทั้งหมดประชุมพร้อมใจกันอัญเชิญหิรัณยครรภรับอภิเษกขึ้นเป็นพญาแห่งนก  เพราะ:- ถ้าไม่มีนรบดีเป็นผู้ควบคุม,  ปวงประชาราษฎร์ก็ระส่ำระสาย,  เสมือนเรือขาดคนพาย ต้องลอยเคว้งคว้างในกลางทะเล ประการหนึ่ง:- พระราชาคุ้มครองประชาราษฎร์,  ประชาราษฎร์เชิดชูพระองค์,  การคุ้มครองดีกว่าการเชิดชู,  ขาดความคุ้มครองเสียแล้ว  แม้สิ่งซึ่งเป็นมงคล ก็ไม่เป็นมงคลเลย ครั้งหนึ่งพญาหงส์กำลังสำราญกายบนบัลลังก์บัว  ซึ่งแผ่เป็นปริมณฑล มีบริวารแวดล้อมอยู่รอบข้าง ขณะนั้น  นกยางชื่อ ทีรฆมุข กลับจากประเทศบางแห่ง หรือประเทศอื่น เข้ามาประณม  พญาหงส์ปราศรัยว่า “ดูก่อนทีรฆมุข ! ...เจ้ามาจากต่างประเทศ,  จงเล่าข่าวคราวให้ฟังบ้าง” ทีรฆมุข  ตอบว่า “เทวะ  !  มีข่าวสำคัญซึ่งข้าเจ้าใคร่เสนอ,  จึงได้รีบกลับมา,  ขอพระบาทเป็นเจ้าสดับ:- มีนกยูงชื่อ จิตรวรรณ  เป็นพญานก  อาศัย ณ ภูเขาวินธัย ในชมพูทวีป ขณะข้าเจ้าจิกหาอาหารอยู่กลางป่าอันแห้งแล้ง  บริวารของจิตรวรรณพบข้าเจ้า และซักถามว่า “ท่านนี้คือใคร ?   มาจากไหน ?” ข้าเจ้า ตอบว่า “ข้าเป็นอนุจร (บริวาร)  ของท้าวหิรัณยครรภ ราชะแห่งกรรปูรทวีป  อยากเห็นเมืองต่างประเทศจึงได้มา” นกเหล่านั้นได้ฟัง  ก็ถามว่า “เช่นนั้น ในระหว่างสองทวีปนี้  ทวีปไหน หรือเจ้าของใคร  จักดีกว่ากัน ?” ข้าเจ้า ตอบว่า “เออแน่ะ !  เหตุไฉนพวกท่านจึงถามดังนี้ ? “ผิดกันใหญ่หลวงนัก  เพราะกรรปูรทวีปคือประเทศหนึ่งในสรวงสวรรค์,  และพระราชา ก็คือ ท้าวสวรรค์บดีองค์หนึ่ง “จะพรรณนาให้ถูกได้อย่างไร ?  พวกท่านมัวหลงทำอะไรหนอ  จึงได้ตกมาอยู่ในถิ่นที่แร้นแค้นฉะนี้  ? “เชิญไปอยู่เสียในประเทศของข้าเจ้าเถิด” ครั้นนกเหล่านั้น  ได้ยินวาจาดังนี้ ก็โกรธ ท่านย่อมว่า:- การดื่มน้ำนมแห่งพญานก  มีแต่เพิ่มพิษร้ายขึ้น  การว่ากล่าวตักเตือนคน  บัดซบก็ฉันเดียวกัน  สำหรับให้มันโกรธ  หาเพื่อความสุขสงบไม่ อีกประการหนึ่ง:- ผู้มีความคิด  ก็พอตักเตือนกันได้ แต่คนไม่มีความคิด  หาควรไม่เลย นก  เมื่อตักเตือนพวกลิงโง่  กลับถูกทำลายรัง ต้องหนีไป   พญาหิรัณยครรภถามว่า  “เรื่องเป็นอย่างไร  ?”...” เรื่องก็ดำเนินต่อไป  ดังเช่นประเทศของเรานี้ ก็ดำเนินต่อไป ไม่รู้ใคร คือ นก และใคร คือ พวกลิงโง่  !?!