วงเวียนประชาธิปไตย

เมื่อเราเข้ามาเรียนต่อที่กรุงเทพ ฯ ปี 2491 พักบ้านเช่าหลังหนึ่งที่บ้านขมิ้น แถวบ้านช่างหล่อ ถนนอรุณอมรินทร์ ฝั่งธนบุรี ต้องข้ามฟากไปเรียนหนังสือ รู้จักสถานที่สำคัญของกรุงเทพ ฯ ไม่กี่แห่ง วงเวียนประชาธิปไตย ถนนราชดำเนินกลาง รวมอยู่กับชีวิตที่คุ้นเคยของกรุงเทพ ฯ ที่นี่มีร้านอาหาร “ศรแดง” หรือ ร้านเมธาวลัยศรแดงในปัจจุบัน มีไนท์คลับชื่อ มูแลง รูจ มีถนนดินสอซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงเรียนสตรี ตรงกลางวงเวียนมีอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ซึ่งประกอบพิธีเปิดอนุสาวรีย์แห่งนี้ไปก่อนหน้าเรามากรุงเทพ ฯ 8 ปี เราได้แต่ผ่านไปและผ่านมา เช่นเดียวกับสถานที่ซึ่งถูกใช้เป็นเวทีทางการเมืองหลายครั้ง วนไปและเวียนมาตามคำว่า “วงเวียน” การแสดงความคิดเห็นทางการเมืองวนเวียนมาคราวใดครั้งใด คราวนั้นและครั้งนั้นพื้นที่วงเวียนจะแปรเปลี่ยนเป็นเส้นทางตรงและทางแยกซ้ายหรือขวา ไม่มีสภาพของ “วงเวียน” ให้ปรากฏ นี่ก็อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ประชาธิปไตยในบ้านเรา มีอาการคล้อยตาม มีทั้ง “วงเวียน” และ “ทางแยก” ซึ่งขณะที่เราเขียนเรื่องนี้ ประชาธิปไตยของเราถึงทางแยกสำคัญที่ไม่ได้เป็นวงเวียน แต่เป็นเส้นตรงที่เรียกกันว่า ไม้บรรทัด เพื่อความเป็นประชาธิปไตยอันสมบูรณ์ที่มีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นพระประมุข นั่นคือ ร่างรัฐธรรมนูญใหม่ ผลงานในการปฏิรูปประเทศของ คณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) กำลังจะผ่านความเห็นชอบจากสภาปฏิรูปแห่งชาติ (สปช.) และเดินทางเข้าสู่การทำประชามติ ขณะเพื่อนกำลังอ่านข้อเขียนของเราวันนี้ ก็คงมีผลออกมาแล้วว่า ร่างรัฐธรรมนูญผ่านหรือไม่ผ่าน ความเห็นชอบจาก สปช. ถ้าผ่าน สปช. และผ่านการทำประชามติ ในเดือนมกราคม 2559 การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรก็จะเกิดขึ้นในเดือนกันยายน 2559 ถ้าไม่ผ่าน สปช. ก็จะตั้ง คณะกรรมการยกร่างรัฐธรรมนูญขึ้นใหม่จำนวน 21 นาย ใช้เวลายกร่าง ฯ ประมาณ 6 เดือน ซึ่งก็น่าจะแล้วเสร็จในเดือนมีนาคม 2559 หลังจากนี้ก็จะเป็นห้วงเวลาการทำประชามติอีก 4 เดือนโดยประมาณ ผลลัพธ์ คือ การเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจะเกิดขึ้นประมาณ เดือนเมษายน 2560 นี่คือกงล้อแห่งประชาธิปไตย ตามโรดแมพที่คณะรักษาความสงบแห่งชาติใช้เป็นภูมิศาสตร์การเปลี่ยนแปลงประเทศ แต่เพื่อนก็คงรู้อยู่แล้วว่า อำนาจสูงสุดตามระบอบประชาธิปไตยนั้นอยู่ที่ประชาชน แรงเสียดทานของมวลมหาประชาชนจะกำหนดสัญญาณไฟเขียวไฟแดง ที่สี่แยกประชาธิปไตย ซึ่งรอนาทีกดสัญญาณไฟที่เหมาะสม คณะรักษาความสงบแห่งชาติ, พรรคการเมืองฝ่ายตรงข้าม หรือ มูลนิธิ กปปส. ฝ่ายใดจะเป็นผู้กดสัญญาณ เพื่อนเราเชื่อหรือยังล่ะ เหตุใดประชาธิปไตยไทยจึงวนไปและเวียนมา ดังหนึ่งสภาพของ “วงเวียน”...!?!