จากแบบสอบถามที่ "ฟอร์มูลา" เคยทำการสำรวจผู้อ่านของเรา ผมได้ภาพที่จินตนาการจากข้อมูลที่ได้รับว่า ผู้อ่านนิตยสารของเราส่วนใหญ่ มีชีวิต การงาน และฐานะที่ดีพอสมควร จนถึงดีมาก ถ้าพวกเราอยู่ในประเทศที่พัฒนาแล้วพอสมควร เจ้าหน้าที่ของรัฐตั้งใจทำหน้าที่ตามที่ควรทำ ผู้คนไม่มีค่านิยมที่วิปริตผิดเพี้ยน บูชาเงิน เห็นความร่ำรวยแบบไม่รู้จักพอ เป็นสิ่งประเสริฐของชีวิต เราก็พอจะบอกได้ว่า กลุ่มคนที่ว่านี้ ย่อมมีชีวิตที่ดีเพียงพอแน่นอน ถ้าไม่นับสิ่งสุดวิสัยที่อาจเกิดขึ้น เช่น โรคภัยไข้เจ็บแต่สำหรับพวกเรา ที่ว่ากันว่า โชคดีที่ได้เกิดมาบนสยามเมืองยิ้มนี้ มิได้เป็นเช่นนี้ครับ ไม่ว่าจะสร้างฐานะกันมาขนาดไหน พยายามดำเนินชีวิตให้มีคุณภาพเพียงใด ก็ยังไม่อาจหลุดรอดไปจากภัยอันตรายถึงชีวิตได้เลย ลงทุนซื้อรถราคาสูง ที่ให้ความปลอดภัย ทั้งเชิงป้องกันและเชิงแก้ไขแล้ว ก็ยังอาจไม่รอดชีวิต ปฏิบัติตนถูกต้องทุกอย่างแล้ว ก็อาจถูกเดนมนุษย์เมายาบ้า มันขับรถบรรทุกมาบดขยี้จนแหลกคารถ หรืออาจจะถูกไอ้เดนนรก มันเมาแอลกอฮอลชนเกาะกลางถนนจากฝั่งตรงกันข้าม แล้วลอยมาเสยรถของเรา จะมีฝีมือดีหรือระวังขนาดไหน ก็ไม่มีทางรอดพ้นครับ ทั้งหลายทั้งปวงนี้ มาจากเหตุใหญ่เพียงอย่างเดียว คือ ความหย่อนยานในการปฏิบัติหน้าที่ของผู้รักษากฎหมาย แต่ก็ยังมีบางกรณี ที่สาเหตุหลักมาจากความบกพร่องของกฎหมาย หรือไม่ก็เป็นเพราะกำหนดบทลงโทษแก่ผู้ที่ฝ่าฝืนไว้เบาเกินไป ผมเชื่อว่าผู้อ่านทุกคนต้องเคยได้อ่านข่าว หรือรับรู้ทางใดทางหนึ่ง ถึงการเกิดอุบัติเหตุถึงชีวิตของผู้เคราะร้าย จากการชนท้ายรถบรรทุกที่จอดทิ้งไว้ข้างทาง
บทความแนะนำ