เข้าวัดทำไม ?

พระอุโบสถหลังใหม่ของวัดโสธรวรารามวรวิหาร ที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า ภายในประดิษฐาน "หลวงพ่อโสธร" หรือ "พระพุทธโสธร" พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ คู่บ้านคู่เมืองฉะเชิงเทรามาช้านานใกล้กันที่ริมแม่น้ำบางปะกง ชาวบ้านที่มาสักการะหลายคนยืนมองแม่น้ำสายใหญ่ไหลผ่าน รับรู้ว่าที่หมายของสายน้ำ คือ มหาสมุทร เปรียบเสมือนความศรัทธาของชาวแปดริ้ว และพุทธศาสนิกชนทั่วประเทศที่มีต่อองค์หลวงพ่ออย่างไม่เสื่อมคลาย   "พระพุทธโสธร" (ชาวบ้านเรียกกันทั่วไปว่า "หลวงพ่อโสธร") เป็นพระพุทธรูปปางสมาธิ หน้าตักกว้าง 3 ศอก 5 นิ้ว ลงรักปิดทองแบบสมัยล้านช้าง พุทธลักษณะนี้นิยมสร้างกันมากที่หลวงพระบาง มีคำบอกเล่ารุ่นต่อรุ่นถึงประวัติขององค์หลวงพ่อ ที่เกี่ยวโยงกับหลวงพ่อวัดบ้านแหลม จังหวัดสมุทรสงคราม ว่าเป็นพี่น้องที่ลอยน้ำมาด้วยกัน หลวงพ่อวัดบ้านแหลม ได้รับการอัญเชิญขึ้นจากน้ำเมื่อปี 2313 จึงสันนิษฐานกันว่า ชาวบ้านน่าจะอัญเชิญ "หลวงพ่อโสธร" ขึ้นมาประดิษฐานในเวลาก่อนหน้านั้นเล็กน้อย มีเรื่องเล่าว่า เมื่อองค์หลวงพ่อมาประดิษฐานอยู่ที่วัดโสธร ฯ แล้ว ใครที่ขอพรไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็สำเร็จลุล่วง ชาวเรือค้าขายดีอย่างไม่เคยมีมาก่อน ใครพายเรือผ่านหน้าวัดก็จะวักเอาน้ำในแม่น้ำล้างหน้าอุปมาว่าเป็นน้ำมนต์ จนสมปรารถนากันเป็นจำนวนมาก กิตติศัพท์ความศักดิ์สิทธิ์จึงแพร่สะพัดไปทั่วจนถึงปัจจุบัน วันนี้พระอุโบสถหลังใหม่ของวัดโสธรวรารามวรวิหาร งานศิลป์ไทยประยุกต์ที่สร้างไว้อย่างวิจิตรงดงามโดยศรัทธาทั่วประเทศ รวมมูลค่าการก่อสร้างกว่า 240 ล้านบาท เสร็จโดยสมบูรณ์ ภายในประดิษฐาน "หลวงพ่อโสธร" องค์จริง แวดล้อมด้วยพระบริวารในอาณาเขตของดอกบัว โดยจำลองพื้นห้องโถงให้เป็นผืนน้ำอันกว้างใหญ่ เหนือเพดานยังมีดวงดาวจักรราศีที่ช่างศิลป์บรรจงวาดไว้อย่างสวยงาม จนเป็นที่ตื่นตาของเหล่าบรรดาพุทธศาสนิกชนทุกวัยที่เข้ามากราบไหว้และขอพร   ความปรารถนาของคนเราไม่เหมือนกัน บางคนหวังอำนาจ หลายคนหวังชื่อเสียงหรือเงินทอง แต่รวมแล้วอาจเรียกมันว่าความสุข น่าน้อยใจแทนความทุกข์นัก ไม่เห็นมีใครอธิษฐานเพื่อให้ได้มันมา บางคนที่บนบานหรือขอพร (รวมถึงผมด้วย) ปักใจว่า "หลวงพ่อโสธร" ได้ "ให้" ในสิ่งที่ตนขอ ซึ่งนั่นหมายถึง ความศักดิ์สิทธิ์ จนเกิดความเลื่อมใสศรัทธา ต่อเนื่องสู่การสร้างบุญ โดยการบริจาค จนได้พระอุโบสถหลังใหม่ในที่สุด วันที่ผมไปเมฆฟ้าครึ้มพอดู จนทำให้เกือบทั้งบ่ายมีฝนโปรยปรายไม่ขาดระยะ โพรแกรมที่ตั้งใจว่าจะไปชมค้างคาวแม่ไก่ที่วัดโพธิ์ อำเภอบางคล้า จึงหวิดที่จะต้องเปลี่ยนแปลง ระหว่างทางผมผ่านแม่น้ำบางปะกง ไม่ลืมอธิษฐานขอในสิ่งที่หวัง ตามที่คนรุ่นก่อนบอกมา ที่วัดโพธิ์มีค้างคาวแม่ไก่ตัวใหญ่เท่าแมว รวมแล้วเกือบพันตัว ชาวบ้านละแวกนั้นเล่าว่า เมื่อสมัยเจ้าอาวาสองค์ก่อนยังมีชีวิต มีมากกว่านี้เท่าตัว แต่เมื่อท่านมรณภาพกลับหายไปกว่าครึ่ง เล่าลือกันว่าค้างคาวเหล่านี้ตรอมใจตายตามเจ้าอาวาสไป   เมื่อตอนที่ผมบวช เคยถามพระอาจารย์ว่า คนเราเข้าวัดทำไม ? ท่านไล่ให้ไปอ่านหนังสือชื่อ "ทำไม" ผมจำได้ขึ้นใจว่า "หลายคนเข้าวัดแล้วสักแต่ว่าไหว้พระขอพรพอเป็นพิธี ทำนุบำรุงวัดตามประเพณี แล้วออกไปชมต้นไม้บ้างก่อนกลับ ไม่ใช่ว่าไม่ดี ดีอยู่หรอก ธรรมะเป็นสิ่งที่ต้องน้อมเข้ามาชำระจิตใจภายในตัวเอง แต่หลายคนกลับลืมสิ่งนี้ เพราะมัวไปสนใจแต่เรื่องบุญจากการให้ทานเพียงอย่างเดียว ถ้าเราไปวัด แล้วสร้างบุญจากการหาอุบาย แก้ไขข้อบกพร่อง เสริมสร้างสิ่งที่ดีงาม นี่คือ การเข้าวัดที่เข้าท่า ได้ทั้งวัตรปฏิบัติ ทั้งเครื่องวัดตัวเอง" รถยนต์ : เปอโฌต์ 407 เอสดับเบิลยู สถานที่ : วัดโสธรวรวิหาร จังหวัดฉะเชิงเทรา ขอขอบคุณ : บริษัท ยูโรเปียน โอโตโมบิลส์ จำกัด   อยากให้คุณรู้ ฉะเชิงเทรา-สตรึงเตรง นักประวัติศาสตร์เห็นพ้องกันว่า "ฉะเชิงเทรา" น่าจะเพี้ยนมาจากคำเขมรว่า "สตรึงเตรง" ซึ่งแปลว่าคลองลึกที่หมายถึงแม่น้ำบางปะกง เรียกไปนานๆ เพี้ยนเป็น ฉะ-เชิง-เซา แปดริ้ว เมืองนี้เป็นอู่ข้าวอู่น้ำ ขึ้นชื่อเพราะมีปลาช่อนตัวใหญ่กว่าที่อื่นมาก เมื่อจับได้ นำมาแล่ จะทำเพียงสี่หรือห้าริ้วเหมือนปลาช่อนที่อื่นไม่ได้ จะต้องแล่กันถึงแปดริ้ว บางปะกง แต่ก่อนคำว่า "บางปะกง" เรียกกันว่า "บางปลากง" เนื่องจากมี "ปลาอีกง" ชุกชุมภายหลังมาเรียกกร่อนเป็น บางปะกง