ดูม้าน้ำแคระ

เสน่ห์ของท้องฟ้าและน้ำทะเลในยามเช้าตรู่ที่เงียบสงบนั้นเป็นสิ่งที่ผมรักและชอบมากที่สุด เนื่องจากมันทำให้ผมมีจิตใจที่ว่างเปล่าไม่คิดถึงงานยุ่งๆ ที่ทิ้งไว้ข้างหลังเลย การที่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วมานั่งเก้าอี้เอนนอนที่ชายหาด ปล่อยให้สายลมอ่อนๆ พัดมาถูกใบหน้านั้นมันช่างสดชื่นอย่างเหลือเกิน ปกติแล้วผมมักจะเดินทางไปยังเกาะเล็กๆ ที่อยู่ห่างชายฝั่งหลายแห่งด้วยกันเป็นประจำ เพื่อไปดำน้ำแบบสกูบา (SCUBA) ดูปะการัง และสัตว์ใต้น้ำที่สวยงาม   บางท่านอาจจะคิดว่าการดำน้ำแบบสกูบานี้เป็นกีฬาที่อันตราย แต่ทว่าเปล่าเลย ตัวผมเองซึ่งขณะนี้อายุหกสิบปีแล้ว แต่ก็ยังคงเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆ บางครั้งก็ไปคนเดียว และบางครั้งก็ไปกับเพื่อนเพื่อไปดำน้ำด้วยกันเป็นประจำ หลายท่านอาจจะสงสัยว่าอายุปูนนี้แล้วยังจะแบกเครื่องมือดำน้ำที่มีน้ำหนักไหวหรือ แต่ถ้าคุณได้เรียนรู้ถึงวิธีการและทฤษฎีต่างๆ แล้วก็เป็นเรื่องที่ง่ายและสนุกมากเลยทีเดียว เพราะคุณจะได้เรียนรู้ถึงความปลอดภัยและทำการดำน้ำตามสภาพของกำลังของคุณเอง ไม่ต้องไปแข่งขันกับใคร คุณได้ลอยแบบไร้น้ำหนักเหมือนกันกับมนุษย์อวกาศที่ลอยอยู่นอกโลก ลอยไปตามสายน้ำมองดูสีสันของปะการังที่สวยงาม และก็อาจจะทักทายกับปลาที่คุณเคยรู้จักและเคยเห็นมาก่อน   การดำน้ำนั้นก็เหมือนกันกับการเดินป่านั่นเอง การเดินป่าคุณอยากจะดูนกอะไร ชนิดไหน คุณก็ต้องไปยังสถานที่ๆ เจาะจงนั้นๆ การดำน้ำก็เช่นเดียวกัน ถ้าคุณอยากจะดูปะการังสีสวยๆ คุณก็ต้องไปดูแถวหมู่เกาะสิมิลัน หรือคุณอยากจะเห็นเจ้าปลาฉลามวาฬยักษ์ใหญ่ผู้ใจดี หรือปลาปิศาจกระเบนราหู คุณก็จะต้องไปที่เกาะบอน หรือ ริชชีริว ส่วนตัวผมเองนั้นชอบดูปลาตัวเล็กๆที่น่ารัก เช่นในรูปนี้ที่เป็น ม้าน้ำสีแดงชมพู ตัวเล็กมากขนาดยาวไม่เกินหนึ่งเซนติเมตร และลำตัวของมันนั้นขนาดเท่ากับเข็มเย็บผ้า ซึ่งเป็นม้าน้ำพันธุ์เล็กที่สุดในโลก เวลาที่จะลงไปดูมันนั้นผมจะต้องเอาแว่นขยายลงไปด้วย ซึ่งมันจะอยู่เป็นที่เดียวเป็นคู่สองตัว ไม่ว่าผมจะหาเจ้าเพื่อนตัวน้อยนี้เมื่อไรก็จะได้พบมัน ผมจะหาเวลาข้ามน้ำข้ามทะเลไปหาเจ้าเพื่อนม้าน้ำตัวน้อยคู่นี้เป็นประจำอย่างน้อยปีละสักครั้งหนึ่งเพื่อไปทักทายมัน เมื่อสองเดือนที่แล้วผมก็ไปหามันอีก แต่ปรากฏว่าครอบครัวของเพื่อนผมคู่นี้มีสมาชิกเพิ่มเป็นสามตัวแล้ว ซึ่งนำความดีใจและสุขใจที่ได้เห็นครอบครัวมันมีสมาชิกเพิ่มขึ้น แม้ว่าการได้พบและทักทายกับมันแต่ละครั้งนั้นมีเวลาเพียงแค่ยี่สิบนาทีก็ตาม เพราะมันอยู่ที่ระดับความลึก 25 เมตร ซึ่งนักดำน้ำแบบสกูบาจะมีเวลาอยู่ได้แค่ไม่เกินยี่สิบนาที แต่ผมก็มีความสุขใจเหลือเกิน และผมก็หวังว่าถ้าผมมาคราวหน้ามันอาจจะมีสมาชิกเพิ่มมากขึ้นอีกก็ได้   ส่วนเจ้าม้าน้ำสีดำคู่นี้ ผมเพิ่งรู้จักกับมันเมื่อคราวหลังสุดนี้เอง และมันก็ยังไม่คุ้นเคยกับผมนัก แต่ก็หวังว่าคราวหน้าถ้าเจอกับมันอีก มันอาจจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นเหมือนม้าน้ำสีแดงชมพูคู่นั้นก็ได้ ส่วนเจ้าตัวเหลืองแดงนั้นมันยังเป็นเด็กมาก และซุกซนเที่ยววิ่งจากกอปะการังนี้ไปยังกอนั้นมันเล่นกับผมตอนที่ถูกถ่ายรูป คงจะต้องรอให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ค่อยมีคู่ได้กระมัง   ทั้งหมดนี่แหละที่เป็นสาเหตุทำให้ผมเมื่อมีเวลาว่างจะต้องเดินทางมายังเกาะสุราเวสี เกาะเล็กๆ แห่งนี้ เพื่อมาพบเพื่อนเก่าและมาพบกับเจ้าของรีสอร์ทเล็กๆ และเจ้าของเรือลำเล็ก เราคุยกันถึงธรรมชาติว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรบ้าง ไม่มีความรีบเร่ง ได้รับรู้ถึงกลิ่นอายของธรรมชาติและอยู่กับท้องทะเลอย่างแท้จริง ในแต่ละครั้งนั้นผมใช้เวลาอยู่อย่างน้อยหนึ่งอาทิตย์ทีเดียว ตั้งแต่เช้าถึงเย็นผมกับเจ้าของเรือลำเล็กจะออกไปดำน้ำกัน บางครั้งในระหว่างทางเราก็จะเห็นฝูงปลาวาฬนำร่องหลายสิบตัวไล่กินปลาทูนาบนผิวน้ำซึ่งเป็นภาพที่ประทับใจมาก และถ้าจะทำธุระอะไรก็ต้องกระโดดลงไปในน้ำ บนเรือมีเพียงอาหารกลางวันกับน้ำดื่มและผ้าเช็ดตัวเท่านั้นเอง   สำหรับคนท้องถิ่นที่อยู่บนเกาะนี้ ส่วนใหญ่จะมีอาชีพเป็นชาวประมง และเมื่อพวกเขารู้ว่าใครเป็นนักดำน้ำที่มาดำน้ำแถวนี้ ก็จะให้การต้อนรับคุณอีกแบบหนึ่ง ไม่เหมือนกันกับนักท่องเที่ยวทั่วๆ ไปพวกเขาจะมองคุณอีกอย่างหนึ่งซึ่งให้ความเชื่อถือและจะไม่มารบกวนคุณ ไม่มาขายของให้แก่คุณจะให้ความสงบและปล่อยให้คุณพักผ่อนได้อย่างเต็มที และทุกครั้งที่ผมได้มายังเกาะเล็กๆนี้ผมมักจะนำเอาเสื้อยืดมาเกินจำนวนที่ผมจะต้องใช้ พอวันที่จะกลับบ้านผมก็จะให้เสื้อยืดทั้งหมดนั้นแก่พวกชาวบ้าน เหลือเพียงใส่กลับบ้าน 1 ตัวเท่านั้น ดังนั้นผมกับชาวบ้านที่เกาะนี้จึงมีความผูกพันกันอย่างมาก เมื่อถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับบ้านพวกเขาจะมาร่ำลาอย่างเสียดาย แต่พวกเขาก็รู้ว่าอย่างน้อยที่สุดภายในหนึ่งปีนั้นผมจะต้องกลับมา แม้ว่าระยะทางในการเดินทางนั้นจะต้องเดินทางด้วยเครื่องบินถึงสองสามต่อก็ตาม