"ไม่ระบุชื่อคนขับ/รถไฟฟ้า"

"รถไฟฟ้า" ล้วนๆ กำลังเริ่ม "เดิน" ไม่ใช่ "คืบคลาน" เข้ามาแทนที่รถใช้เครื่องยนต์สันดาปภายใน ซึ่งอาศัยเชื้อเพลิงทำความร้อน แล้วนำมาปั่นรถให้ขับเคลื่อน ถือกำเนิดใช้ได้จริงจังเมื่อ 100 กว่าปีมาแล้ว นานเกินพอที่จะปรับเปลี่ยนแล้วครับ เพราะนวัตกรรมต่างๆ บนโลกนี้ทุกแขนง เขาพัฒนาก้าวหน้าทุกนาทีทุกชั่วโมง ไม่ได้ย่ำอยู่กับที่ เหมือนอย่างเครื่องยนต์ในรถยนต์ หรือมอเตอร์ไซค์ ที่ใช้กันร่ำไป ข่าวว่า "จีน" กำลังล้ำเส้นพ่อค้าน้ำมัน หันไปใช้รถไฟฟ้าขนานใหญ่ แท้ที่จริงเขาขยับตัวมาหลายปีแล้ว จำพวกรถสองล้อ สามล้อ ใช้สัญจร หรือใช้ขนข้าวของ โดยไม่เกี่ยงโนฮาว ขอให้ใส่แบทเตอรีแล้ววิ่งได้ เอาทั้งนั้น แล้วก็ค่อยๆ พัฒนาให้ดีขึ้นตลอดเวลา รถยนต์นั่งไฟฟ้าก็ทำขึ้นเอง และซื้อของที่อื่นมาใช้กันตรึม อีกสักพักถึงล้านคันแน่นอน ที่แน่ๆ จีนหวังผลเรื่องแก้ไขมลพิษทางอากาศ อันสาหัสสากรรจ์ ขืนอาศัยรถใช้น้ำมัน ใช้แกส ไม่เปลี่ยนแปลง คนจะอยู่ไม่ได้ ส่วนบ้านเรายังก้มหน้าก้มตาใช้รถปล่อยไอเสียอุตลุด คอยดูซิว่า จะพากันใช้รถไฟฟ้ากะเขาไหม เมื่อไหร่ ถึงวันนั้น "ปั๊มน้ำมัน" มหึมาทั้งหลาย มีหนาว มาดูคดีความของเราอย่างเคย งวดนี้น่าสนใจอีกแหละ "นางเออนี่" ชื่อไทยแท้ๆ แต่ออกแนวฝรั่งเหมือนกัน เธอเซ็งเรื่องรถใช้น้ำมัน เอ๊ย ไม่ใช่ เซ็งเพราะรถพัง เมื่อโดนรถของ "นายเงินเยอะ" เฉี่ยวอย่างแรง ยังดีที่ไม่มีคนเจ็บตาย ชื่อฟังดูมีสตางค์แต่ทำเฉย ตามสไตล์คนบ้านเรา ทั้งๆ ที่ตำรวจชี้ว่าเป็นฝ่ายผิด จำเป็นต้องกัดฟันขึ้นศาล ซึ่งไม่มีใครอยากขึ้น นางเออนี่ จ้างทนายใกล้บ้าน โดยเข้าใจว่าฝีมือเหมือนกันทั้งนั้น แบบร้านอาหารตามสั่ง ให้ฟ้องร้องเรียกค่าเสียหาย ทนายจัดให้ ฟ้อง "นายบ้าน" คนที่ขับรถของ นายเงินเยอะ ไปเกิดเหตุ และฟ้อง "บริษัท อย่างว่าประกันภัย จำกัด" ให้จ่ายค่าเสียหายพร้อมดอกเบี้ย ซึ่งทนายเชื่อว่าไม่มีปัญหา ในเมื่อฝ่ายจำเลยขับรถประมาท รถของ นายเงินเยอะ มีประกันชั้นหนึ่ง ได้เงินชัวร์ ที่ไหนได้ โดนศาลชั้นต้นยกฟ้องบริษัทประกัน ให้แต่ นายบ้าน คนขับรถคันก่อเหตุจ่าย ซึ่งดูแล้ว นายบ้าน น่าจะไม่มีสตางค์จ่ายให้หรอก ถ้ามัดคอบริษัทประกันไม่ได้ ทนายนั่งส่องดูคำตัดสินด้วยความหงุดหงิด เพราะ นางเออนี่ หน้าหงิกเข้าใส่ บ่นอืด ทำคดีของเดี๊ยนอีท่าไหน ต้อนบริษัทประกันไม่ได้ มิเหนื่อยเปล่าละหรือ ทนายร้อนก้น อยากแสดงฝีมือให้เกมเร็ว จึงเดินเกมด้วยการยื่นคำร้องขออุทธรณ์ปัญหาข้อกฎหมาย ไปยังศาลฎีกา ทีแรกทำท่าจะสะดุด ศาลชั้นต้นสั่งไม่อนุญาต แต่เมื่อบริษัทประกันได้รับคำร้องขออุทธรณ์ไปยังศาลฎีกาแล้วไม่คัดค้าน ศาลชั้นต้นให้ส่งเรื่องไปศาลฎีกาว่าจะเอายังไง ศาลฎีกาจึงพิจารณาคดีนี้ออกมาว่า เมื่อบริษัทประกันเขาไม่ว่าอะไร เรื่องถึงศาลฎีกาแล้ว ถือว่า นางเออนี่ ได้รับอนุญาตให้เล่นเกมสั้นถึงศาลฎีกาทันที และศาลฎีกาก็ชี้ขาดตัดสินไปเลยว่า การที่โจทก์ ได้แก่ นางเออนี่ โดยทนายนั่นแหละทำคำฟ้องให้ ประหยัดถ้อยคำไปหน่อย บรรยายสั้นๆ ว่านายบ้าน ชื่อพิลึก ขับรถของ นายเงินเยอะ ซึ่งทำประกันชั้นหนึ่งไว้กับ บริษัท อย่างว่าประกันภัย จำกัด ที่โดนฟ้องเป็นจำเลยที่ 2 อย่างประมาท เฉี่ยวชนรถของ นางเออนี่ เสียหายเยอะ นายบ้าน และบริษัทประกัน ต้องร่วมรับผิดตามฟ้อง แล้วไม่ระบุว่า นายบ้าน เกี่ยวข้องยังไงกับ นายเงินเยอะ ขับรถในฐานะไหน ลูกจ้างหรือตัวแทนของ นายเงินเยอะ หรือไม่ แค่บอกว่า นายบ้าน ขับรถไปเฉี่ยวชน เท่านั้นเอง จะไปลากบริษัทประกันให้รับผิดได้ยังไง ถ้าไม่แจงให้เห็นว่า นายเงินเยอะ เจ้าของรถ ต้องร่วมรับผิดกับการกระทำของ นายบ้าน อีท่าไหน และไม่ใช่เรื่องที่โจทก์จะนำสืบภายหลัง อย่างที่อ้างในอุทธรณ์เช่นกัน ข้อที่ฝ่ายโจทก์เถียงอีกว่า นายเงินเยอะ ซื้อประกันชั้นหนึ่ง แบบไม่ระบุชื่อคนขับ สัญญาประกันจึงมีผลคุ้มครองทั้งนั้น ไม่ว่า นายบ้าน หรือใครขับก็ตาม ศาลฎีกาโต้กลับว่า ไม่ใช่แบบนั้นนะเออ การระบุชื่อผู้ขับขี่ไหม เป็นรูปแบบของกรมธรรม์ประกันภัย แต่ละแบบมีผลแตกต่างกันในเรื่องความเสี่ยงภัยของบริษัทประกัน และการได้รับความคุ้มครอง แล้วมีผลถึงค่าเบี้ยประกัน เป็นทางเลือกของคนซื้อประกันด้วย แต่ประกันชนิดไม่ระบุคนขับ บริษัทประกันจะร่วมรับผิด เฉพาะกรณีคนขับมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้อง หรือได้รับความยินยอม จากคนซื้อประกันทางใดทางหนึ่ง ไม่ใช่ไอ้หมอไหนขับ บริษัทประกันภัยต้องจ่ายทุกกรณี การที่ศาลชั้นต้นปล่อยให้บริษัทประกันในคดีนี้ลอยนวล ถูกต้องแล้ว สรุป คือ ทนายของ นางเออนี่ นั่นแหละพลาดในการทำคดี แต่บ้านเราทนายค่อนข้างสบายตัว ชาวบ้านแพ้ชนะคดี ไม่พออกพอใจก็มีบ่นบ้างเท่านั้นแหละ ไม่ออกงิ้วออกโขนให้ทนายเดือดร้อนแทบทั้งสิ้น โชคดีของทนายบ้านเราพอสมควร จากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 9532/2557