วันก่อนที่มีการถ่ายทอดพระราชพิธีที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ และสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินเปิดพระบรมราชานุสาวรีย์สมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทรรัชกาลที่ 8  ได้ยินพิธีกรอ่านพระปรมาภิไธยที่คนทั่วไปฟังแล้วแปลกใจ ในขณะที่ ผู้อ่านข่าวทุกสถานีวิทยุและโทรทัศน์อ่านอย่างเดิมๆ ที่คุ้นหูว่า คำๆ นั้น คือ นำหน้าพระบรมนามาธิไธยที่ว่า   “ปรมิทรมหา” และ “ปรเมนทรมหา”   ขอเรียนให้ทราบตรงๆ ว่า  คนส่วนมาก คุ้นกับที่ได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่านว่า “ปะ-ระ-มิน-ทะ-ระ-มะ-หา” และ “ปะ-ระ-เมน-ทะ-ระ-มะ-หา” มานานแสนนาน  พอได้ยินพิธีกรที่ทำหน้าที่ถ่ายทอด อ่านแบบ ไม่คุ้นหูว่า “ปะ-ระ-มิน-มะ-หา” และ “ปะ-ระ-เมน-มะหา” แล้วก็เกิดคำถามมากมาย ผู้เขียนเองก็ได้รับโทรศัพท์จากมิตรที่ทำหน้าที่ “ยามภาษา” หลายคน ทั้งในตอนที่ต่างก็นั่งน้ำตาซึมหน้าจอโทรทัศน์เพราะความซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ และในทันทีที่จบรายการถ่ายทอด ทำให้ผู้เขียนต้องรีบหาที่พิงหลัง คือ ขอฟังความเห็นจากมิตรที่อยู่ทั้งนอก และในราชบัณฑิตยสถาน  ทั้งท่านที่เป็นราชบัณฑิต และที่เป็นภาคีสมาชิก แลัวก็สรุปคร่าวๆ ได้ เป็นแนวทางดังนี้ แนวทางที่  1  อ่านตามตัวหนังสือ ที่ปรากฏ คือ อ่านดังที่ได้ยินมานาน คือ อ่านว่า “ปะ-ระ-มิน-ทะ-ระ-มะ-หา” และ “ปะ-ระ-เมน-ทะ-ระ-มะ-หา” (หรือ ปอ-ระ-มิน-ทะ-ระ-มะ-หา” หรือ ปอ-ระ-เมน-ทะ-ระ-มะ-หา” (“ปรมินทร” นำหน้าพระปรมาภิไธยของพระมหากษัตริย์ที่เป็นรัชกาลเลขคี่ เช่น พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช  “ปรเมนทร” ใช้นำหน้าพระปรมาภิไธยรัชกาลที่เป็นเลขคู่ เช่น พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล พระอัฐมรามาธิบดินทร) แนวทางที่ 2 อ่านว่า “ปะ-ระ-มิน-มะ-หา” และ “ปะ-ระ-เมน-มะหา” คือ ไม่ต้องว่ามี “ทร” ควบ หรือกล้ำที่ตรงนั้น โดยถือว่า ปราชญ์โบราณท่านไม่นิยมลงเครื่องหมายทัณฑฆาต โดยเฉพาะตรงกลางคำสมาส แต่เวลาอ่านไม่ต้องอ่านอย่างคำสมาส ตามหลักการอ่านคำที่มาจากภาษาบาลี และสันสกฤต เช่น จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย (อ่าน จุ-ลา-ลง-กอน-มะ-หา-วิด-ทยา-ไล) พระที่นังอมรินทรวินิจฉัย (อ่านพระที่นั่ง อะ-มะ-ริน-วิ-นิด-ไฉ) พระวิสิษฏศิลปิน (อ่าน พระ-วิ-สิด-สิน-ละ-ปิน) ศรีนครินทรวิโรฒ (อ่าน สี-นะ-คริน-วิ-โรด) เป็นต้น (พยางค์ “คริน” ควรอ่านควบกล้ำกัน ไม่ใช่อ่าน "นะ-คะ-ริน” ลงน้ำหนักเท่ากันอย่างที่สื่อยุคใหม่ชอบเน้นในที่ไม่ควรเน้น) ในทำนองเดียวกันนี้ ท่านที่อ่านพระนาม “สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา” ว่า “สม-เด็ด-พระ-เทบ-พะ-รัด”  จึงอ่านได้   แต่คำว่า “ราชสุดา” นั้น  เพื่อนเราชาวครูภาษาไทยทั้งหลายมีความเห็น และยืนยันว่าควรอ่าน  “ราด-ชะ-สุ-ดา” แต่พยางค์  “ชะ” นั้น ควรอ่านเพียงครึ่งเสียงเท่านั้น แนวทางที่ 3  อ่านว่า “ปะ (ปอ)-ระ-มิน-ทระ-มะ-หา”  หรือ  “ปะ (ปอ)-ระ-เมน-ทระ-มะ-หา” พยางค์  “ทระ” ให้อ่านออกเสียงควบกล้ำเพียงครึ่งเสียง ท่านราชบัณฑิต แนะนำผู้เขียนว่า น่าจะอ่านตามแนวทางนี้ ความจริงหลักการอ่านนั้น ยังแบ่งแยกออกหลายวิธี  เช่น อ่านตามความนิยมในภาษาไทย เช่น เทศนา อ่านเป็น เทด-สะหนา (แบบไทย) ก็ได้ หรือ อ่าน เท-สะ-นา (อ่านเรียงพยางค์อย่างในภาษาบาลีและสันสกฤต) ก็ได้ คำประเภทนี้ ยังมี โฆษณา (อ่าน “โค-สะ-นา” หรือ “โคด-สะ-นา”)  อาขยาน (“อา-ขะ-หยาน” อ่านอย่างอักษรนำแบบไทย หรือ “อา-ขะ-ยาน” อ่านแบบเรียงพยางค์อย่างในภาษาเดิม) อ่านตามหลักการอ่านภาษาบาลีและสันสกฤต  เช่น ปรัชญา (ปรัด-ยา) อาชญา (อาด-ยา)  สัปดาห์ (สับ-ดา) ฯลฯ  ซึ่งไม่คุ้นลิ้นคนไทย  แต่ก่อนจึงอ่านกันว่า ปรัด-ชะ-ยา อาด-ชะ-ยา ( พยางค์ “ชะ” เพียงครึ่งเสียง ความจริงออกเสียง “ชย” ควบกล้ำกัน  ทั้ง 2 คำ)  ส่วน "สัปดาห์” ถูกครูอาจารย์ท่านแนะนำ (บังคับ) ให้เราอ่าน “สับ-ดา” จนเคยชินแล้ว (เพราะครูภาษาไทยปรามเราว่า “ใครอ่านสับ-ปะ-ดาเป็นคนสับปะดน” เรากลัวจะสับปะดนจนเคยลิ้นแล้ว  อยู่ๆ เกิดมาทำใจดีว่า “หรือ ปรัด-ชะ-ยา, อาด-ชะ-ยา, สับ-ปะ-ดา ก็ได้”  ทำให้เหมือนไม่ถือหลักเกณฑ์ที่แท้) หรืออยู่ๆ ก็เกิดอยากทำตามหลักการอ่านภาษาบาลีและสันสกฤตเข้า เป็น ประถม (มะ) ศึกษา มัธยม (มะ) ศึกษา ราช (ชะ) บุรี เพชร (ชะ) บุรี ฯลฯ เข้าอีก ประชาชนเลยสงสัยว่า จะบ้าบาลีและสันสกฤต อะไรนักหนา  ถ้าเป็น ประวัติ (ติ) ศาสตร์ หรือ ภูม (มิ) ศาสตร์ ที่เราอ่านถูกต้องมาแต่ก่อน ก็ไม่มีใครว่า  เลยทำให้นักอ่านข่าวสมัยใหม่หลายสำนัก  บ้าอ่าน “คุณวุฒิ” ว่า “คุน-นะ-วุด-ทิ” แทนที่จะเป็น “คุน-นะ-วุด” เฉยๆ ตามที่ควรจะอ่าน ถ้าไม่เช่นนั้น ก็คงไม่มีคนอ่านพิลึกๆ (มีด้วยนะ ไม่ใช่ใส่ไคล้เอาเอง) เช่น พระเมรุ  (อ่าน “พระ-เม-รุ” แทนที่จะอ่านว่า "พระเมน”  เว้นแต่เป็นคำสมาส  เช่น “เมรุมาศ” จึงควรอ่าน “เม-รุ-มาด”)  ถ้าเช่นนั้น ก็ต้องอ่าน ชา-ติ, เห-ตุ, โล-กะ-นิ-ติ (แทนที่จะอ่าน “โลก-กะ-นิด”) ก็คงจะบ้ากันใหญ่... ขอเตือนผู้ทำข่าว-ผู้อ่านข่าวว่า การอ่าน-อย่าสักแต่ว่ามีตาก็อ่าน ควรใช้สมองด้วย (คนอ่านอักษรบเรลล์ เขาใช้สมอง เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่ผิด) เฮ้อ...!!! ยังมีที่น่าบ่นอีกมากมาย...ขอพักก่อน เดี๋ยวจะเป็นลม...@