สู้แบบหมัดมั่ว

สำหรับคดีความงวดนี้ เป็นเรื่องของจำเลยในคดีผ่อนส่งรถ โดนฟ้องแล้วสู้แหลก เข้าลักษณะวิชา "หมัดมั่ว"จับแพะชนแกะให้วุ่นไปหมด เล่นเอาบริษัทไฟแนนศ์ เซ็งระเบิดกว่าจะปล้ำสำเร็จ เรื่องราวเป็นยังไงมาดูกันเลย เนื่องจากรถยนต์ที่ "นายดับเบิล" ซึ่งเป็นคนไทยนี่ละ โดนขโมยลักไป ขณะที่เจ้าตัวยังผ่อนไม่เสร็จนอกจากจะเสียอกเสียใจไม่มีรถขี่แล้ว ยังโดนบริษัทไฟแนนศ์ ไล่จี้ให้ส่งงวด "ผ่อนลม" ต่อไป เมื่อนายดับเบิล งอแงไม่ยอมผ่อน เพราะได้แต่ลมไม่มีรถเหลืออยู่ บริษัทไฟแนนศ์จึงลงดาบด้วยการยื่นฟ้อง บังคับให้จ่ายเงินค่ารถกระบะที่ค้างเป็นเงิน 322,500 บาท พร้อมดอกเบี้ยตามที่เขียนไว้ในสัญญาคือ ร้อยละ 18/ปี สมกับที่ชื่อดับเบิล รถโดนลักต้องย่ำต๊อกยังไม่พอ โดนเบิลจากการที่บริษัทไฟแนนศ์ ยื่นฟ้องเรียกเงินก้อนเข้าไปอีก พร้อมกับเมียและญาติอีกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนค้ำประกัน นายดับเบิลและเมียกัดฟันหาเงินจ้างทนายสู้คดี ได้ทนายประเภทหมัดมั่ว พานายดับเบิล สู้แหลก สู้ไม่ถอยครบสามศาลส่วนญาตินอนอยู่เฉยๆ ไม่สู้คดี ให้การไปว่า สัญญาเช่าซื้อเป็นสัญญาเช่าอย่างหนึ่ง มีคำว่า "เช่า" อย่างเห็นๆ จึงต้องนำกฎหมายเกี่ยวกับการเช่ามาใช้ นั่นหมายความว่า เมื่อไม่มีทรัพย์ที่เช่าเพราะโดนลักไปโดยไม่ใช่ความผิดของ นายดับเบิล สัญญาเช่าซื้อก็ระงับ ทุกฝ่ายกลับสู่ที่ตั้งหรือฐานะเดิม ไม่มีอะไรต่อกัน สัญญาเช่าซื้อข้อที่กำหนดให้นายดับเบิลจ่ายค่ารถเมื่อรถสูญหาย ขัดต่อความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีของประชาชน เป็นโมฆะ บริษัทฟ้องเรียกร้องเงินทองไม่ได้ หมัดต่อมา อันนี้ไม่มั่ว ให้การว่า การกำหนดให้จ่ายค่าเช่าซื้อแบบผ่อนลม เป็นการกำหนดค่าเสียหายอย่างหนึ่งซึ่งเรียกร้องเกินไปไม่ได้ อย่างมากที่สุดศาลควรให้ไม่เกิน 1 แสนบาทเท่านั้นศาลมีอำนาจลดได้ การเรียกดอกเบี้ยร้อยละ 18 ของบริษัทไฟแนนศ์ อาศัยสัญญาเช่าซื้อ เมื่อรถหาย สัญญาเช่าซื้อระงับจึงเรียกดอกเบี้ยไม่ได้แล้ว หมัดนี้มั่วนิดๆ หมัดสุดท้ายเป็นหมัดมั่วขนานแท้ ให้การว่า คดีขาดอายุความเพราะฟ้องเรียกค่าเสียหายตามสัญญาเช่าซึ่งมีอายุความแค่ 6 เดือน ตามกฎหมายแพ่ง มาตรา 563 ต้องยกฟ้อง ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว พิพากษาให้นายดับเบิล กับพวกซึ่งเป็นคนค้ำประกันอีกสองคน ร่วมกันจ่ายเงิน 201,500 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 15/ปี นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะจ่ายเสร็จ บริษัทไฟแนนศ์พอใจ เพราะได้ตามเป้าจากที่ฟ้องเรียกร้องไว้สูงอยู่แล้ว จึงไม่อุทธรณ์ จำเลยคือนายดับเบิลและเมีย ซึ่งเป็นคนค้ำประกันสู้ต่อด้วยการยื่นอุทธรณ์ ยกข้ออ้างอย่างเดิม ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้ว พิพากษาแก้ ให้จ่ายน้อยลงหน่อย เหลือ 187,500 บาท ดอกเบี้ยก็ลดลงด้วยเหลือร้อยละ 7.5/ปี เรื่องดอกเบี้ย ถือว่าศาลเมตตาลดให้อย่างน่าพอใจ แต่ไม่จ่ายเลยไม่ได้ ขณะเดียวกันนายดับเบิลกับภรรยายังสู้ไม่ถอย ยื่นฎีกาขึ้นไป ศาลฎีกาเพ่งดูคดีนี้จนเวียนหัวพอประมาณ จากนั้นจึงชี้ขาดออกมา เกี่ยวกับอำนาจฟ้อง ซึ่งจำเลยหยิบเอากฎหมายแพ่ง มาตรา 567 มาอ้างว่ารถยนต์หายสัญญาเช่าซื้อระงับ ฟ้องไม่ได้นั้น ศาลดูสัญญาเช่าซื้อแล้ว มีอยู่ข้อหนึ่งที่ไฟแนนศ์ เขาเขียนมัดไว้แล้วว่า ถ้ารถถูกโจรภัย สูญหาย ผู้เช่าซื้อยอมรับผิดฝ่ายเดียว ซึ่งหมายถึงผู้เช่าซื้อต้องชำระค่าเช่าซื้อจนครบ โดยไม่ได้ระบุให้ผ่อนชำระเป็นงวดๆ ดังเช่น กรณีที่รถไม่โดนลักหรือสูญหายเพราะโจรภัย สัญญานี้มีลักษณะเป็นการกำหนดเบี้ยปรับไว้ล่วงหน้า ไม่ขัดต่อกฎหมายและความสงบเรียบร้อยศีลธรรมอันดีของประชาชน แต่ศาลลดค่าเสียหายลงได้ตามที่เห็นสมควร สรุปแล้วไฟแนนศ์มีอำนาจฟ้อง เรื่องอายุความ ศาลแทงว่าบริษัทไฟแนนศ์ ฟ้องเรียกเอาค่าเช่าซื้อรถยนต์ตามสัญญาที่มีอยู่เมื่อรถสูญหายไป ไม่ได้ฟ้องเรียกร้องตามสัญญาเช่าตามกฎหมายแพ่ง มาตรา 563 ซึ่งมีอายุความ 6 เดือนกรณีนี้เป็นสัญญาอย่างหนึ่ง ซึ่งไม่มีกฎหมายกำหนดอายุความไว้ จึงต้องใช้อายุความยาวสุดคือ 10 ปี คดีจึงไม่ขาดอายุความ ในเมื่อเขาฟ้องภายในกำหนดไม่เกินสิบปีอยู่แล้ว ศาลฎีกาเห็นด้วยกับคำตัดสินของศาลอุทธรณ์ จึงพิพากษายืน จากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2805/2540