พงศธร ประเสริฐ หนุ่มใหญ่อารมณ์ดีเจ้าของรถ เรอโนลต์ อาร์ 8 โกรินี เล่าถึงประวัติความเป็นมาและขั้นตอนการบูรณะรถคันนี้ว่า แรกเริ่มเดิมทีเคยใช้รถ เรอโนลต์ มาก่อน แต่เป็นรุ่นธรรมดา ไม่ใช่ตัวแข่งอย่าง โกรินี ต่อมาไม่นานมีโอกาสแวะเวียนไปหาซื้ออะไหล่ที่อู่ซ่อมรถขาเก่าเจ้าประจำ บังเอิญในอู่มี อาร์ 8 โกรินี คันนี้จอดอยู่ สภาพแรกพบ ต้องบอกว่าอุปกรณ์ภายนอกยังอยู่ครบ แต่ตัวถังก็มีบ้างที่ผุพังไปตามกาลเวลา เครื่องยนต์ยังพอขับไปวัดไปวาได้ แต่ด้วยความชอบรุ่นนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงเอ่ยปากขอซื้อด้วยราคาขำๆ 4,000 บาท ซะงั้น...เผื่อฟลุค เจ้าของอู่ก็บ้าจี้ตามขายให้ในราคาขำๆ เช่นกัน

พงศธร ประเสริฐ หนุ่มใหญ่อารมณ์ดีเจ้าของรถ เรอโนลต์ อาร์ 8 โกรินี เล่าถึงประวัติความเป็นมาและขั้นตอนการบูรณะรถคันนี้ว่า แรกเริ่มเดิมทีเคยใช้รถ เรอโนลต์ มาก่อน แต่เป็นรุ่นธรรมดา ไม่ใช่ตัวแข่งอย่าง โกรินี ต่อมาไม่นานมีโอกาสแวะเวียนไปหาซื้ออะไหล่ที่อู่ซ่อมรถขาเก่าเจ้าประจำ บังเอิญในอู่มี อาร์ 8 โกรินี คันนี้จอดอยู่ สภาพแรกพบ ต้องบอกว่าอุปกรณ์ภายนอกยังอยู่ครบ แต่ตัวถังก็มีบ้างที่ผุพังไปตามกาลเวลา เครื่องยนต์ยังพอขับไปวัดไปวาได้ แต่ด้วยความชอบรุ่นนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงเอ่ยปากขอซื้อด้วยราคาขำๆ 4,000 บาท ซะงั้น...เผื่อฟลุค เจ้าของอู่ก็บ้าจี้ตามขายให้ในราคาขำๆ เช่นกัน ประเดิมเริ่มแรก ขับรถเข้าอู่สีที่ไว้วางใจในการชุบชีวิตใหม่ให้ อาร์ 8 โกรินี คันนี้ โดยยังคงอนุรักษ์สีและลวดลายของเดิมไว้ทั้งหมด แล้วจึงค่อยๆ ทยอยหาซื้ออุปกรณ์ชิ้นส่วนต่างๆ ที่ขาดหายไป มาใส่จนครบ ไล่เลียงตั้งแต่คิ้วโครเมียมรอบคัน ไฟหน้า เบาะนั่ง จากนั้นก็ซ่อมบำรุงหัวใจสำคัญ เครื่องยนต์ เบรค คลัทช์ และช่วงล่าง ให้พร้อมใช้งานได้อย่างปกติ จนมีสภาพเหมือนอย่างที่เห็นในปัจจุบัน รูปลักษณ์ภายนอก ต้องยอมรับว่าอนุรักษ์ไว้ได้อย่างงดงามมาก สีตัวรถเป็นสีฟ้าใสเหมือนกับตอนที่ เรอโนลต์ ผลิตออกจำหน่าย และที่ลืมไม่ได้เลย คือ ต้องคาดสีขาวคู่จากด้านหน้ารถไปจรดท้าย ซึ่งคล้ายๆ กับรถยอดฮิทจากสหรัฐอเมริกาอย่าง ดอดจ์ ไวเพอร์ ซึ่งตรงนี้บ่งบอกถึงรุ่น "โกรินี" ได้ดี ด้านหน้าดูคลาสสิคด้วยไฟทรงกลม 4 ดวงขนาดใหญ่ ที่ยังคงใช้งานได้ตามปกติ พร้อมกันชนหน้าสีโครเมียมตัดกับสีตัวรถได้อย่างเหมาะเจอะลงตัว ส่วนโลโกสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดสัญลักษณ์ เรอโนลต์ ขนาดเล็กกะทัดรัด ติดตั้งอยู่ตรงกลางหน้ารถได้พอดิบพอดี ถ้าไม่สังเกตอาจจะไม่ทราบถึงยี่ห้อตัวรถ ตะแกรงหน้าบนฝากระโปรงทรงสามเหลี่ยม ซึ่งมีหน้าที่ระบายความร้อนในห้องเก็บสัมภาระ และเมื่อสอบถามถึงเรื่องยางอะไหล่ก็ต้องแปลกใจ เมื่อเจ้าของบอกว่า "อยู่ในปาก" แล้วจึงเปิดที่เก็บยางอะไหล่หน้ารถออกมาให้ดู ก็ทำให้ถึง "บางอ้อ" ทันที เพราะที่เก็บยางอะไหล่นั้นถูกซุกซ่อนอยู่ภายในบริเวณใต้กันชนหน้า เมื่อเปิดออกแล้วถ้ามองเผินๆ คล้ายกับปากรถอยู่เหมือนกัน ลองมาดูด้านข้าง พบกับบานประตูขนาดใหญ่ 4 บาน มือเปิดประตูสีโครเมียมเงาวับเช่นเดียวกันกับคิ้วคาดเอว กับคิ้วรางน้ำฝน ส่วนกระทะล้อขนาด 15 นิ้ว พร้อมฝาครอบสภาพเหมือนใหม่ ซึ่งจะหาดูได้ยากในปัจจุบัน เพราะรถรุ่นใหม่ๆ ผลิตออกมาเป็นล้อแมกแทบทั้งนั้น ด้านท้ายโดดเด่น ด้วยกระจังลายซี่ลวด ที่จัดเป็นออพชันเสริมสำหรับรถรุ่นนี้ มีหน้าที่ระบายความร้อนเครื่องยนต์ แผงไฟท้ายออกแบบอย่างเรียบง่ายแต่ดูดี กันชนหลังสีโครเมียมสภาพเหมือนใหม่เพิ่งออกจากห้าง แต่เสียดายที่ท่อไอเสียยังหาของเดิมได้ไม่ครบ ขาดอยู่บางส่วน บริเวณฝั่งขวาท้ายรถมีโลโก 1100 บอกปริมาตรความจุกระบอกสูบของเครื่องยนต์ ภายใน เบาะนั่งหุ้มหนังใหม่สีแดง สดใส ดูบ่งบอกความเป็นสปอร์ทอยู่พอตัว พวงมาลัยทรงสปอร์ท 3 ก้านซึ่งมีเฉพาะตัวแข่งเท่านั้น แผงคอนโซลหน้าลายไม้ ติดตั้งเกจวัดเท่าที่จำเป็น แต่ทุกอย่างทำงานได้ปกติ และแม่นยำไม่ผิดเพี้ยน สวิทช์ควบคุมการทำงานของที่ปัดน้ำฝนและไฟหน้าอยู่ในตำแหน่งที่ใช้งานได้สะดวก และดีไม่แพ้กัน และเมื่อเปิดประตู ไฟเพดานก็ติดทันที ซึ่งน้อยคันนักที่ยังคงใช้งานได้ ที่แปลกคืออยู่ในตำแหน่งเดียวกันกับกระจกมองหลัง กระจกคนนั่งหลังเลื่อนเปิดแบบซ้ายไปขวา แตกต่างจากรถทั่วไปที่เปิดแบบบนลงล่าง และสิ่งที่ยืนยันถึงการใช้งานในชีวิตประจำวันได้นั้น คือ เครื่องปรับอากาศที่ถูกติดตั้งเพิ่มเติมเข้าไปภายหลัง แต่ก็เย็นสบายไม่แพ้รถใหม่ ขุมพลังซุกซ่อนอยู่ใต้ฝากระโปรงหลังเช่นเดียวกันกับรถ โฟล์คสวาเกน บีเทิล (เต่า) เป็นเครื่องยนต์ขนาด 4 สูบ 1,100 ซีซี 57.5 แรงม้า จ่ายน้ำมันด้วยระบบคาร์บูเรเตอร์ของ โซเลกซ์ ถ่ายทอดกำลังผ่านเกียร์ธรรมดา 4 จังหวะ ความเร็วสูงสุดที่เคยทำได้อยู่ที่ 140 กม./ชม. ซึ่งเพียงพอแล้วสำหรับการใช้งาน และเมื่อลองสตาร์ทเสียงเครื่องยนต์ยังคงแน่น ไม่มีควันสีขาวที่บอกถึงอาการของเครื่องยนต์หลวม แต่ที่เห็นจะเป็นปัญหาตอนนี้อยู่ที่ อัตราการบริโภคน้ำมันที่ดุเดือดอยู่เหมือนกัน ช่วงล่างต้องยกนิ้วให้เพราะใช้ระบบแบบ บอลล์จอยท์ (BALL JOIT) ที่มาพร้อมกับจานเบรคทั้ง 4 ล้อซึ่งถือว่าเป็นเทคโนโลยีอันทันสมัยมากในรถเกือบ 40 ปีที่ผ่านมา พงศธร ยังให้ความรู้แก่เราอีกว่า รถ เรอโนลต์ ผลิต อาร์ 8 ออกมาจำหน่ายหลายรุ่น และส่งออกไปในหลายประเทศ ส่วนรุ่นที่ประเทศไทยนำเข้ามา จะเป็นรุ่นประหยัด คือ ตัดอุปกรณ์ที่ไม่จำเป็นออก เช่น คิ้วรอบคัน/กระจกบังแดด/ฝาครอบล้อ/กันเล็บ (บริเวณมือเปิดประตู) และคิ้วรางน้ำฝน แต่สำหรับรถคันนี้ผลิตออกมาแบบกึ่งสปอร์ท แต่ยังไม่ถึงกับเป็นตัวทอพ ซึ่งจะแตกต่างกันตรงที่เครื่องยนต์เท่านั้นเอง ส่วนคู่แข่งที่น่ากลัวของรถรุ่นนี้ได้แก่ เปอโฌต์ 204/ฟอร์ด แอนกลีอา และ เฟียต 1100 ดี นับว่าเป็นรถจากเมืองน้ำหอมอีกคันหนึ่ง ที่คนไทยอนุรักษ์ไว้อย่างสวยงาม และหาดูได้ยากจริงๆ ข้อมูลจำเพาะ เรอโนลต์ อาร์ 8 โกรินี รูปแบบ สปอร์ท 4 ประตู ปีที่ผลิต (คศ.) 1967 เครื่องยนต์ แบบ 4 สูบ แถวเรียง ความจุ (ซีซี) 1,108 กำลังสูงสุด (แรงม้า) 57.5 เกียร์ (จังหวะ) ธรรมดา 4 น้ำหนักรถ (กก.) 750 พวงมาลัย ขวา