การอนุรักษ์ภาษาไทย เป็นหน้าที่ของคนไทย

ผู้เขียนเคยเป็นครูภาษาไทยอยู่ 9 ปี ก่อนจะลาออกไปประกอบอาชีพนักประชาสัมพันธ์ในวงการธุรกิจมาแล้วกว่า 35 ปี แต่วิญญาณครูภาษาไทยไม่เคยลดน้อยถอยลงเลย ตรงข้าม กลับได้ใช้การใช้ภาษาไทยในงานประชาสัมพันธ์และงานเขียนหนังสือมาตลอด นอกจากรับเชิญไปสนทนา เสวนาหรืออภิปรายเกี่ยวกับการใช้ภาษาไทยเสมอ มีเวลาว่าง หรือมีโอกาสเมื่อใดก็ยินดีสอนภาษาไทยอยู่เสมอ   เช่น เมื่อพนักงานเข้ามาใหม่ และการใช้ภาษาไทยยังไม่เข้าที่ดี ผู้บริหารบางคนก็จะส่งลูกน้องมาให้ผู้เขียนช่วยปลุกใจให้เห็นความสำคัญของการใช้ภาษาไทยสักพัก อย่างน้อยก็ให้คุ้นเคยพอที่จะยกหูโทรศัพท์ถามไถ่ในกรณีที่ข้องใจเกี่ยวกับการใช้ภาษาไทยได้โดยไม่เกรงใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้เขียนชอบและทำมาตลอดเวลาที่อยู่ในวงการธุรกิจ   ที่ทำมาโดยตลอด คือ เวลาไปร้านหนังสือ ผู้เขียนก็จะซื้อหนังสือ “อ่านอย่างไรและเขียนอย่างไร” ที่จัดทำและจัดพิมพ์โดยราชบัณฑิตยสถาน (ปัจจุบันเปลี่ยนเป็น สถาบันราชบัณฑิตยสภา) มาคราวละหลายๆ เล่ม เพราะแต่ก่อนราคาเล่มละ 10 บาท ปัจจุบันเล่มละ 20 บาท ซึ่งก็ยังถูกอยู่ดี เพื่อแจกแก่บรรดาเลขานุการของผู้บริหาร ที่มักโทรศัพท์ถามผู้เขียนเสมอๆ   ในมุมมองของข้าพเจ้า ภาษาไทยมีความงดงามเป็นพิเศษดังนี้   “ภาษาไทยปรากฏงดงามนัก นักภาษาประจักษ์เป็นสักขี หนึ่งมีความเป็นภาษาดนตรี อาจเลียนเสียงในโลกนี้ทุกลีลา ทั้งเสียงคนเสียงสัตว์เสียงธรรมชาติ ทั้งสามารถเลียนเสียงทุกภาษา สองอักษรไทยนี้มีนานมา ปิ่นราชารามคำแหงทรงแต่งไว้ ทั่วโลกนี้มีกว่าสามพันภาษา แต่มีเพียงอักษรานับร้อยได้ หนึ่งในนั้นคืออักษรของชาติไทย เราจึงควรภูมิใจภาษาตน สามไทยมีตัวเลขเป็นเอกลักษณ์ ตัวเลขไทยส่งเสริมศักดิ์อนุสนธิ์ มีรูปร่างงดงามทุกยามยล ไทยทุกคนควรเขียนใช้เลขไทยงาม   สี่คำไทยเป็นภาษาคำโดด บอกตระกูลความช่วงโชติชาติสยาม แต่เปิดรับต่างภาษามาเสริมความ ภาษาไทยจึงวาววามตามโลกทัน ห้าไทยมีฉันทลักษณ์หลากชนิด สื่อนิมิตบทกวีหลากสีสัน ทั้งโคลงฉันท์กาพย์กลอนสุนทรพรรณบ่งบอกความเฉิดฉันวัฒนธรรม หกไทยมีภาษาถิ่นที่หลากหลาย จึงสามารถอภิปรายหลากหลายส่ำ แต่ก็มีภาษากลางงดงามล้ำ ที่บอกย้ำความกลมเกลียวหนึ่งเดียวกัน   เจ็ดภาษากวีไทยพิไลยิ่ง อ่านทำนองได้เพราะพริ้งสุดเฉิดฉัน ร้องลำนำนานาสารพัน เพียงสุคันธมาลินประทิ่นพราย แปดภาษาไทยนี้มีคำพ้อง เขียนอย่างหนึ่งอ่านได้สองกรองความหมาย เขียนต่างกันอ่านเสียงพ้องต้องภิปราย มากความหมายฉายเฉิดเพริศพรายนัก นี่คือความงดงามสยามพากย์ แตกต่างจากหลากภาษาน่าตระหนัก เพราะภาษาไทยมีอัจฉริยลักษณ์ พึงประจักษ์ความงดงามภาษาไทย”   ผู้เขียนย้ำ เมื่อเป็นนักเรียนและเป็นครูนั้นควรสำเหนียกอย่างยิ่งว่า “ภาษาไทยเป็นหัวใจทุกวิชา” เพราะไม่ว่านักเรียนจะเรียนหรือครูจะสอนวิชาอะไรก็ตาม การอธิบายด้วยภาษาไทยที่ดี ที่ถูกต้อง จะช่วยให้การเรียนการสอนวิชาเหล่านั้นบรรลุผลได้ดี รวดเร็วและสมบูรณ์ ตรงกันข้าม ผู้เขียนเห็นว่าที่ผู้เยาว์ใช้ภาษาไทยผิดๆ แม้กระทั่งโตขึ้นจนไปประกอบอาชีพที่สำคัญ เช่น “สื่อมวลชน” หรือท่านที่เป็นใหญ่เป็นโตในบ้านเมือง เช่น ในรัฐสภา และในการบริหารระดับสูงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ผู้เขียนก็มั่นใจว่า ครูภาษาไทยที่สั่งสอนมานั้นท่านไม่ได้ทำหน้าที่ได้ดีอย่างที่ครูภาษาไทยที่ดีควรจะเป็น   ในขณะเดียวกัน ไม่ว่าท่านจะประกอบวิชาชีพอะไร ท่านต้องติดต่อกับคนไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อท่านเป็นคนไทย ท่านจะต้องใช้ภาษาไทยในการดำเนินชีวิตอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะ “ภาษาไทยเป็นหัวใจของชาติ” ขาดภาษาไทยเสียแล้วก็เสมือนคนที่มีแต่ “ชีวิต” แต่ไม่มี “จิตใจ” และ/หรือ “หัวใจ” หรือ “วิญญาณ”