"กุญแจรถอยู่ไหน เร็วๆ สิ ช่วยหาให้หน่อย เห็นไหมๆ โอ้ย แย่จัง" "กางเกงอยู่ไหน กระเป๋าสตางค์เห็นไหม ไปๆ ไม่ทันแล้ว โอ้ย แย่แล้ว" ท่านคงไม่อยากเจอเหตุด่วนเหตุร้ายแบบไม่ทันตั้งตัว ด้วยความตกอกตกใจ แล้วไม่รู้ว่าผลจะเป็นอย่างไรใช่ไหม แฟนๆ หลายๆ ท่านโชคดี ไม่ต้องเผชิญเหตุการณ์เลวร้าย แต่คงไม่กล้ารับประกัน 100 % ว่าฉันโชคดีเสมอไป ผมคิดแบบนั้นเหมือนกัน จึงขออนุญาตเสนอแนะวิธีที่ข้าน้อยถือปฏิบัติมาช้านาน ได้โปรดพิจารณาว่า ควรนำไปใช้ไหม อ้อ ไม่แน่ ท่านอาจจะบอกว่า ฉันทำมานานแล้วละลุง ก็โอเค ง่ายๆ แค่เตรียมกางเกงที่จะสวมใส่วันรุ่งขึ้นให้พร้อม ขาดไม่ได้ คือ "กระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถ" และอื่นๆ ตามที่เห็นว่าจำเป็น เสื้อตัวเก่งก็มีพร้อมจำพวกปากกา หากมีแว่นตาด้วยยิ่งดี จะได้ไม่ต้องควานหา แล้วไม่เจอ เมื่อสายตาไม่สมบูรณ์ ควรแขวนเสื้อผ้าไว้ในที่ปลอดภัยด้วยนะเอ้อ ไม่ให้พวกย่องเบาฉวยไป นี่คือ การเตรียมพร้อมที่พอเพียง เพื่อรับมือเหตุไม่คาดหมายเบาไปหาหนัก แล้วต้องเผ่นออกจากบ้านด่วนจี๋ โดยเฉพาะยามค่ำคืน มีแต่ตัวล่อนจ้อน หรือแค่ชุดนอน คว้าอะไรไม่ได้ ไปไหนไม่ได้ มันไม่โสภา ตามมาติดๆ ด้วยคดีความจึงจะเป็นของแท้ วันเกิดเหตุ "นายมือหนึ่ง" แกมือหนึ่งจริงๆ ทางด้านขับรถดรัม หรือที่ศาลท่านเรียกว่า รถบรรทุกเทท้าย เท่เหมือนกัน และคนอื่นโดยสารไปด้วย คอยช่วยเหลือ และแก้เหงา ถึงที่เกิดเหตุ ซึ่งเป็นทางโค้ง นายมือหนึ่ง ดันพารถคว่ำลงข้างทาง เด็กตายไป คนเจ็บสาหัสอีกคน คนขับไม่เป็นไรแถมยังเตลิดหนีไปได้ แต่ตกเป็นจำเลย ในที่สุด อัยการหิ้วตัวไปฟ้องที่ศาล เพื่อเอาเข้าตะราง นายมือหนึ่ง จ้างทนายพาสู้คดี ขอให้ยกฟ้อง อ้างในชั้นพิจารณาว่า มีรถจักรยานยนต์สวนมาแล้วล้ำเส้น ต้องหักหลบ จึงเกิดเหตุ ตนไม่ได้ประมาทหรอก ศาลชั้นต้นพิจารณาตามเนื้อหา แล้วตัดสินลงโทษบทหนัก ประมาททำให้คนเจ็บ คนตาย จำคุก 4 ปี ข้อหาหลบหนีหลังเกิดเหตุจำคุก 2 เดือน รวมเป็น 4 ปี 2 เดือน นายมือหนึ่ง ไม่ยอมติดคุก ให้ทนายยื่นอุทธรณ์ ขอให้ยกฟ้อง หรือลงโทษแค่เบาะๆ รอลงอาญา ศาลอุทธรณ์ดูสำนวน ไม่ต้องเมื่อยในการนั่งบัลลังก์ แล้วตัดสินเอาผิด นายมือหนึ่ง เช่นเดิม ให้เข้าคุกตามที่ศาลชั้นต้นว่าไว้ แก้ไขเฉพาะบทมาตราเล็กน้อย พอแก้ง่วง กลัวศาลฎีกางานไม่ล้นมือ นายมือหนึ่ง ดิ้นรนยื่นฎีกา ลุ้นเป็นยกสุดท้าย ศาลฎีกาคว้าสำนวนมาสอดส่องดูด้วยความเชี่ยวชาญ แล้วชี้จนขาดว่า ข้ออ้างเรื่องหลบรถมอเตอร์ไซค์ ฟังไม่ขึ้น ถ้าจริงดังที่โมเม ก็น่าจะเบรค และหลบได้พ้น ไม่เกิดเหตุ ที่แน่ๆ คือ พยานหลักฐานส่อชัดว่า รถมีปัญหาสายอ่อนส่งน้ำมันเบรคล้อหน้าซ้ายปริแตกมาก่อน น้ำมันเบรครั่วซึมมาก่อน จึงเบรคไม่อยู่ขณะเข้าโค้ง จึงเกิดเหตุขึ้น มีพยาน คือ คนชื่อ เสริม ไปตรวจสภาพรถหลังเกิดเหตุ พบว่าเบรคชำรุดจริง น้ำมันเบรคเยิ้มออกมาจริง ส่วนคำของนายตำรวจยศร้อยโทที่บอกว่า ผลการตรวจสภาพ เบรครถยังใช้การได้ ศาลจับไต๋ได้ว่า ขัดกับเอกสารหมายที่ตำรวจคนนี้แหละทำไว้ ลงลายมือชื่อไว้ (แสดงว่าจงใจช่วยจำเลยหรือเถ้าแก่เจ้าของรถชัวร์ ข้อนี้ผมว่าเอง) จึงรับฟังไม่ได้ ศาลฎีกาแจงต่อไปว่า งานนี้เบรคชำรุดบกพร่องให้พบเห็นได้ก่อน แต่จำเลยซึ่งมีหน้าที่ขับประจำรถคันดังกล่าว ไม่ตรวจตราซ่อมแซม ให้อยู่ในสภาพสมบูรณ์เสียก่อนนำรถไปใช้ กระทั่งเกิดเหตุ ถือว่าประมาทเต็มๆ ทั้งที่เรื่องนี้ระมัดระวังได้ แต่ไม่ทำ จึงมีความผิดตามฟ้อง แต่ศาลฎีกาใจอ่อนนิดหนึ่ง ตามประสาคนแก่ เห็นว่าศาลล่างลงโทษหนักไป จึงพิพากษาแก้ จำคุก นายมือหนึ่ง แค่ 3 ปี ข้อหาขับรถประมาท บวกกับข้อหาหลบหนี เป็น 3 ปี 2 เดือน เจ้าของรถอาจไม่ใช่ช่าง หรือสนใจเรื่องช่าง ใช้ลูกเดียว ก็แก้ตัวไม่ได้นะครับ ถ้าเกิดเหตุอย่างคดีนี้ ไม่อยากเกิดเรื่องแย่ๆ ต้องนำรถไปตรวจเชคตามกำหนด เสียสตางค์ เสียอารมณ์ กับอู่กับศูนย์บ้าง ต้องยอม ที่เขาพยายามให้บริการอย่างดีก็มี เพราะการแข่งขันเชิงธุรกิจ ค่ายญี่ปุ่นก็ โตโยตา ค่ายฝรั่งก็ ฟอร์ด อย่างนี้เป็นต้น ทานโทษที่ต้องเอ่ยนามเมื่อเขาทำดี จากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1337/2530 คดีรถ ตีพิมพ์ใน "ฟอร์มูลา" ส่งไป 2 ตุลาคม 2558