DRIVE MY CAR (ชื่อไทยเชยๆ ว่า “สุดทางรัก”) เป็นภาพยนตร์ที่เขียนบท และกำกับโดย ริวสุเกะ ฮามากุชิดัดแปลง (เล็กน้อย) จากเรื่องสั้นของ ฮารูกิ มูราคามิ ในหนังสือรวมเรื่องสั้น “ชายที่คนรักจากไป” (MEN WITHOUT WOMEN)ผมสนใจภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งแต่ได้ข่าวจะมีการสร้าง ด้วยเหตุผลสองประการ หนึ่ง คือ ผมเป็นแฟนตัวยงของ มูราคามิ ติดตามอ่านผลงานของเขาทุกเรื่อง เช่นเดียวกับที่ติดตามนิยายสยองขวัญของ สตีเฟน คิง สอง คือ ผมได้อ่านเรื่องสั้นต้นแบบของภาพยนตร์เรื่องนี้แล้ว จึงแน่ใจว่า มันไม่ใช่ “หนังรถ” ซึ่งไม่ถูกรสนิยมผม โดยเฉพาะประเภทแข่งรถ หรือขับรถไล่ล่าที่เน้นความมันสะใจ ผมจะอินกับหนังรถ สไตล์ ROAD MOVIE ที่ตัวละครได้เรียนรู้อะไรบางอย่างระหว่างเดินทาง มากกว่า ผมไม่แน่ใจว่า DRIVE MY CAR จะจัดอยู่ในประเภท ROAD MOVIE ได้หรือเปล่า หนังเป็นเรื่องของ ยูสุเกะ ฮาฟูกุ หนุ่มใหญ่ นักแสดง และผู้กำกับละครเวทีที่ได้รู้ความจริงว่า ภรรยาเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายอื่น ก่อนที่เธอจะเสียชีวิตไป ทิ้งให้เขาเจ็บปวดกับบาดแผลในใจมาตลอด 2 ปี จนได้มีโอกาสพบกับ มิซากิ วาตาริ หญิงสาววัยรุ่น ที่มาเป็นคนขับรถให้เขา ระหว่างกำลังทำละครเวทีที่เมืองฮิโรชิมา ในช่วงเวลานั้น บนรถ SABB 900 (ซาบ 900) สีแดงที่ตนเคยขับเองมาตลอด พอกลายเป็นผู้โดยสาร ร่วมกับโชเฟอร์สาวเพียงลำพัง ทำให้เขาได้มีโอกาสคิดทบทวนเรื่องราวในอดีต และความรู้สึกเลวร้ายที่ซุกซ่อนไว้ พร้อมเปิดเผยต่อสาวน้อยผู้ร่วมทาง คล้ายการสารภาพกับตัวเอง เพื่อทำใจยอมรับความจริง และเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันอย่างไม่ร้าวรานเกินไป DRIVE MY CAR คว้ารางวัลบทภาพยนตร์ยอดเยี่ยมในเทศกาลภาพยนตร์เมืองคานส์ ปี 2021 ซึ่งไม่มีข้อกังขาใดๆ เพราะหนังตรึงเราไว้ได้ตลอด 3 ชั่วโมง ด้วยบทสนทนาที่ลึกซึ้งกินใจ (และแทงใจดำ) ล้วนๆ เป็นภาพยนตร์ที่แนะนำให้หามาชม สำหรับใครก็ตามที่ต้องการปลดลอคตัวเองจากอาการหัวใจสลาย หรือถ้าชีวิตคนรักรถอย่างคุณไม่ได้ดรามาขนาดนั้น แค่ไปดูรถ SABB 900 วิ่งไปมาให้หายคิดถึง ก็คุ้มค่าแก่การเสียเวลาแล้ว