โรลล์ส-รอยศ์

ช่วงที่มีข่าวรถหรูเลี่ยงภาษี ดูเหมือนจะเป็นโอกาสให้นักการเมืองดังคนหนึ่งของเมืองไทย ได้มีโอกาสอวดว่าเขาเป็นเจ้าของรถหรูคลาสสิคของโลก คือ โรลล์ส-รอยศ์ คนที่เห็นข่าวนั้น มีความรู้สึกแตกต่างกันไป ที่ชื่นชมเข้าใจว่าจะน้อย เพราะไม่รู้ว่าจะชื่นชมไปทำไม กับนักการเมืองคนหนึ่งที่เป็นเจ้าของรถหรู ราคาแพง ที่มีภาพลักษณ์เชื่อมโยงถึงราชวงศ์ในประเทศต่างๆ แต่ก็นั่นแหละนะคะ กิเลสของคนเรา ที่เผลอเข้าใจว่าตนเองไต่เต้าไปถึงจุดสูงสุดของชีวิต โรลล์ส-รอยศ์ คือ ประจักษ์พยานว่า ความฝันอันสูงสุดของเขาได้บรรลุแล้ว มี และได้มาแล้ว จะมีความสุขหรือไม่ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง   แม้ว่า โรลล์ส-รอยศ์ จะมี บีเอมดับเบิลยู เป็นเจ้าของ แต่ก็ยังผลิตในอังกฤษด้วยฝีมือของคนอังกฤษ ช่วงนี้เศรษฐกิจยุโรปดิ่งยังไม่โงหัวขึ้น (จะมีก็แต่เยอรมนีเท่านั้นที่คนของเขาทำงานหนัก) อังกฤษเองก็เศรษฐกิจถดถอยเป็น 3 เท่า แต่รถหรูของอังกฤษกลับไม่สะเทือน ไม่ว่าจะเป็น แลนด์ โรเวอร์ ของค่าย แจกวาร์ ที่ยอดขายเพิ่มขึ้นถึง 30 % ในปีที่แล้วจนกระทั่งกำลังตัดสินใจที่จะขยายโรงงานผลิตเครื่องยนต์เป็น 2 เท่า   ส่วน โรลล์ส-รอยศ์ ยอดขายทำสถิติใหม่ทะลุ 3,575 คัน เมื่อปีที่แล้ว ก็กำลังเครื่องร้อนเช่นกัน ในงานมหกรรมยานยนต์เจนีวา 2013 ช่วงเดือนมีนาคมที่ผ่านมา มีการเปิดตัว โรลล์ส-รอยศ์ เรธ คูเป สำหรับพเลย์บอยออกมาในสนนราคา 245,000 ยูโร ประมาณ 12,250,000 บาท เหมาะสำหรับคนที่ชอบขับเอง ส่วน เบนท์ลีย์ ฟลายอิง สเปอร์ ใหม่ ก็ถูกนำมาอวดโฉมที่งานนี้เช่นกัน แม้ว่ารถหรูระยับทั้ง 3 ยี่ห้อ จะหลุดมืออังกฤษไปแล้วก็ตามที แต่ก็มีคนยินดีที่จะรักษาบแรนด์ไว้โดยยื่นมือเข้ามาอุ้ม   ค่าย ทาทา แห่งอินเดีย อุ้ม แลนด์ โรเวอร์ ค่าย บีเอมดับเบิลยู อุ้ม โรลล์ส-รอยศ์ และค่ายโฟล์คสวาเกน อุ้ม เบนท์ลีย์ แต่ถึงอย่างไรเสน่ห์ของรถเหล่านี้คือ ความเป็นอังกฤษอย่างไม่เสื่อมคลาย   มีข้อน่าสังเกตเรื่องกำไรขาดทุนของรถหรูระดับไฮเอนด์ของยุโรปเทียบกับรถยุโรปแนวบ้านๆ จะเห็นความแตกต่างอย่างชัดเจน ตัวอย่างเช่น บีเอมดับเบิลยู ทำกำไรได้คันละ 4,000 ยูโร ประมาณ 200,000 บาท แต่ โอเพล วอกซ์ฮอลล์ ซึ่งเป็นรถยุโรปของ ค่าย จีเอม กลับขาดทุน 1,500 ยูโร ประมาณ 75,000 บาท/คัน ซึ่งรถหรูก็ดูจะขายดีไม่หยุด   เรื่องนี้ ซีอีโอ ของ โรลล์ส-รอยศ์ ออกมาให้ความเห็นว่า “ก็คนรวยนะมีแต่จะเพิ่มขึ้น” กลุ่มคนที่จะเป็นลูกค้าของ โรลล์ส-รอยศ์ เพิ่มขึ้นปีละ 3-5 % และมีแนวโน้มว่าจะรักษาระดับอย่างนี้ต่อไป ภูมิภาคที่ยอดขาย โรลล์ส-รอยศ์ พุ่งกระฉูดก็จะเป็นที่ไหนไม่ได้นอกจากเอเชียตะวันออก ดินแดนที่ “ความสำเร็จ” ถูกวัดด้วยการเป็นเจ้าของหรู ของแพง   ได้มีการศึกษาวิจัยโดย KPMG เมื่อเร็วๆ นี้เกี่ยวกับอุตสาหกรรมยานยนต์ว่า ลูกค้าคนรวยให้ความสนใจรถยนต์ขนาดเล็ก ที่มีประสิทธิภาพสูง และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ในขณะที่ลูกค้าในประเทศกลุ่ม BRIC จะต้องการรถที่อยู่ระดับบน หากยังมีเงินไม่เพียงพอ ก็จะรอด้วยใจจดจ่อที่จะเป็นเจ้าของในวันหนึ่งข้างหน้า เพราะสาเหตุที่รถยนต์เป็นสิ่งแสดงสถานะนี้เองที่ทำให้ ทาทา นาโน ไม่ได้รับความนิยม เพราะไม่มีใครอยากให้คนอื่นมองเห็นตนเองขับรถคนจน   บริษัทแมคคินซีย์ ฯ ได้สำรวจพบว่า ในหมู่ผู้บริโภคชาวจีนนั้น รถเปรียบเสมือนนามบัตรทีเดียว เวลาที่พบกัน รถที่คุณขับมานั่นแหละ จะบอกสถานะว่าคุณเป็นใคร และผู้บริโภคกลุ่มนี้ ยังให้ความสนใจกับความสะดวกสบายภายในมากกว่ารูปลักษณ์ภายนอกเฉพาะในประเทศจีน ความต้องการรถหรูเพิ่มขึ้นปีละ 36 % เทียบกับยอดขายรถโดยรวมในจีนที่เติบโต 26 % บริษัทแมคคินซีย์ ฯ บอกว่าแม้ในอนาคตเศรษฐกิจจะชะลอตัวลง ยอดขายรถหรูก็จะไม่มีวันลดลง อาจเพียงแค่อัตราการเติบโตลดลงไปบ้างเท่านั้น ตัวอย่างเช่น ตลาดรถโดยรวมโต 8 % ยอดขายรถหรูก็จะเติบโตมากกว่า คือ ประมาณ 12 % และเมื่อถึงเวลานั้นประเทศจีนจะเป็นผู้ซื้อรายใหญ่ที่สุดของรถระดับหรู   ส่วน ซีอีโอ ของ เจแอลอาร์ เจ้าของ เบนท์ลีย์ ก็ทำนายว่ายอดขายรถหรูจะเพิ่มขึ้น 45 % ในอีก 10 ปีข้างหน้า ตอนนี้ เจแอลอาร์ ก็มองเลยประเทศกลุ่ม BRIC ไปที่กลุ่ม MIST ได้แก่ เมกซิโก อินโดนีเซีย เกาหลีใต้ และตุรกี ซึ่งคนชั้นกลางกำลังขยายตัว โดยเฉพาะ แลนด์ โรเวอร์ เรนจ์ โรเวอร์ ได้ติดกลุ่มสินค้าที่ “ยิ่งแพงยิ่งอยากได้” และสำหรับรถคลาสสิคอย่าง โรลล์ส-รอยศ์ ซึ่งใครมีใครก็ต้องอวดนั้น ความภูมิใจอยู่ที่ 3 ใน 4 ของรถที่ผลิตออกมายังคงวิ่งอยู่บนท้องถนนทุกวันนี้   คิดแล้วก็เหมือนนาฬิกาโรเลกซ์ละค่ะ ใครมีก็ใส่ไปได้ตลอดชีวิต และเมื่อไม่อยู่แล้ว ก็ยังมอบให้ลูกให้หลานต่อไป