นิสสัน ลีฟ เป็นรถไฟฟ้าที่ได้รับความนิยมสูงรุ่นหนึ่งของโลก โดยเจเนอเรชันล่าสุดเปิดตัวอย่างเป็นทางการในบ้านเราช่วงปลายปีที่แล้ว ในงาน “มหกรรมยานยนต์ 2018” สำหรับความคิดเห็นของทีมนักออกแบบของเราต่อรถรุ่นนี้จะเป็นอย่างไร เชิญติดตาม
ภัทรกิตติ์ : นิสสัน ลีฟ เป็นรถไฟฟ้า แบทเตอรี (BATTERY ELECTRIC VEHICLE หรือ BEV) เหมาะจะเอามาใช้งานในชีวิตประจำวัน ถ้าเปรียบเทียบกับรุ่นก่อน ผมมองว่าเจเนอเรชัน 1 มีรูปลักษณ์ที่น่าสนใจกว่า เพราะไม่มีกระจังหน้า แต่พอมาดูการออกแบบของเจเนอเรชัน 2 ทำให้ผมต้องคิดว่ารูปร่างหน้าตาของรถไฟฟ้าจำเป็นต้องดูเหมือนรถอนาคตหรือไม่ ?
อภิชาติ : สิ่งที่ดีไซจ์เนอร์ต้องคิด คือ กลยุทธ์ในการออกแบบใหม่ของ ลีฟ เจเนอเรชัน 2 ยังให้ความรู้สึกเหมือนเป็นรถตลาด
ภัทรกิติ์ : ผมคิดว่า ลีฟ รุ่นแรก น่าจะขายให้ผู้ชายค่อนข้างยาก เพราะมันมีความน่ารัก ถูกอกถูกใจคุณผู้หญิงมากกว่า พอรุ่นปัจจุบันจึงมีการออกแบบใหม่ให้เหมาะกับทั้งผู้ชาย และผู้หญิง
อภิชาติ : ผมเห็นด้วย แนวทางการออกแบบของ นิสสัน ยุคปัจจุบันจะเป็นประมาณนี้ ผมมองว่ามันคล้าย ฮอนดา ออดิสซีย์ แต่บุคลิกไม่โดดเด่น ยังดูคล้ายรถที่ใช้เครื่องยนต์สันดาปภายใน ไม่ฉีกแนวให้เป็นรถไฟฟ้าชัดเจนเหมือนรุ่นก่อน
ภัทรกิติ์ : เหมือนจะบอกว่ารถคันนี้อาจจะเอาไปใส่เครื่องยนต์ได้ ?
อภิชาติ : จุดนี้น่าจะเป็นต้นแบบของดีไซจ์น รถเครื่องยนต์สันดาปภายในอนาคตที่สร้างความแตกต่างจากรถทั่วไป
ภัทรกิติ์ : มันเป็นรถที่ต้องการความล้ำ แต่ยังกล้าๆ กลัวๆ เลยพยายามทำให้ดูเป็นรถใช้เครื่องยนต์ ผมเคยไปทดลองขับ ลีฟ รุ่นนี้ พนักงานขายบอกว่า เขาต้องการให้คนรู้สึกไม่ตื่นกลัวรถไฟฟ้า
อภิชาติ : เขาต้องการตีตลาดคนใช้รถเครื่องยนต์สันดาปภายใน ให้หันมาใช้รถไฟฟ้า โดยยังคงแนวคิดของรถเครื่องยนต์ไว้ พูดง่ายๆ คือ ไม่อยากเปลี่ยนรูปลักษณ์ให้ดูอนาคตเกินไป กลัวคนไม่ชิน เหมือนลอกพื้นผิวของรุ่นก่อนออก แล้วดีไซจ์นพื้นผิวใหม่ใส่เข้าไป เพราะตำแหน่งต่างๆ มันแทบจะอยู่ที่เดิมหมด
ภัทรกิติ์ : การออกแบบรถยนต์มันต้องมีความกล้า อย่างตอนที่ ลีฟ คันนี้เป็นรถแนวคิด ติดไฟท้ายแบบ 3 มิติ ล้ำมาก แต่พอมาเป็นพโรดัคชันกลับทำให้มันดูเป็นรถธรรมดา
ภัทรกิติ์ : ผมรู้สึกจุกกับภายในห้องโดยสาร เพราะตอนเป็นรถแนวคิดดูดีมาก แต่พอออกมาจริงกลับไม่ให้ความรู้สึกว่าเป็นรถอนาคตเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่ไม่น่าเป็นเรื่องยากที่จะทำให้ภายในห้องโดยสารดูล้ำสมัย ความรู้สึกเวลาเข้าไปภายในรถไม่แตกต่างจากรถยนต์ทั่วไปที่อยู่ในเซกเมนท์เดียวกัน คือ เหมือนรถเครื่องยนต์สันดาปภายใน ทำไมต้องมีแดชบอร์ดรูปร่างแบบที่เห็น ซึ่งน่าจะทำได้ดีกว่านี้
อย่างไรก็ตาม ข้อดีของ ลีฟ คือ การออกแบบพื้นให้ดูไม่หนา ขณะที่รถไฟฟ้าทั่วไป พื้นรถจะหนากว่าปกติ เพราะแบทเตอรีวางอยู่ที่พื้น และใช้หลังคาสีเข้ม ทำให้ดูไม่เทอะทะ ซึ่งน่าจะใช้เป็นจุดขายได้ นิสสัน มีแนวคิดการออกแบบจุดติดตั้งแบทเตอรีใหม่ โดยเว้าตำแหน่งขึ้น/ลงตรงตำแหน่งวางเท้าของผู้โดยสารด้านหลัง ซึ่งมีข้อดี คือ ตัวรถจะมีศูนย์ถ่วงต่ำ และตำแหน่งวางเท้าไม่เกี่ยวข้องกับจุดติดตั้งของแบทเตอรี เบาะนั่งแถวหลังอยู่สูงกว่าแถวหน้าทำให้มองเห็นภายนอกได้ชัดเจน
อภิชาติ/ภัทรกิติ์ : นิสสัน ลีฟ เป็นรถที่มีความลงตัวด้านการออกแบบ เส้นสายดูสะอาดตา เฉียบคม แต่ไม่ทำให้รู้สึกว่ามีความพิเศษ หรือเรียกร้องให้คนหันมาดูว่านี่ คือ รถพลังไฟฟ้า จึงน่าจะเหมาะกับผู้ที่ไม่ต้องการรถที่เรียกร้องความสนใจมากนัก
การออกแบบภายใน หากเทียบกับรถไฟฟ้ารุ่นอื่นๆ ในตลาดที่พยายามทำให้หวือหวา ล้ำยุค เราจะเห็นได้ว่า นิสสัน ไม่ต้องการให้ผู้ขับ และผู้โดยสารรู้สึกกังวล หรือตื่นเต้นใดๆ หากไม่นับเรื่องเสียงที่เงียบแล้ว เราอาจจะนึกว่าเป็นรถเครื่องยนต์สันดาปภายในรุ่นหนึ่ง
เป็นรถที่เหมาะสำหรับใช้งานในชีวิตประจำวัน หรือเป็นรถประจำองค์กร มีความเรียบง่าย ไม่หวือหวา ใช้งานง่าย
ถ้าให้นิยามก็เป็นรถสำหรับชีวิตที่เรียบง่าย สบายๆ ดูสวย สบายตา แต่ในมุมมองของนักออกแบบ เราคาดหวังจะได้เห็นรถไฟฟ้าที่น่าตื่นตาตื่นใจกว่านี้ เราอยากได้ความรู้สึกแบบเดียวกับตอนเป็นรถแนวคิด
