ชีวิตคือความรื่นรมย์
เสียงประชาชน
นักปราชญ์ราชบัณฑิต นักวิชาการ (ทั้งนักวิชาการบริสุทธิ์ และนักวิชาการขายวิญญาณ) นักการเมือง (ทั้งที่เป็นเนื้อแท้ และปลอมปน) นักสื่อมวลชน (ทั้งสื่อรับจ้าง และสื่อมั่นศักดิ์ศรี) ฯลฯ ต่างพร่ำถ้อยคำที่ว่า "เสียงประชาชนคือเสียงสวรรค์" แล้วประชาชน (ทั้งผู้บริสุทธิ์ และทาสวาทกรรม) ก็จำแนกแยกแยะและนำขี้ปากเหล่านั้นมาขยายความต่อ แล้วแต่สนิมในสมองมีมากหรือน้อยโดยเฉพาะประชาชนที่มีสำนึกประชาธิปไตยของจริง ที่ไม่อิง "โพล" รับจ้างสำนักใด มักแสดงออกให้สาธารณชนรู้ว่า ถ้าเขาพูดได้ตามใจอย่างนักประชาธิปไตยแท้ เขาก็จะสะท้อนความในใจออกมาไม่มากก็น้อย โดยเฉพาะ (อีกที) ในวงการศิลปวัฒนธรรม ศิลปินจริงมักพูดความจริงใจ สักวาเป็นการแสดงออกทางวัฒนธรรมดั้งเดิมของไทยมานาน ในประวัติวรรณคดีไทยมีบันทึกให้เห็นชัดเจน ไม่ว่าเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ (กุ้ง) ปลายสมัยกรุงศรีอยุธยา หรือกวีสามัญชนคนสำคัญอย่าง พระสุนทรโวหาร (ภู่) หรือ สุนทรภู่ พระมหามนตรี (ทรัพย์) คุณสุวรรณ (กวีหญิงผู้แต่งระเด่นลันได) หรือ คุณพุ่ม (กวีหญิงฉายา "บุษบาท่าเรือจ้าง") ฯลฯ ต่างมีวรรณกรรมที่แสดงถึงจิตวิญญาณประชาธิปไตย มากบ้างน้อยบ้างแม้สถานการณ์บังคับ อยู่ในวงวรรณกรรมมานานกว่า 50 ปี ได้รับรู้และเล็งเห็นการแสดงวัฒนธรรมทางวรรณศิลป์ที่บ่งบอกวิญญาณประชาสามัญมาก็ไม่น้อย อย่างเช่นเมื่อวันที่ 17 กุมภาพันธ์ 2556 นักสักวาจากสโมสรสยามวรรณศิลป์ แสดงเรื่องสังข์ทองตอนเลือกคู่ ณ วังสวนผักกาด ในขณะที่บรรยากาศทางบ้านเมืองเต็มไปด้วยความขัดแย้งทางความคิด และสื่อมวลชนส่วนใหญ่ในประเทศถูกครอบงำด้วยสื่อทาสทุนสามานย์ นักสักวาต่างแสดงความในใจ (เป็นความนัย) ได้น่าสนใจไม่น้อย ขอตัดตอนมาบางบทบางตอน (เพราะเนื้อที่จำกัด) ดังนี้ บทตอบเกริ่น "สักวามาถึงวังยังเย็นเย็น หลับตาเห็นเลขสิบหกตกใจตื่น ขอความรักความหวังจงยั่งยืน ให้สดชื่นอีกสักครา มหานคร" (นิภา บางยี่ขัน ทองถาวร 1 ใน 4 มือทองของวรรณศิลป์ธรรมศาสตร์ยุคบุกเบิก) หรือบทสามล "สักวาสามลคนยุคใหม่ นักประชาธิปไตยไว้ศักดิ์ศรี มิใช่แบบหุ่นเชิด "นอมินี" เจ็ดลูกสาวเฝ้าคานทองกองกันอยู่ หากเลือกคู่คลุมถุงชนคนคงหยัน เลือกตามโพลกลคนโง่ไร้เชิงชั้น เหมือนเข้าขั้นเผด็จการยึดบ้านเมืองเอย" (ประยอม ซองทอง ศิลปินแห่งชาติ อดีตสมาชิกวุฒิสภา) บทมณฑา "สักวามณฑาธิดาเจ็ด สวยไม่เสร็จครองสวรรค์จันทร์ส่องหน้า (ย้ำ จันทร์ส่องหน้า) สามลอยู่ดูไบสไก๊ป์มา ให้ธิดาเลือกตั้งรีบสั่งการ ด้วยเมืองหลวงงบมากอยากจะงาบ นักสร้างภาพเรามีที่ปากหวาน อยากได้ใครก็ใช้โพลคนรู้งาน แล้วเรียกขานเสาไฟฟ้ามาแข่งเอย" (รศ. นภาลัย สุวรรณธาดา เจ้าของวรรคทอง "ถ้าคนไทยหันมาฆ่ากันเอง จะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง") บทนางกำนัล "สักวาเจ็ดธิดาอย่านอนหลับ อย่านอนทับสิทธิตนบนความมั่ว อย่าเลือกนักการเมืองจะเปลืองตัว ขายความชั่วมัวเมาโกงเขากิน เรื่องโรงพักสร้างไม่เสร็จตามกำหนด คือแบบบทคอรัปชั่นไม่จบสิ้น พวกสร้างภาพไร้ค่าเป็นอาจิณ ขายแผ่นดินทรัพย์สินชาติอนาถเอย" (มรว. อรฉัตร ซองทอง ผอ. ศูนย์วัฒนธรรมมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์) บทหกเขย-ชมพร เพชรอนันต์กุล รอง ผอ. สถาบันสุนทรภู่ "สักวาว่าที่เขย "เฉลยทรัพย์" กุมขมับสวนสัตว์โพลโดนคนด่า รีบตื่นก่อนไก่โห่แล้วโผล่มา จึงรู้ว่าฟ้าสว่างดีอย่างไร จับเบอร์เดี่ยวก็เจี๊ยวจ๊าวเป็นเจ้าเข้า จับเบอร์เน่าก็หน้าบูดเป็นตูดไก่ หวยเมื่อวานออก "ศูนย์เก้า" พอเข้าใจ (เลขเก้าเบอร์ของ พลตอ. พงศพัศ) แต่งวดใหม่ "หนึ่งหก" ให้โชคเอย" (เบอร์สิบหกของ มรว. สุขุมพันธ์) หกธิดา-นิภา บางยี่ขัน ทองถาวร "สักวาเห็นเข้าตาสักห้าเขย คนอื่นอื่นนั้นเฉยเฉยเคยเบื่อเบื่อ แต่ทั้งห้าก็สุดลิ่มเกลือจิ้มเกลือ ยอมแลกเหงื่อทุกหยดเพื่อรจนา กวาดถนน-แคะขนมครก-ยกของหนัก บ้างปั่นจักรยานไกลร้อยไมล์กว่า นั่งตุ๊กตุ๊กเดินทางไกลไม่ธรรมดา ต่างตั้งใจทำทุกท่าหาเสียงเอย" รจนา "สักวารจนาถอนใจเฮือก ตัวเลือกแต่ละคนสุดทนไหว สร้างภาพเกินจริงน่ากริ่งใจ ดูดูไปคบยากมากมารยา อวดโอ้นโยบายขายฝัน สารพันโครงการเด็ดเสร็จชาติหน้า คนดีจริงอยู่ไหนไม่เห็นมา ต้องขอลาเลือกไม่ลงปลงแล้วเอย" (ผศ. ดร. ญาดา อรุณเวช อารัมภีร นักอ่านทำนองเสนาะ คอลัมนิสต์ และนักจัดรายการวิทยุ อดีตอาจารย์วรรณคดี ม.เกษตรศาสตร์ บางเขน) เสนา "สักวา เสนาค้าเฟอร์บี้ รับเงินโอนเข้าบัญชีแล้วหนีหน้า แต่มีเงาะหนึ่งนายอยู่ชายขอบ ข่าวว่าชอบสีแดงแถลงไข เอาเสื้อแดงไปล่อก็เกินไป เดี๋ยวสอดไส้นิรโทษกรรมซ้ำซากเอย" (ธีรวัฒน กล่าวเลี้ยง นิสิตปริญญาโท คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์ ฯ) เจ้าเงาะ-อดุล จันทรศักดิ์ (ศิลปินแห่งชาติ) "สักวาเงาะเต็มใจจะให้ล่อ กี่ครั้งก็ยืนยันว่าเอาอยู่ ล่อไปโฟร์ซีซั่นสีชมพู ถึงชื่อเงาะไม่ใช่ปูก็อยากไป ภารกิจลับจึงใช้รหัสเงาะวอห้า อย่าถามว่ารถนำหายไปไหน เงาะมองเลขท้ายรถแล้วจดไว้ จะไปซื้อชุดใหญ่งวดใหม่เอย" นางกำนัล-มรว. อรฉัตร ซองทอง "สักวาอย่ารีรอทดท้ออยู่ เสด็จไปเลือกคู่ดูให้แน่ พวกเหนือเมฆเอาแต่หน้าอย่าไปแล เลือกทองแท้ทั้งนอกในหัวใจเรา เลือกผู้ว่า ฯ คนดีที่สามารถ มือสะอาดใจสมัครจงรักเจ้า พวกแตงโมแตงกวาอย่าไปเอา ถึงมีเงินเต็มกระเป๋าอับเฉาเอย" มณฑา-รศ. นภาลัย สุวรรณธาดา "สักวานางมณฑาต่อว่าลูก ไยมาผูกใจโสดอยู่โดดเดี่ยว แม้นเกิดเหตุเภทภัยจะตายเดียว แม่เสียวเสียวอุกกาบาตฟาดรัสเซีย ไม่รู้ว่าเมืองไทยอะไรจะเกิด มีคู่เถิดนวลน้องเดี๋ยวของเสีย จะเลือกเงาะดอกไม้แดงตามแรงเชียร์ หรือมายเดียร์สีฟ้าเข้าตาเอย" (สีฟ้า-สีประจำพรรคประชาธิปัตย์) เจ้าเงาะ-อดุล จันทรศักดิ์ (ศิลปินแห่งชาติ) "สักวามาพบพักตร์พระธิดา คิดว่าเป็นญาญ่าผู้หยาดหวาน ถึงมีชายมาให้เลือกอยู่เต็มลาน ล้วนประมาณณเดชน์จนดาดตา จึงตั้งจิดอธิษฐานว่ารูปทอง ขอจงเข้าตาน้องดังปรารถนา จะเอาพี่หรือจะเอาเสาไฟฟ้า เชิญมาลัยรจนาเสี่ยงมาเอย" รจนา-ผศ. ดร. ญาดา อารัมภีร "สักวารจนาสบตาเงาะ เหมาะเจาะตัวช่วยรวยแน่แน่ ดำนอกในผ่องเป็นทองแท้ เศรษฐกิจย่ำแย่ช่วยแก้จน ทองเจ้าเงาะราคาดีไม่มีร่วง เสริมดวงเสริมชีวินสิ้นขัดสน เสี่ยงมาลัยให้รูปทองต้องกมล รับอย่าหล่นมีพวงเดียวหวาดเสียวเอย" สามล-ประยอม ซองทอง "สักวาสามลทนไม่ไหว รจนาเลือกเสาไฟเหมือนใบ้บ้า หรือเจ้าภาพดีเอสไอเขาใช้มา หรือมะริกามาล้วงลับกินตับไต ก่อนเป็นลม (ย้ำ "ก่อนเป็นลม") พ่อขอสั่งจงฟังว่า จงไปช่วยทหารกล้าที่ปักษ์ใต้ อย่าสะเหล่อ "เคอร์ฟิว" ฟุ้งอยู่กรุงไกร ก้าบก้าบเหมือนเมาไวน์ใช้ไม่ได้เอย" มณฑา-นภาลัย สุวรรณธาดา "สักวานางมณฑาหน้าหมองหม่น เห็นสามลนิ่งไปก็ใจหาย รีบกรอกไวน์ชาละวันไว้กันตาย น่าเสียดาย เสธ.หนั่น ท่านสิ้นบุญ ทูลสามีนิรโทษอย่าโกรธน้อง ร่วมปรองดองสมานฉันท์อย่าหันหุน อย่าขับไล่รจนามันทารุณ แต่ไล่ทุนสามานย์พ้นบ้านเอย" หกเขย-ชมพร เพชรอนันต์กุล "สักวาหกเขยลงเอยแล้ว หนึ่งน้องแมวสองน้องอั้มสามน้องหมู สี่น้องปลาห้าน้องนกหกน้องจู แต่เสียดายน้องปูใช่คู่เรา เป็นอำมาตย์มาดไวท์ไล (WHITE LIE) เก่ง พูดเหวงเหวงไปวันวันกันหมาเหงา เห็นหกนางตอนค่ำค่ำพอทำเนา เห็นตอนเช้าตะลึงแลรุ่นแม่เอย" หกนาง-นิภา ทองถาวร "สักวาฟังหกเขยเลยหมั่นไส้ พูดมากไปผิดมากไปเอาไม่อยู่ เยียวยาบ้างอะไรบ้างข้างข้างคูคู เขาเลือกคู่เราลูกคู่ข้างถูตะบัน นวลน้องรจนาเล่ายังสาวแส้ เจ้าเลือกนักมักได้แร่พ่อแม่หยัน ไยไม่เลือกแร่ทองคำเขาทำกัน บ่อน้ำมันในอ่าวไทยฮั้วได้เอย" รจนา-ผศ. ดร. ญาดา อารัมภีร "สักวารจนาปรายตามอง พี่เขยน้องได้ดีมียศศักดิ์ เป็นอำมาตย์ชูคอพลอยพยัก รัฐมนตรีไม้หลักปักขี้ควาย ที่ปรึกษาเทกระโถน...แหม...ใหญ่โต กร่างและโก้สุขสันต์กันเหลือหลาย เขมือบรัฐวิสาหกิจกินจนตาย แสนสบายยังไม่ดีหรือพี่เอย" เจ้าเงาะ-อดุล จันทรศักดิ์ "สักวาชวนน้องรจนา หนีพ่อตาแม่ยายไปอยู่กระท่อม มีวงแขนของความรักคอยโอบล้อม อยู่ในอ้อมเสน่หาแห่งหัวใจ จนก็ลอกทองในกายออกขายกิน ให้เจ้าเงาะโกงแผ่นดินทำไม่ได้ เดี๋ยวบทหวานเดี๋ยวบทเปรี้ยวเดี๋ยวบทไนซ์ (NICE) รจนาจะทนไหวอย่างไรเอย" ต้องขออภัยที่รวบรัดตัดตอนไปเพื่อให้ไม่ยาวนัก แต่ท่านผู้อ่านก็รู้จักสังข์ทองตอนนี้ดีอยู่แล้ว ในที่นี้ต้องการสะท้อนให้เห็นว่า ประชาชนเต็มขั้นอย่างเราๆ มักคิดอะไรตรงกับประชาชนส่วนใหญ่ และความในใจของศิลปินผู้สั่งสมศิลปะนั้นมักสะท้อนออกมาอย่างชาวบ้านคิดกัน อาจจะไม่เอนเอียงตามกลไกอำนาจในรัฐบาล (ชาติประเทศไหนๆ ลัทธิการเมืองใดๆ ก็ไม่ห่างไกลกันนักหรอก) ส่วนผลจะออกหัวหรือก้อยอย่างไร คืนวันที่ 4 มีนาคม คนทั่วไปก็ประจักษ์แก่ใจกันดีอยู่แล้ว
เรื่องโดย : ประยอม ซองทอง
นิตยสาร 399 ฉบับเดือน พฤษภาคม ปี 2556
คอลัมน์ Online : ชีวิตคือความรื่นรมย์
ลิงค์สำหรับแชร์ : https://autoinfo.co.th/article/90320