ชาติ-ประชาชน

เราเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรครั้งหลังสุด 3 เดือนแล้ว ยังไม่รู้ ไม่เห็นหน้าตารัฐบาล  แปลกมากนับแต่มีชีวิตอยู่กับการเลือกตั้งร่วมกันกับเพื่อนมาหลายสิบปี

การเลือกตั้งครั้งนี้ เป็นของใหม่ตามรัฐธรรมนูญใหม่  ผลการเลือกตั้งจึงเกลื่อนกลาดด้วย สส. พึงมี จากหลายพรรคการเมือง

สมัยก่อน  เราเคยเมิน “พรรคต่ำสิบ”  สมัยนี้ไม่มอง “พรรคสิบเอ็ด” ไม่ได้

ปัญหาการเมืองวันนี้  มาจากผลเลือกตั้งที่ก่อให้เกิดการรวมพรรคการเมืองหลายพรรคเพื่อจัดตั้งรัฐบาล การรวบรวมพรรคจึงมากมายด้วยรายละเอียด  ชักเย่อกันไปมาตามภาษาการเมือง

หากเราว่า ผลการเลือกตั้งสามารถแบ่งประชาชนออกเป็น 2 ขั้วการเมืองได้  ก็น่าห่วงใยความแตกแยกทางสังคม  เพราะเราเคยลิ้มรสชาติความแตกแยกมาแล้วในอดีต

แต่ภาพที่ออกมา มันก็เป็น 2 ขั้วการเมือง  ซึ่งนอกจากเราห่วงความแตกแยกแล้ว ยังมองไม่เห็นความมั่นคงของรัฐบาลที่ประกอบด้วยหลายพรรคการเมือง  กลายเป็นรัฐบาลบัวปริ่มน้ำ มีเสียงเกินครึ่งในสภา 500 แบบกระจุ๋มกระจิ๋ม

เขียนไปก็เท่านั้น  สุดแต่คนเขียนจะมองโลกสวยอย่างไร

เราเขียนเรื่องนี้ ขณะ 2 พรรคการเมืองยังแข่งขันกันจัดตั้งรัฐบาล  เหมือนคนสองคนแย่งกันกินปลาตัวเดียว โดยมีคนกลางอ้าปากกว้าง

การเดินหมากทางการเมืองวันนี้  เป็นการสำแดงความเป็นนักเมือง หมิ่นเหม่อย่างมากต่อความเบื่อหน่ายแบบซ้ำซากของประชาชน  โดยเฉพาะการสำแดงบทบาทของคนกลางที่กำลังอ้าปาก  มีอิทธิพลพอที่จะทำให้คนสองคนที่กำลังแย่งกันกินปลาอย่างหน้ามืดตามัว

การเลือกตั้งเป็นการแสดงอำนาจของประชาชน  ประเทศชาติจะเดินหน้าไปทางใดก็ขึ้นอยู่กับการแสดงอำนาจของปวงชนในวันเลือกตั้ง

เข้าข่ายให้ นักการเมืองทุกขั้วการเมืองพูดข้อเท็จจริงหลังการเลือกตั้งว่า  “ต้องฟังเสียงประชาชน”

ก็ไม่ผิดอะไร  แต่นักการเมืองนอกจากฟังเสียงประชาชนแล้ว ต้องไม่ลืม “ประเทศชาติ” เพราะตนคือ ผู้นำพาประเทศชาติหลังการจัดตั้งรัฐบาล

นักการเมืองย่อม รู้ซึ้งในแผ่นดิน  ความเป็นชาติประเทศของตน ณ วันนี้ควรจะเดินหน้าอย่างไรย่อมมองภาพประจักษ์ดีกว่าประชาชน  นักการเมืองระดับนี้ย่อมต้องมีวิสัยทัศน์  มองการณ์ไกลเพื่อนำพาชาติ-ประชาชนไปสู่เป้าหมาย

โปรดใช้วิสัยทัศน์ แห่งความเป็นผู้นำที่ดี  เห็นแก่ “ชาติ-ประชาชน”  เป็นสำคัญ