PORSCHE BOXSTER E

ที่จริงรถไฟฟ้าไม่ใช่ของใหม่ รถไฟฟ้าเคยเป็นที่นิยมกันมาก่อนแล้วในช่วงหลังของศตวรรษที่19 และช่วงต้นของศตวรรษที่ 20 อย่างไรก็ตาม พัฒนาการอย่างรวดเร็วของเครื่องยนต์สันดาปภายใน และราคาที่ต่ำลงมากเพราะกระบวนการผลิตอย่างที่เรียกกันในภาษาอังกฤษว่าMASS PRODUCTION และเรียกเป็นภาษาไทยที่ไม่ค่อยติดปากว่า มวลผลิต ทำให้รถไฟฟ้าหายหน้าหายตาไป ตราบจนกระทั่งเมื่อเกิดปัญหาพลังงานและสิ่งแวดล้อมที่ไม่อาจละเลยได้อีกแล้ว รถไฟฟ้าจึงพลิกฟื้นคืนชีพขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ปัจจุบันผู้ผลิตรถยนต์รายใหญ่แทบทุกรายล้วนทุ่มเทเงินทองจำนวนมหาศาลในการออกแบบและพัฒนารถไฟฟ้า ไม่มีเว้นแม้แต่ผู้ผลิตรถสปอร์ทเลื่องชื่ออย่าง โพร์เช ประจักษ์พยานล่าสุดที่ยืน ยันการเอาจริงเอาจังของยักษ์ใหญ่ผู้ผลิตรถสปอร์ทสัญชาติเยอรมันรายนี้ในการพัฒนารถไฟฟ้าคือ โพร์เช บอกซ์สเตอร์ อี (PORSCHE BOXSTER E) ที่นำมาให้ชมกันในเดือนนี้ เป็นรถแนวคิดหรือรถต้นแบบ ที่ยอดผู้ผลิตรถสปอร์ทเมืองเบียร์ทำขึ้นเพื่อศึกษาความเป็นไปได้ในการผลิตรถสปอร์ทที่ขับเคลื่อนด้วยพลังไฟฟ้าล้วนๆ ไม่มีการติดตั้งเครื่องยนต์ซึ่งต้องเติมน้ำมันเชื้อเพลิงใดๆ ไม่ได้เป็นรถที่ออกแบบขึ้นใหม่ทั้งคัน แต่ดัดแปลงจากรถสปอร์ทเปิดประทุน โพร์เช บอกซ์สเตอร์ (PORSCHE BOXSTER) ที่คนรักรถสปอร์ททั่วโลกรู้จักกันดี เหตุใดจึงเลือกรถแบบนี้ ? ยอดผู้ผลิตรถสปอร์ทของเมืองเบียร์ให้อรรถาธิบายว่า โพร์เช บอกซ์สเตอร์ เหมาะสมที่สุดกับระบบขับด้วยพลังไฟฟ้า เพราะเป็นรถวางเครื่องกลางลำ มีค่าสัมประสิทธิ์แรงต้านอากาศต่ำ และมีน้ำหนักเบา ทำให้สามารถบรรจุมอเตอร์ไฟฟ้าแบทเตอรีและอุปกรณ์ไฟฟ้าไฮเทคต่างๆ ไว้ในตัวรถ โดยไม่ต้องกังวลว่าจะเกิดความเสียหายเมื่อเกิดการชน อ่านคำอธิบายแล้วก็รู้สึกงงๆ อยู่เหมือนกัน เพราะดูไม่ค่อยจะเป็นเหตุเป็นผลสักเท่าไร ทำระบบขับเป็น 2 แบบ คือ ขับทุกล้อกับขับเฉพาะล้อคู่หลัง แบบขับทุกล้อใช้ชุดขับ 2 ชุด ชุดที่ขับล้อคู่หลังเป็นมอเตอร์ไฟฟ้าขนาด 90 กิโลวัตต์/122 แรงม้าและชุดอีเลคทรอนิคควบคุมการทำงาน ติดตั้งอยู่ตรงตำแหน่งซึ่งเคยเป็นที่ตั้งของระบบเกียร์และระบบไอเสีย ส่วนชุดที่ใช้ขับล้อคู่หน้าก็เป็นมอเตอร์ไฟฟ้าขนาด 90 กิโลวัตต์/122 แรงม้า พร้อมชุดควบคุมเช่นเดียวกัน แต่ติดตั้งอยู่ตรงตำแหน่งที่เคยเป็นถังเชื้อเพลิงความจุ 64 ลิตร นอกจากนั้น เพื่อให้ได้เสถียรภาพและแรงขับสูงสุด ก็มีการติดตั้งชุดควบคุมการทำงานกลาง หรือ CENTRAL ELECTRIC CONTROL ไว้ด้วย เพื่อประสานการทำงานของชุดขับทั้ง 2 ชุด ควบคุมแรงบิดที่ส่งทอดไปยังล้อแต่ละคู่ ส่วนแบทเตอรีเพื่อป้อนพลังไฟให้แก่มอเตอร์ไฟฟ้าทั้ง 2 ชุด เป็นแบทเตอรีลิเธียม-ไอออน (LITHIUM-ION) ระบายความร้อนด้วยน้ำ ซึ่งมีน้ำหนักตัว 341 กก. และติดตั้งตรงตำแหน่งซึ่งเคยเป็นที่ติดตั้งเครื่องยนต์ แบทเตอรีดังกล่าวนี้ประกอบด้วย 440 เซลล์ แต่ละเซลล์มีแรงดัน 3.3 โวลท์ และมีความจุ 20 แอมป์ชั่วโมง ได้พลังงานรวม 29 กิโลวัตต์ชั่วโมง การประจุไฟด้วยไฟบ้านต้องใช้เวลายาวนานถึง 9 ชั่วโมง แต่จะเร็วกว่านี้ถ้าใช้วิธี RAPID CHARGING หรือ "ประจุด่วน" ซึ่งต้องกระทำในสถานที่ที่จัดไว้โดยเฉพาะ การประจุไฟเต็มหม้อแต่ละครั้ง โพร์เช บอกซ์สเตอร์ อี ขับทุกล้อ ซึ่งมีน้ำหนักตัวประมาณ 1,600 กก. และมีแรงบิดสูงสุด 540 นิวตัน-เมตร (55.1 กก.-ม.) ตั้งแต่รอบหมุนแรกของมอเตอร์ จะวิ่งได้ไกลประมาณ 170 กม. โดยสามารถทำอัตราเร่ง 0-100 กม./ชม. ในเวลา 5.5 วินาที และความเร็วสูงสุดจำกัดไว้ที่ระดับ 200 กม./ชม.เพราะถ้าเร็วกว่านี้ จะเปลืองไฟมากเกินไป ส่วนแบบขับล้อหลังมีชุดขับเพียงชุดเดียว เป็นมอเตอร์ไฟฟ้าขนาด 90 กิโลวัตต์/122 แรงม้า ซึ่งให้แรงบิดสูงสุด 270 นิวตัน-เมตร (27.6 กก.-ม.) สามารถทำอัตราเร่ง 0-100 กม./ชม. ใน 9.8 วินาที และความเร็วสูงสุด 150 กม./ชม. เนื่องจาก โพร์เช บอกซ์สเตอร์ อี ทั้ง 2 แบบนี้ วิ่งโดยแทบไม่มีเสียง ทีมวิศวกรของยอดผู้ผลิตรถสปอร์ทเมืองเบียร์ จึงออกแบบระบบเสียงเทียม ซึ่งเรียกเป็นภาษาอังกฤษว่า ACTIVE SOUND DESIGN SYSTEM ไว้ด้วย เพื่อเป็นเสียงเตือนทั้งผู้ขับรถและคนเดินถนน