ยังไม่ยอม

ขอเมาท์เรื่องอื่นเกี่ยวกับรถเป็นการอุ่นเครื่องนิดหนึ่ง ชัดเจน คือ หนังสือรถในบ้านเรายืดหยุ่น ไม่กล้าฟันธงสไตล์ฝรั่ง ถึงขั้นชำแหละว่ารถแต่ละรุ่น แต่ละยี่ห้อ มีข้อดีเลวอย่างไรแบบไม่ไว้หน้า เพื่อคุ้มครองผู้บริโภค อันนี้ว่ากันตรงๆ ดังนั้น ”ผู้ซื้อ” ต้องหูไวตาไวใส่ใจเอาเองว่า เงินที่แลกรถมา ได้ของดีคุ้มค่าไหม ที่สำคัญใช้แล้วปลอดภัยไหม กลายเป็น ”ยานมรณะ” หรือไม่ ซึ่งข้อมูลสมัยนี้พอจะหาได้ นำมาตัดสินใจได้ไม่ยากนัก   ที่น่าห่วง คือ คนบ้านเราซื้อรถ โดยฟังโฆษณา เพ่งเรื่องสวยไม่สวย กระแสไม่กระแส ขายต่อได้ราคา เป็นที่ตั้ง ความปลอดภัยในการขับขี่ “รั้งท้าย” เราจึงเห็นคนเจ็บคนตายเพราะรถบางรุ่นบางยี่ห้อ รายแล้วรายเล่าจนน่าอนาถ นี่คือเรื่องจริงในมุมอับอย่างหนึ่งของบ้านเรา   วกมาว่ากันด้วยคดีเพื่อความครึกครื้นได้เลย เป็นเรื่องปกติไม่ทราบว่ารายที่เท่าไรในบ้านเรา เมื่อรถบรรทุกอัดรถเก๋ง จนคนขับเก๋งตายคาที่ เป็นปกติอีกเช่นกัน ฝ่ายผิดเต็มๆ พยายามเด้งเชือกไม่รับผิดชอบตามควรแก่กรณี แม้กระทั่งบริษัทประกัน ซึ่งรับประกันภัยรถบรรทุกไว้ ก็ไม่ค่อยอยากจ่ายตามภาระที่มีอยู่ “ บริษัท ว. ประกันภัย จำกัด” ซึ่งรับประกันภัยรถเก๋ง ขณะนี้ได้ชื่อว่าโอเค ต้องทำธุรกิจทางด้าน ”ค้าความ” เสมือนอาชีพหลักเป็นปกติ กัดฟันยื่นฟ้อง “นางหลานสาว” อายุเยอะ มีครอบครัวแล้ว แต่ยังใช้ชื่อที่ตายายตั้งให้ด้วยความรักเมื่อยังเป็นเด็ก ก็น่ารักดี กับ “บริษัท จ่ายแน่ๆ ประกันภัย จำกัด” เป็นจำเลยที่ 1 และ 2   คำฟ้องยันว่า ลูกจ้างของ นางหลานสาว ขับรถในทางการที่จ้างของเธอโดยประมาท ถลาเข้าชนรถเก๋งที่อยู่ในเลนของเขาจนพัง คนตายคาที่ โจทก์ในฐานะบริษัทประกันได้จ่ายเงินให้ฝ่ายรถเก๋งไป 5 แสน 5 หมื่นบาท เต็มตามสัญญาประกัน พอแบมือเรียกร้องจาก นางหลานสาว เธอสั่นหัวบอกว่าไม่เกี่ยว จ่ายแน่ๆ ประกันภัย ฯ ซึ่งรับประกันรถบรรทุกก็สั่นหัว จึงขอให้ศาลบีบเค้นจำเลยทั้งสองให้ด้วย   จำเลยทั้งสองสู้คดี ขอให้ยกฟ้อง แต่ต่อมา จ่ายแน่ๆ ประกันภัย ฯ คงเขิน จึงนำเงินจำนวน 2 แสน 5 หมื่นบาท มาวางศาล เพื่อจ่ายให้โจทก์ โจทก์จึงขอถอนฟ้องจำเลยที่ 2 เหลือเชคบิลล์เฉพาะ นางหลานสาว คนเดียว   ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว เห็นว่าพยานหลักฐานยังหลวม และฟังว่ามีการทำหนังสือยอมความไปแล้ว โจทก์หมดสิทธิฟ้อง จึงตัดสินยกฟ้อง นางหลานสาว ได้ร้อง โอว...ว้าว ออกแนววัยรุ่นซะด้วย   มืออาชีพอย่าง ว. ประกันภัย ฯ เดินหน้าชนด้วยการยื่นอุทธรณ์ เพื่อเอาชนะ และได้ผล   ศาลอุทธรณ์พิจารณาจากสำนวน ไม่ได้เห็นหน้าใครหรอก แล้วพิพากษากลับ ให้ นางหลานสาว จ่ายเงินตามฟ้องพร้อมดอกเบี้ย โดยหัก 2 แสนกว่าที่โจทก์ได้รับจากบริษัทประกันภัย จำเลยที่ 2 ออกไป   นางหลานสาว ยังเหนียวเหมือนวัย ไม่ยอมจ่ายง่ายๆ ให้ทนายยื่นฎีกา ขอให้ยกฟ้อง เพราะทนายยืนยันว่างานนี้ชนะยกท้ายชัวร์ เลี้ยงฉลองล่วงหน้าได้เลย   ศาลฎีกาซึ่งคดีรอคิวยาวยิ่งกว่าขบวนรถไฟตามประสาศาลไทย กัดฟันคว้าสำนวนคดีนี้มาพิจารณาแล้วชี้จนขาดออกมาว่า   ข้อเถียงของ นางหลานสาว อ้างว่าคนขับรถบรรทุกไม่ใช่ลูกจ้าง ศาลไม่เชื่อ ถ้าไม่เกี่ยวทำไมไปติดต่อที่โรงพัก ยอมรับว่าเป็นเจ้าของรถบรรทุก เป็นผู้ประกอบการขนส่ง หากินทางบรรทุกดิน เหตุเกิดตอนกลางวันแสกๆ ไม่ใช่ตอนดึกดื่นเลิกทำมาหากินแล้ว แถมยังทำหนังสือตกลงจะซ่อมรถเก๋งให้เขา จ่ายเงินให้ฝ่ายรถเก๋งอีก 1 แสนบาท ได้เงินอะไรไม่รู้อีก 4 หมื่นบาทจะจ่ายเพิ่ม แล้วมาอ้างลอยๆ ว่าคนขับเป็นเพื่อนของโชเฟอร์ มาขับโดยไม่ได้รับอนุญาต ฟังไม่ขึ้น   ข้อเถียงว่าไม่มีพยานหลักฐานฟังได้ว่ารถบรรทุกประมาทก็ฟังไม่ขึ้น เมื่อหลักฐานได้ความว่ารถบรรทุกขับล้ำเส้นรถเก๋ง การชั่งน้ำหนักทางแพ่งแค่นี้ก็เอาผิด นางหลานสาว ได้ ไม่ต้องชัดไม่ต้องมีประจักษ์พยานอย่างคดีอาญา   เถียงอีกว่ามีการทำหนังสือยอมความไปแล้วกับฝ่ายรถเก๋ง บริษัทประกันโจทก์หมดสิทธิฟ้อง ศาลฎีกากางหนังสือมาอ่านดูแล้ว ไม่เข้าข่าย ”ยอมความ” แค่ตกลงว่าจะซ่อมรถเก๋งให้อยู่ในสภาพเดิม แต่ไม่มีราย ละเอียดข้อตกลงที่แน่นอนเกี่ยวกับจำนวนเงิน วิธีชำระ ระยะเวลาที่แน่นอน จนหมดข้อโต้แย้งกันอีก ไม่ได้มีข้อความชัดๆ ว่า ยอมรับตามข้อตกลงใหม่ สละข้อพิพาทเกี่ยวกับรถนั้นเสีย เมื่อยังไม่ยอมความ โจทก์จึงฟ้องคดีนี้ได้ ศาลอุทธรณ์ตัดสินแม่นยำแล้ว   ศาลฎีกายอมเมื่อยล้านิดหน่อย พิพากษายืน ให้ นางหลานสาว รับผิดตามที่ศาลอุทธรณ์ว่าไว้ การทำข้อตกลงไว้ก่อนตอนเกิดเรื่อง มีข้อดีข้อเสียได้เปรียบเสียเปรียบดังที่เห็น รายที่ทำหนังสือตกลงกับคนขับซึ่งเป็นลูกจ้างเพียวๆ ยิ่งเจ็บ เมื่อศาลยกฟ้องเอาอะไรกับเถ้าแก่รถไม่ได้ สาธุชนพึงระวังด้วยเทอญ