จุดประสงค์หลักของการสร้างรถต้นแบบ หรือโพรโทไทพ์นั้น มีอยู่ 3 อย่างด้วยกันครับ คือ เป็นรถต้นแบบเพื่อใช้ทดสอบปรับปรุงก่อนที่จะลงมือผลิตแบบมวล (MASS) เพื่อจำหน่าย หรือไม่ก็เป็นรถต้นแบบ เพื่อแสดงแนวคิด หรือจะแสดงฝีมือ หรือความก้าวหน้าทางเทคนิคก็แล้วแต่ โดยการนำออกแสดงในงานแสดงรถยนต์ระดับสากลงานใดงานหนึ่ง โดยไม่มีแผนจะผลิตออกจำหน่าย กับจุดประสงค์ที่ 3 ซึ่งก็คือแบบที่ 2 แต่แถมด้วยการวัดปฏิกิริยาของผู้ชม หรือขอความเห็นด้วยการให้กรอกแบบสอบถาม ถ้ารู้สึกว่าการตอบสนองของผู้ให้ความเห็นดีพอ หรือดีเกินคาด จะได้ตัดสินใจผลิตออกจำหน่าย แต่ ซีตรอง จีที คันนี้ ไม่เข้าข่ายทั้ง 3 ข้อ เพราะเป้าหมายดั้งเดิม คือ การเป็นรถที่จับต้องไม่ได้เลย เพราะไม่มีตัวตนที่แท้จริง เป็นได้แค่รถ “เสมือนจริง” สำหรับให้ผู้เล่นเกม กรัน ตูริสโม (GRAN TURISMO) อันโด่งดัง บนเครื่อง PLAYSTATION ของโซนี โดยกำหนดให้ใช้การได้เต็มที่ใน กรัน ตูริสโม เวอร์ชัน 5 เป็นเกมแข่งรถเสมือนจริง ระดับแถวหน้าของโลก มีความเหมือนจริงในรายละเอียดระดับเมื่อ 20 ปีที่แล้ว คงไม่มีใครเชื่อว่าจะเป็นไปได้ ถึงจะเป็นแค่รถเสมือนจริงในเกม แต่ถ้าใช้ตราของจริง เรื่องเล่นๆ ก็กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่จริงจังไปทันที เพราะจะต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของกรรมสิทธิ์ก่อน ใครที่เคยได้ยินมา หรือมีความเชื่อว่าในประเทศที่พัฒนาแล้ว ไม่มีเรื่อง “เส้นสาย” อย่าไปเชื่อครับ เรื่องแบบนี้มีอยู่ทั่วโลก เพราะมันเป็นของคู่กับมนุษย์ ซึ่งเป็นสัตว์สังคมระดับสูง การที่ ซีตรอง จีที ไปโผล่ในเกมของโซนีได้ ก็ต้องอาศัย “เส้น” เหมือนกัน เพราะ ทาคูมิ ยามาโมโต (TAKUMI YAMAMOTO) ซึ่งเป็นนักออกแบบรถสังกัดบริษัท ซีตรอง นั้น เคยร่วมชั้นเรียนในวัยหนุ่มมากับ คาซุโนริ ยามาอุชิ (KAZUNORI YAMAUCI) ที่ทำงานอยู่ในบริษัท POLYPHONY ซึ่งรับผิดชอบงานพัฒนาเกม กรัน ตูริสโม ให้แก่ โซนี ต่างฝ่ายต่างนำความคิดนี้ไปเสนอต่อหัวหน้าจนสำเร็จ แต่ความสำเร็จของฝ่าย ยามาโมโต นั้น เกินเป้าหมายเดิมไปอีกมาก เพราะนอกจากจะอนุญาต ให้ใช้ชื่อ และตรา ซีตรอง กับรถสปอร์ทล้ำยุคในเกมแล้ว ผู้บริหารระดับสูงของ ซีตรอง ยังตัดสินใจ สร้างตัวจริงขึ้นมาด้วย มันเป็นยิ่งกว่าฝันสำหรับ ยามาโมโต เพราะ ซีตรอง ไม่ใช่บริษัทที่ให้ความสำคัญกับการแข่งรถเป็นพิเศษ แม้จะเป็นแชมพ์โลกรถแข่งแรลลีก็ตาม แต่เรื่องความกล้าลองของใหม่กับความคิดแปลกแยก แหวกแนวในเชิงวิศวกรรมแล้ว ซีตรอง ไม่เป็นรองใครในโลกนี้ ตัวอย่างที่ดีที่สุด คือ รุ่น ดีเอส รูปทรงเหมือนกบ อัดแน่นด้วยเทคโนโลยีล้ำยุคเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว หรือ รุ่น เซ กัตร์ คูเป (C4 COUPE) ขณะนี้ก็ตาม เนื่องจากจุดประสงค์ดั้งเดิม คือ การเป็นรถแข่งในเกม ให้ผู้เล่นเลือกใช้ ไม่ได้ผลิตเพื่อจำหน่าย รูปทรงและหน้าตาของ จีที จึงแปลกล้ำยุค ค่อนไปทางน่ากลัวมากกว่าสวย โดยเฉพาะด้านหน้า เห็นแล้วทำให้นึกถึงสัตว์หลายอย่าง โครงรถเป็นแบบสเปศเฟรม ทำจากท่อเหล็กกล้า ตัวถังหรือ “เปลือกนอก” เป็นวัสดุสังเคราะห์เสริมใยคาร์บอน ตัวรถยาวเกือบ 5 เมตร กว้าง 2 เมตร กับอีก 8 ซม. ความสูงเพียง 1 เมตร กับ 9 ซม. ถ้าไปยืนข้างรถ หลังคารถจะอยู่แค่ระดับท้องของผู้ชายความสูงระดับเฉลี่ยเท่านั้นครับ ตัวรถจึงแบน เตี้ย สมกับเป็นรถแข่งในสนาม (ในเกม) ช่วงล่างของรถระดับนี้ คงไม่ต้องสงสัยว่าเป็นแบบไหน ถ้าไม่ใช่ปีกนก 2 ชั้น ทั้ง 4 ล้อ สปริง และชอคแอบซอร์เบอร์ เป็นแบบวางนอนราบ เชื่อมต่อกับปีกนกด้วยแขนดัน หรือ พุชรอด (PUSHROD) ตามสูตรรถแข่ง น้ำหนักตัวเปล่า 1,400 กก. ระบบขับเคลื่อนเป็นแบบให้กำลังทั้ง 4 ล้อ ด้วยกำลังจากมอเตอร์ไฟฟ้าที่ดุมล้อ ล้อละ 120 กิโลวัตต์ คิดเป็นกำลังรวมทั้ง 4 ล้อ เท่ากับ 653 แรงม้า มีฟิวเอลเซลล์ หรือ เซลล์เชื้อเพลิง แปลงพลังงานจากไฮโดรเจนเป็นพลังงานไฟฟ้าป้อนให้มอเตอร์ แต่จะผ่านแบทเตอรีแบบไหน ความจุเท่าใด ยังไม่มีรายละเอียดพอ ระบบขับเคลื่อนที่บรรยายมานี้ เป็นของเสมือนจริงที่ใช้ในเกมครับ จากอัตราส่วนกำลังต่อน้ำหนักรถ ซีตรอง จีที จะทำเวลาสำหรับอัตราเร่ง 0-100 กม./ชม. ได้ในเวลา 3.6 วินาที ส่วนตัวจริงที่เป็นรถต้นแบบสัมผัสได้ แล่นได้จริง ใช้เครื่องยนต์ 8 สูบ ไม่ทราบทั้งความจุ และที่มา เพราะ ซีตรอง เองไม่มีเครื่องยนต์ระดับนี้ใช้อยู่ ภายในห้องโดยสารล้ำสมัยทุกอย่าง ในระดับเดียวกับต้นแบบ ห้องโดยสารของรถในอีกราวๆ สิบปีข้างหน้า ตัวเลขบอกความเร็วของรถถูกฉายให้สะท้อนกระจกหน้าสู่ตาผู้ขับ สวิทช์ส่วนใหญ่อยู่ที่คอนโซลกลาง เป็นแบบอนาลอก คือ ใช้คันโยกแบบดั้งเดิม ซึ่งดูเหมือนจะไม่สวิทช์แบบอื่นใดใช้งานได้ง่ายกว่านี้แล้ว ส่วนที่เหลืออยู่ที่ฝ้าเพดานด้านหน้า จากการลองขับของจริง โดยผู้สื่อข่าวของนิตยสารรถยนต์ในยุโรป บนสนามทดสอบ CERAM ใกล้กรุงปารีส ยังไม่ได้ความรู้สึกที่ควรจะได้ เพราะระบบเกียร์มีปัญหาครับ ส่วน “คันเก่ง” ในเกม ทำอัตราเร่งได้ดุเดือดสมกับข้อมูลที่ผู้สร้างสรรค์ให้ แต่ยังมีปัญหาที่พฤติกรรมในโค้ง ที่ยังอันเดอร์สเตียริงมากเกินไป ถ้าเป็นรถจริงก็อาจจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่สำหรับโพรแกรมเมอร์รถแข่งไซเบอร์พวกนี้ ไม่มีอะไรที่เป็นอุปสรรคจริงๆ ครับ ทุกอย่างเป็นไปได้หมด ขึ้นอยู่กับความพยายามกับเวลาที่ใช้เท่านั้นเอง