ประสาใจ
กโลบายไม้กายสิทธิ์
ผมนั่ง SAS 4 เครื่องยนต์บินไปกรุงโรมเป็นครั้งแรกในชีวิตเมื่อปี 2498 ชาวอิตาเลียนคนแรกที่ผมรู้จักชื่อ “โจวันนี” ซึ่งต่อมาภายหลังอีกหลายปีผมจึงทราบ คำว่า “โจวันนี” เป็นชื่อพื้นๆ ของผู้ชายมะกะโรนีทั่วไปเหมือนเกาหลี สตรีนิยม ใช้ชื่อ “คิม” เรื่องราวต่อไปนี้คนที่เล่าให้ฟังชื่อ โจวันนี สตราปาโรลากาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว...ในเมืองเจนัว ยังมีสุภาพบุรุษ 2 คนเป็นเพื่อนรักประเภทแหวกแนว ชื่อ อาร์ธิเลา กับลิเบอเรล เป็นที่เมาธ์กันว่า บ่อยครั้งที่ชาย 2 คนนี้ชอบมีความสุขกับเมียของเพื่อน โดยมิตรภาพไม่มีผลกระทบ ถ้าเป็นทุกวันนี้ โลกโซเชียลคงสนั่นเมืองเจนัว แต่เป็นเพราะเรื่องนี้อยู่ในสมัยโบราณกาล ความลับจึงถูกเปิดเผยด้วยเสียงเล่าขานกันเป็นทอดๆ เรื่องจริงยิ่งต้องเล่าขึ้นต้นว่า อาร์ธิเลา หลับนอนกับเมียอย่างมีความสุข และลิเบอเรล ก็ร่วมเตียงนอนกับเมียของตนอย่างมีความสุข ต่างคนต่างไม่เคยคิดว่า วันข้างหน้าจะต้องแลกเมียกันหลับนอน ความต่างในสารรูปอก-เอว-สะโพก ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ดารีอา–เมียสาวของ อาร์ธิเลา ร่างเล็กเพรียวลม หน้าอกดังผลแอพเพิล แขนขาขาวเป็นมันเหมือนถูกชโลมด้วยครีม ส่วนเท้าก็เป็นเท้านางไม้ จะสวยขนาดไหนผมก็อธิบายไม่ถูก เพราะไม่เคยเห็นนางไม้ ส่วน ปรอเปอร์ตีอา-เมียสาวของ ลิเบอเรล เป็นสตรีทรงเสน่ห์ด้วยเรือนร่างที่เหมือนถูกปั้นมาด้วยมือจิตรกรชั้นครู หน้าอกเหมือนภูเขาไฟ และสะโพกมีแก้มกลมกลึง ทั้ง 2 สาวเวลาอยู่บนเตียงนอน มีชีวิตไม่ผิดอะไรกับนางเสือดาว วันหนึ่ง อาร์ธิเลา มีธุระไปต่างเมือง บอกเพื่อนว่า “ลิเบอเรล ฉันไปคราวนี้คงหลายวัน รู้สึกห่วงเมียเป็นธรรมดาของสามีห่างบันไดบ้าน เพื่อนช่วยดูแลเมียฉันให้หน่อยได้ไหม ? ตอนนี้ดารีอา ก็ท้องอ่อนๆ 3 เดือนแล้ว” “ได้เลยเพื่อน” ลิเบอเรล ตอบ “ฉันยินดีที่จะดูแลให้” เมื่อ อาร์ธิเลา จากบ้านไป วันนั้น ลิเบอเรล ก็ไปหา ดารีอา บอกนางว่า ขอให้เห็นเขาเป็นเพื่อนแท้ พร้อมให้คำปรึกษาในทุกเรื่อง ดารีอา ก็ตอบว่า ถึงไม่บอกนางก็เข้าใจ เพราะได้ยินสามีพูดถึงความซื่อสัตย์ของ ลิเบอเรล บ่อยๆ ลิเบอเรล ก้มหัวให้ก่อนลากลับ เขาเดินกลับพร้อมกับความคิดที่ผุดขึ้นในสมอง ดารีอา เป็นผู้หญิงที่สวยโสภา ตรงข้ามกับ ปรอเปอร์ตีอา เมียเขา ทั้งหน้าอก เอว สะโพก คนหนึ่ง คือ เมียของเขา ร่างใหญ่โตและเต็มไปด้วยความเร่าร้อน แต่เมียของเพื่อน เล็กเพรียวนม...เอ้ย...เพรียวลม ลิเบอเรล คิดแล้วก็นอนไม่หลับ ตื่นเช้ามาก็มุ่งหน้าไปพบ ดารีอา เห็นเมียเพื่อนก็ทักทายด้วยคำว่าอรุณสวัสดิ์ มีปัญหาอะไรไหม ดารีอา ก็บอกว่า ไม่มีอะไร นอกจากมีอาการเวียนหัวบ่อย ลิเบอเรล เข้าใจดีว่าอาการเวียนหัวเกิดจากอะไร แต่ทำเจ้าเล่ห์ “เป็นไข้หรือเปล่า ?” ดารีอา ยิ้ม “ในเมื่อคุณเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้ ฉันก็ยินดีที่จะบอกว่า ตอนนี้ฉันท้องได้ 3 เดือนแล้ว” “หา ?” ลิเบอเรล ทำตกใจ “เธอมีท้องอ่อนๆ ขณะสามีไม่อยู่เรือน เป็นข่าวไม่ดีนะ” “ไม่ดียังไงคะ ลิเบอเรล ?” ดารีอา พลอยตกใจ “สามีฉันเขาคงกลับมาทันเด็กเกิดนะคะ” “ฉันไม่วิตกในเรื่องนั้น” ลิเบอเรล ตอบ “คิดดูให้ดีนะ เธอท้องอ่อนๆ แต่สามีไม่อยู่เรือน การบ้านของเขาถูกละเว้น แล้วอะไรจะเกิดกับเด็กในท้อง เธอไม่เคยได้ยินเรื่องที่สตรีบางคนออกลูกแล้วมีปัญหาอวัยวะไม่ครบบ้างหรือ ?” “ตายจริง” ดารีอา สั่นเครือ “แล้วฉันจะทำอย่างไรดีคะ ?” ลิเบอเรล โอบกอด ดารีอา “มีทางเดียว” และเมื่อ ดารีอา ร้อง เขาก็จุมพิตเต็มๆ “ฉันเป็นคนเดียวที่เธอเชื่อใจ อาร์ธิเลา ก็เข้าใจเรื่องอย่างนี้ดี จึงสั่งให้ฉันเป็นผู้แก้ปัญหา” พูดถึงตรงนี้ เขาก็อุ้ม ดารีอา ถึงเตียงนอน ประทับความเชื่อใจด้วยรสจูบชั้นครู “เพื่อเด็กจะได้ออกมามองโลกด้วยสภาพปกติ ฉันจำเป็นต้องช่วยเพื่อนของฉันนะ ดารีอา” ดารีอา หลับตาพริ้ม พูดเหมือนละเมอ “คุณทำถูกแล้วค่ะ...” ลิเบอเรล ก็บรรจงทำในสิ่งที่ถูกต้อง แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาทำทุกวัน ตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งเพื่อนกลับ และเมื่อ ดารีอา คลอดบุตรเป็นชาย ทั้งบ้านก็แสดงความยินดี เพราะเด็กออกมาด้วยสภาพปกติ แถมยังหล่อเหลาดังเทพบุตร เย็นวันหนึ่ง อาร์ธิเลา ชื่นชมความเป็นเทพบุตรของลูกชาย ดารีอา ก็หลุดปากว่า ที่ลูกชายเป็นเทพบุตรขึ้นมาก็เพราะเพื่อนที่เชื่อใจได้ต่างหาก จากนั้นหล่อนก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้สามีฟัง อาร์ธิเลา ฟังแล้วสงบใจนิ่งไม่เชื่อตนเองว่า สามารถสะกดใจไม่โกรธเพื่อนได้ยังไง ระหว่างสลัดความโกรธเพื่อนทิ้ง ในใจก็คิดโลดโผนไปถึงเมียเพื่อนที่ชื่อ ปรอเปอร์ตีอา ...เมียเราเล็กเพรียวนม...เอ้ย...เพรียวลม แต่เมียเพื่อนอวบอิ่มตั้งแต่อกถึงสะโพก... วันรุ่งขึ้น อาร์ธิเลา ทำ 2 อย่าง โดยอย่างแรก คือ เชิญ ลิเบอเรล กับเมียมากินข้าวเย็นที่บ้าน และอย่างที่ 2 คือ จ้างหัวขโมยไปขโมยสร้อยเพชรของ ปรอเปอร์ตีอา มาให้เขา เมื่อเพื่อนพาเมียมาถึงบ้าน ปรอเปอร์ตีอา ก็บ่นถึงสร้อยเพชรที่หายไป ซึ่ง อาร์ธิเลา ก็แนะนำหล่อนว่า “เอายังงี้นะ หลังกินข้าวเย็นแล้วขอให้เธอเข้าไปนอนรอในห้องนอน ลิเบอเรล กับฉันจะไปแจ้งความติดตามจับคนร้าย ส่วน ดารีอา ก็จะไปค้นหาสร้อยเพชรของเธอที่บ้าน” แผนการนี้ ลิเบอเรล โอเคเต็มๆ หลังอาหารค่ำแล้ว ปรอเปอร์ตีอา ก็เข้าไปนอนบนเตียงนอนในห้องนอน ส่วน ดารีอา ก็ได้รับกุญแจบ้าน ลิเบอเรล ขณะที่ อาร์ธิเลา กับเพื่อนที่เชื่อใจได้ ตรงไปหานายอำเภอ ขณะตรงไปเพื่อการแจ้งความ อาร์ธิเลา ก็บอกเพื่อนว่า “ฉันนี่โง่จริงๆ ไม่น่าจะต้องไปหานายอำเภอกับเพื่อนเลย แต่ควรไปช่วยเมียฉันค้นหาสร้อยเพชรที่บ้านเพื่อนจะดีกว่า” ลิเบอเรล ก็ตกหลุมพราง โอเคเพื่อนที่เชื่อใจได้ ดังนี้ อีกไม่ช้าก็ปรากฏว่า อาร์ธิเลา เข้ามาถึงเตียงนอนที่มีเมียเพื่อนนอนลืมตาอยู่ “ไปพบนายอำเภอมาแล้วหรือคะ ?” อาร์ธิเลา ยิ้ม “สามีเธอกำลังไปพบนายอำเภอ แต่ฉันคิดว่า ฉันอยากจะลองปฏิบัติแผนไสยศาสตร์ เผื่อจะได้ผล แผนนี้ฉันเรียนรู้มาระหว่างไปธุระต่างเมือง” “ฉันจะช่วยอะไรคุณได้บ้างล่ะคะ ?” ปรอเปอร์ตีอา ถาม เท่านั้นแหละเข้าลอค อาร์ธิเลา ออกปากเสกคาถาเรียกหาไม้ท่อนหนึ่งจากร่างกายของตนซึ่ง ปรอเปอร์ตีอา เห็นแล้วก็พิจารณาว่า ไม้กายสิทธิ์ท่อนนี้สามีเธอก็มี แต่ดูเหมือนจะไม่กำยำเท่า ฉากต่อไปก็เป็นปฏิบัติการของไม้กายสิทธิ์ ซึ่งมีผลทำให้ ปรอเปอร์ตีอา อ่อนระทวย หลับตาพริ้มด้วยความสุข เมื่อนางหลับตาพริ้ม อาร์ธิเลา ก็หยิบสร้อยเพชรออกมาจากกระเป๋า “สำเร็จแล้ว...” อาร์ธิเลา ร้องขณะชูสร้อยเพชร ปรอเปอร์ตีอา ลืมตาเห็นสร้อยเพชรก็ดีใจ “โอ อาร์ธิเลา...คุณเก่งอะไรอย่างนี้ ช่วยเสกไม้กายสิทธิ์อีกทีได้ไหมคะ เมื่อเดือนที่แล้วฉันทำกาน้ำชาหาย” “ด้วยความยินดีครับ” ต่อมาไม่ช้าไม่นาน ลิเบอเรล ก็รับทราบเรื่องราวจากเมียของตนเองว่า สร้อยเพชรที่หายไปกลับคืนมาด้วยวิธีอย่างไร แถมกาน้ำชาที่หายไปเดือนก่อนก็ยังได้คืน เช้าวันต่อมา สุภาพบุรุษทั้ง 2 คนของเมืองเจนัวพบหน้ากันอย่างจัง ชายทั้ง 2 คนมองหน้ากันนิ่งอยู่ครู่เดียว อดหัวเราะออกมาพร้อมกันไม่ได้... ยิ่งไปกว่านั้น ทั้ง 2 คนยังตกลงแบบเพื่อนแท้ ขอให้ปฏิบัติการกับเมียเพื่อนดำรงคงอยู่ต่อไป ซึ่งข้อตกลงนี้ ลิเบอเรล บอกเพื่อนด้วยคำเดียวกับที่ ดารีอา เคยพูดกับเขา คือ “คุณทำถูกแล้วค่ะ...”
เรื่องโดย : ข้าวเปลือก
นิตยสาร 417 ฉบับเดือน พฤษภาคม ปี 2561
คอลัมน์ Online : ประสาใจ
ลิงค์สำหรับแชร์ : https://autoinfo.co.th/article/221558