เที่ยวไกล อย่างไร้ปัญหา

เรื่องที่ผมเลือกมาแนะนำ หรือเล่าสู่กันฟังต่อผู้อ่านนี้ ถ้าเป็นไปได้ผมจะเลือกเรื่องที่กำลังเป็นที่สนใจก่อนเสมอครับ แต่ก็ต้องแล้วแต่โชคด้วยว่ากว่าหนังสือจะถึงมือผู้อ่านนั้น มันจะยังคงอยู่ในความสนใจหรือเปล่า เพราะตั้งแต่วันที่ส่งต้นฉบับจนถึงวันที่หนังสือถูกวางจำหน่ายเป็นระยะเวลานานพอสมควร คือ ราวๆ 5 สัปดาห์ครับ

ก่อนอื่นผมขอแสดงความเสียใจต่อผู้ที่ โชคร้ายจากการซื้อรถใหม่บแรนด์หนึ่ง ก่อนที่จะต้องรับข่าวร้ายว่าผู้ผลิตนั้นปิดโรงงานไปอย่างถาวรแล้ว ผมได้เห็นว่ามีการรวมตัวของกลุ่ม “ผู้เสียหาย” และไปร้องเรียนให้ผู้ผลิตรับผิดชอบ จากการลดราคาขายรถบแรนด์นี้ที่ยังเหลือค้างอยู่ ในราคาประมาณครึ่งหนึ่งของราคาปกติเท่านั้น ไม่ใช่ว่าผมไม่เห็นใจนะครับ ผมเพียงแต่อยากแนะนำให้ตรวจสอบให้แน่ใจก่อนว่ากรณีเช่นนี้ใครเป็นฝ่ายผิด เพราะผมคาดว่าการลดราคารถใหม่เหลือเพียงครึ่งเดียวนั้น อาจจะเป็นการตัดสินใจดำเนินการโดยตัวแทนจำหน่าย เพราะแน่นอนว่าถ้าขายราคาเดิมก็คงไม่มีใครต้องการซื้อ หรือหากลดราคาไม่มาก ก็ยังหาคนที่ต้องการซื้อได้ไม่เพียงพอ ถ้าขืนเสี่ยงรอก็จะยิ่งมีแต่ความสูญเสีย เพราะชื่อเสียงของรถบแรนด์นี้ จะยิ่งเสื่อมลงไปทุกวัน   วันเวลาผ่านไปเหมือนติดปีก อีกไม่กี่วันก็จะถึงเทศกาลสงกรานต์อีกครั้งหนึ่งแล้ว ขณะที่ผมกำลังพิมพ์ต้นฉบับอยู่นี้ ก็มีข่าวทั้งที่ลือกัน และที่เป็นข่าวจริงตามสื่อต่างๆ ซึ่งทำให้ผมมีความเครียดขึ้นมาพอสมควร ว่าประชาชนส่วนหนึ่ง ซึ่งแน่นอนว่าเป็นฝ่ายที่มีอาชีพเป็นลูกจ้าง เรียกร้องให้นายกรัฐมนตรีเพิ่มวันหยุด แถมเป็นพิเศษหลังวันหยุดสงกรานต์อย่างเป็นทางการ (ซึ่งก็ได้มาเป็นของแถมจากผู้บริหารประเทศในยุคหนึ่ง เป็นการเอาใจพวกลูกจ้าง เพื่อหวังคะแนนนิยม หากมีการลงคะแนนเลือกตั้ง เพราะที่จริงแล้ว วันหยุดราชการอย่างเป็นทางการดั้งเดิมนั้น คือ วันที่ 13 เมษายนเท่านั้น แต่กรณีนี้ผมเห็นด้วยครับ) อีก 2 วัน คือ วันพฤหัสฯ และศุกร์ เพื่อจะได้กลายเป็นวันหยุดต่อเนื่องถึง 9 วัน ซึ่งก็ไม่ทราบว่าจะเอาไปทำกิจกรรมอะไรกันนานขนาดนั้นให้มันสิ้นเปลืองเงินอีกมากมาย และไม่เคยคิดเห็นใจฝ่ายนายจ้าง หรือเจ้าของกิจการที่ต้องสูญเสียรายได้ที่ควรจะได้กันเลย     ผมทนรอฟังผลอยู่ด้วยความอึดอัด เพราะโอกาสที่นักการเมืองไทยจะตามใจประชาชนในเรื่องที่ไม่สมควรนั้น ค่อนข้างสูงอยู่พอสมควร โชคดีที่นายกรัฐมนตรียังไม่บ้าตาม ก็เลยจบอยู่ที่ 5 วัน ตามที่ควรจะเป็น ก็ขอให้เที่ยว และพักผ่อนอย่างสนุก และปลอดภัยกันทุกคนนะครับ และถ้าจะมีอะไรมาทำให้ผู้ที่ท่องเที่ยวด้วยรถยนต์ส่วนตัวต้องหมดความสนุก ก็คงจะเป็นเรื่องอุบัติเหตุ หรือไม่ก็เพราะรถเกิดมีปัญหากลางทางขึ้นมา อย่างแรกก็พอรู้ๆ กันอยู่นะครับว่าถ้าหลีกเลี่ยงความมึนเมา และความประมาทได้ ก็มีโอกาสรอดสูง ตอนนี้ผมจึงขอแนะนำเฉพาะวิธีป้องกันไม่ให้เกิดกรณีหลังเท่านั้น   สำหรับผู้ที่เดินทางไกลด้วยรถยนต์ ต้องมีความพร้อมทั้งผู้ขับ และรถ สำหรับผู้ขับไม่ควรตรากตรำ โดยเฉพาะอดนอนก่อนเดินทาง ไม่อยู่ภายใต้ฤทธิ์ยารักษาโรคบางอย่างที่แพทย์ไม่แนะนำให้ขับรถ ส่วนรถก็ต้องมีสภาพพร้อมต่อการถูกใช้ในการเดินทางไกล บางคนอาจจะแย้งว่าปกติก็ขับไปทำงาน และกลับบ้านวันละ 100 กว่ากิโลเมตรอยู่แล้ว การไปเที่ยวยังจังหวัดที่ไกลไม่กี่ 100 กิโลเมตร ก็ไม่ต่างกันเท่าไรนัก เหมือนการขับในวันทำงานแค่สัปดาห์เดียวเอง แต่ความจริงแล้วมันต่างกันพอสมควรครับ เพราะเวลาอันมีค่าของเราในโอกาสเช่นนี้ ไม่ควรสูญไปกับการยืนข้างทางเป็นชั่วโมง เพราะรอรถยก หรือทีมช่างที่จะมาซ่อม หรือแม้ไปเสียในจังหวัดที่เป็นจุดหมายปลายทางแล้วก็ตาม ก็ยังสูญเสียเวลาพักผ่อน เวลาสนุกสนานไปอย่างน่าเสียดายมาก และไม่ใช่เดือดร้อนเฉพาะตัวเรา แต่ต้องเป็นทุกข์กันทั้งครอบครัว เพราะฉะนั้นกันไว้ก่อนย่อมดีกว่าแก้ทีหลังครับ ด้วยการส่งรถเข้าตรวจความพร้อมก่อนเดินทางไกล     สำหรับผู้ที่ปฏิบัติเช่นนี้ มี 2 กลุ่มครับ คือ กลุ่มที่โชคดี กับกลุ่มที่โชคร้าย ผู้ที่อยู่ในกลุ่มที่โชคดี ก็คือ ผู้ที่ส่งรถเข้าตรวจความพร้อมในการเดินทางไกล ได้เสียเงิน และขับรถออกมาด้วยความมั่นใจ ว่ารถของเราอยู่ในสภาพสมบูรณ์ แล้วไปเที่ยวจนกลับถึงบ้านโดยไม่มีปัญหาตลอดทาง ส่วนผู้ที่อยู่ในกลุ่มที่โชคร้าย ก็คือ พวกที่ปฏิบัติเหมือนกับกลุ่มแรกทุกอย่าง แต่รถก็ยังมีปัญหากลางทาง ที่ผมใช้คำว่าโชคดี และโชคร้าย ก็เพราะว่าช่างไทยไม่ได้ตรวจความพร้อมของรถด้วยวิธีที่ถูกต้อง ส่วนที่มีโอกาสทำให้รถของเราเสียกลางทางมีไม่มากครับ ถ้ารถของเราถูกบำรุงรักษาอย่างถูกต้องมาตลอด ที่พบบ่อย คือ ท่อน้ำฉีกขาด สายพานขาด ปั๊มน้ำรั่ว แบริง (ลูกปืน) ของปั๊มน้ำ หรือของอัลเทอร์เนเตอร์ชำรุด วิธีตรวจของช่างที่ผมพบเป็นส่วนใหญ่ ก็คือ ใช้สายตามองว่ามีน้ำรั่วที่ท่อน้ำหรือไม่ มันไม่มีอยู่แล้วครับ เพราะถ้ามันแตกก่อนถูกตรวจ เจ้าของรถเขาคงขับมาไม่ถึง วิธีมองว่าท่อน้ำยังเป็นปกติ แล้วบอกว่าใช้ต่อได้ ผ่านการตรวจแล้ว แบบนี้เจ้าของรถเขาก็ทำเองได้ การตรวจสภาพสายพานของช่างไทยเกือบทุกคน ก็คือ มองดูว่ามันแตกร้าวหรือยัง แต่มองเฉพาะส่วนที่มองเห็นเท่านั้น ถ้าบังเอิญเครื่องยนต์หยุดหมุนตอนดับเครื่อง แล้วรอยร้าวที่เกือบจะขาด มันไปจมอยู่ในร่องของพุล-ลีย์ ก็จะไม่มีการหมุนเครื่องยนต์ตรวจให้ครบทั้งเส้น ส่วนวิธีตรวจท่อน้ำของเครื่องยนต์ ที่ช่างควรปฏิบัติ คือ เอามือบีบดูว่าเนื้อยางแข็งกรอบหรือยัง มีรอยปริให้เห็นตอนบีบหรือไม่     อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว ใครที่ชอบตรวจสภาพรถก่อนเดินทางไกล ก็จะเห็นเลยนะครับ ว่าทำเองก็ได้ ยางปัดน้ำฝนต้องอยู่ในสภาพดี ปัดน้ำจากกระจกได้เกลี้ยง ถึงช่วงนี้จะไม่ใช่ฤดูฝนก็ตาม ส่วนไฟส่องสว่างของพวกรถรุ่นใหม่ล่าสุดนั้น ไม่ต้องห่วงครับเพราะมีความทนทานไว้ใจได้ ส่วนรถที่มีอายุมากพอสมควรนั้น ตรวจยาก เพราะต้องถอดหลอดไฟออกมา ถอดได้แล้วก็ต้องมีประสบการณ์เพียงพอที่จะดูไส้หลอด และเปลือกแก้วของหลอดว่าผ่านการใช้งานมานานแค่ไหน และจะเหลืออายุใช้งานอยู่อีกเท่าใด ทางที่ดี คือ จด หรือจำกำหนดเวลาที่เริ่มใช้หลอดไฟไว้ ถ้าใช้งานกลางคืนหนักเป็นประจำ สักปีครึ่ง หรือ 2 ปี ก็เปลี่ยนใหม่ได้แล้ว โดยไม่ต้องรอให้ไส้หลอดขาด ถ้าใช้น้อยก็เพิ่มระยะเวลาที่ว่านี้เข้าไป อย่าไปเสี่ยงใช้ต่อเพื่อให้ “คุ้ม” ครับ เพราะเวลามันดับตอนอยู่บนถนนต่างจังหวัดที่ไม่มีไฟส่องสว่าง เราจะเข้าใจทันทีว่าเสียเงินเปลี่ยนหลอดไฟใหม่ตั้งแต่ก่อนเสีย คุ้มกว่ามาก แล้วยังได้ไฟที่สว่างกว่าด้วย เพราะความสว่างมันลดลงตามอายุการใช้งาน แต่ถ้าเป็นโคมไฟแบบซีนอนของรถรุ่นที่ค่อนข้างใหม่ที่ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่ต้องสนใจอายุใช้งานครับ ใช้ไปจนกว่าจะเกิดปัญหาให้เราเห็น อย่าลืมตรวจลมยางของล้ออะไหล่ด้วย ที่เป็นปัญหาประจำของผู้ใช้รถชาวไทย คือ พอเปลี่ยนเอาล้ออะไหล่ใส่ แล้วเอาแม่แรงลง จึงรู้ว่าไม่ได้เติมลมล้ออะไหล่มาเกือบปีแล้ว สุดท้ายนี้ ถ้าไม่มีความจำเป็น ผมขอแนะนำให้เดินทางไกลเฉพาะในเวลากลางวันเท่านั้นครับ ให้ถึงที่หมายก่อนค่ำไว้เสมอ จะปลอดภัยกว่ามาก   • เนื้อเรื่องของคอลัมน์ “รอบรู้เรื่องรถ” ทุกตอนไม่สงวนลิขสิทธิ์นะครับ หากเห็นว่ามีประโยชน์ต่อผู้ใช้รถทั่วไป โดยเฉพาะชมรมผู้ใช้รถทั้งหลาย รวมทั้งสื่อสังคมต่างๆ ที่มิได้ใช้เพื่อประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ สามารถนําไปเผยแพร่ได้ ขอเพียงให้เครดิทต่อนิตยสาร “ฟอร์มูลา” และผู้เขียน เท่านั้นเองครับ