“รถหายที่ห้าง !"

ทุกวันนี้คนบ้านเราไปห้างสรรพสินค้ากันทั้งนั้น ตจว. โน่นริมฝั่งโขงก็มีให้ชอพ พอห้างเปิด "รถยนต์" คือ ขาประจำ ทั้งของพนักงานแลลูกค้า หลายๆห้างกิจการดี หาที่จอดจนเหนื่อย เวลาออกจากห้างก็เมื่อย กว่าจะหลุดออกไปได้ บอกตรงๆ เวลารถกระดืบๆ ในนั้น ผมไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไร สยองเรื่องฟืนไฟ หามุกไม่เจอก็แล้วกัน ถ้าเกิดขึ้น ขอบอก

"รถอันตรธาน" ขณะจอดอยู่ที่ห้าง ก็ปวดหัว ทั้งลูกค้า และเจ้าของกิจการ หลายแห่งเลยใช้หัวพลิกแพลง ทำทีให้เราเข้าไปจอดตามสบาย ไม่จัดคนมาดูแล แค่เอากล้องวงจรปิดติดไว้หน่อย แถมยังขึ้นป้าย ปัดความรับผิดชอบ หาทางชิ่งไว้ก่อน มาดูสิว่า ห้างเด้งเชือกได้ไหม จากคดีซึ่งตัดสินเมื่อเร็วๆ นี้ ปี 2556 นี่เอง ผู้ที่เปิดเกมต้อน ห้าง บ. ขึ้นศาล คือ "บริษัท มุ่งมั่นจังประกันภัย จำกัด" ซึ่งถนัดอยู่แล้วในการค้าความโดยอาชีพ คำฟ้องระบุว่า บริษัทประกันได้จ่ายสตางค์ให้ "นายหุ้มทอง" ตามสัญญาประกันภัย ร่วม 2 แสนบาท เนื่องจากรถกระบะกลางเก่ากลางใหม่โดนขโมย ขณะจอดอยู่ที่ ห้าง บ. กลางวันแสกๆ จึงรับช่วงสิทธิ์ ฟ้องเรียกเงินคืนจากห้าง ซึ่งต้องรับผิดชอบในความประมาทเลินเล่อ ปล่อยให้โจรมาลักไปจากที่จอดรถของห้าง ห้าง บ. สู้คดีอยู่แล้ว เถียงว่าไม่ได้จัดคนดูแลรถเข้า/ออกนะเอ้อ แค่หาที่ให้ลูกค้าจอดเท่านั้น แถมยังขึ้นป้ายแจ้งให้ชาวบ้านรับผิดชอบเอาเองอีกต่างหาก ลูกค้าไม่โต้แย้งอะไร มาอุดหนุนเพียบ ขอให้ยกฟ้อง และเรียก "บริษัท ค." ซึ่งห้างจ้างไว้ดูแลความปลอดภัย มาเป็นจำเลยร่วมด้วยเถิด เผื่อแพ้คดี จะได้เป็นตัวหาร บริษัท ค. จำเลยร่วมก็สู้คดีทำนองเดียวกับห้าง บ. ขอให้ยกฟ้อง   ศาลชั้นต้นนั่งหน้าตึงในห้องพิจารณา ตามสไตล์ผู้พิพากษาทั่วไป ฟังพยานทุกฝ่ายแล้ว ตัดสินให้จำเลยร่วมกันจ่ายเงินตามฟ้องพร้อมดอกเบี้ย ให้บริษัท มุ่งมั่นจังประกันภัย จำกัด   มียกสอง จำเลยพากันยื่นอุทธรณ์ เพราะคิดว่ามีทางชนะ   ศาลอุทธรณ์ไม่ฟังข้ออ้างของจำเลย พิพากษายืนตามที่ศาลชั้นต้นว่าไว้   จำเลยพากันเล่นเกมยาว ไม่ยอมจ่ายง่ายๆ ยื่นฎีกาขึ้นไป เพื่อเอาชนะให้ได้ ศาลฎีกาดูคดีนี้ แล้วชี้ขาดด้วยความชำนาญออกมาว่า   บริษัท บ. เป็นห้างสรรพสินค้า ขายปลีกขายส่งสินค้าอุปโภคบริโภค ต้องให้ความสำคัญด้านบริการต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คือ สถานที่จอดรถ ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการตัดสินใจของลูกค้า ที่จะเข้าไปอุดหนุนไหม งานนี้มี พรบ. ควบคุมอาคาร พศ. 2522 มาตรา 8 (9), 34 กำหนดให้จำเลย ผู้เป็นเจ้าของอาคารต้องจัดให้มีพื้นที่จอดรถ เพื่ออำนวยความสะดวกแก่การจราจร  แล้วจำเลยยังต้องคำนึงถึงและมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของลูกค้า ในชีวิตและทรัพย์สิน ไม่ใช่ปล่อยให้ลูกค้าระมัดระวังหรือเสี่ยงภัยเอาเอง   การที่จำเลยเคยแจกบัตรให้ลูกค้านำรถเข้าออก ซึ่งเป็นวิธีการค่อนข้างรัดกุม แต่ตอนเกิดเหตุกลับยกเลิกวิธีการนั้นซะนี่ หัวเสหันมา ใช้กล้องวรจรปิดแทน ยังงี้คนร้ายก็เข้าออกลานจอดรถห้างและขโมยรถได้แบบหมูๆ แม้ห้าง บ. จำเลยจะปิดประกาศว่า ไม่รับผิดชอบต่อการสูญหายหรือเสียหายใดๆ ลูกค้าก็รู้ถึงการยกเลิกแจกบัตรจอดรถ แล้วยังนำรถเข้ามาจอด ศาลฟันธงว่า เป็นข้อกำหนดของจำเลยฝ่ายเดียว ไม่มีผลเป็นการยกเว้นความรับผิดในการทำละเมิดของห้างหรอก หนีไม่พ้นหรอกขอบอก   ศาลฎีกาจึงเห็นด้วยกับคำตัดสินของศาลล่าง ยอมเมื่อยอีกหน พิพากษายืน ให้จำเลยแพ้คดีแบบราบคาบ   ทุกวันนี้ ผมและท่านผู้อ่านต่างขับรถเข้าไปที่จอดรถของห้าง โดยไม่มีการแจกบัตรจอดรถหลายห้าง เพราะเขาเชื่อว่าปัดความรับผิดได้ กรณีที่ลูกค้าไม่ทันเกม ทางออกที่ดี คือ ซื้อประกันชั้นหนึ่ง อย่างกรณีของ นายหุ้มทอง ในคดีนี้ ก็ทุเลาความปวดหัวลงได้ ให้บริษัทประกันเขาไล่บี้ห้างแทนเรา จะเหมาะกว่า อีกอย่างต้องเล็งดูให้ดีว่าจอดรถในที่จอดรถของห้างหรือไม่ ถึงจะบี้ห้างเขาได้ เชื่อผมนะขอรับ   จากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7471/2556