คนกับหนังสือ

และแล้ววันหนึ่ง ผมก็มาฉุกคิดว่า ทำไมโลกใบนี้จึงมีเพียงผู้ชายกับผู้หญิง ? ตำนานเรื่องอาดัมและอีวา เป็นเรื่องจริงหรือว่าเป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นมาให้คนเชื่อถือ ?ถ้าอาดัมและอีวามีจริง ทำไมต้องมีเพียงเพศชายกับเพศหญิงทำไมพระเจ้าไม่คิดสร้างให้มีเพศอื่นต่อไปอีก เพราะไหน ๆ ก็สนุกสนานกับอาดัมและอีวาแล้ว น่าจะเตลิดเปิดเปิงไปให้สุดฤทธิ์ ถ้าทำได้อย่างนั้นจริง ปัญหาเรื่องกะทิถั่วดำอาจน้อยลง คงไม่มีผู้ชายอยากเป็นผู้หญิงและคงไม่มีผู้หญิงคิดอยากเป็นผู้ชาย เมื่อเราหนีความจริงกันไม่พ้น เรื่องทุกเรื่องจึงต้องพัวพันอยู่กับความเป็นผู้ชายและความเป็นผู้หญิงไม่ว่าในความเป็นอยู่ หรือไม่ว่าในความเป็นตัวหนังสือ ทั้ง ๆ ที่ความเป็นอยู่กับตัวหนังสือนั้นแยกจากกันไม่ได้หนังสืออาศัยความเป็นอยู่ และความเป็นอยู่ก็อาศัยหนังสือ ความที่ปรากฏในความเป็นอยู่เป็นข้อมูลดิบของหนังสือ และในขณะเดียวกันความเป็นตัวหนังสือมักมีอิทธิพลในความเป็นอยู่ หนังสือหรือคอลัมน์ อาจชี้แจงแสดงเหตุผลกับความเป็นอยู่ของผู้ชายกับผู้หญิงบางทีก็สอนให้ผู้ชายรู้จักวิธีโกหก บางทีก็สอนให้ผู้หญิงร้องไห้ให้เหมาะสมกับสถานการณ์ทั้งๆ ที่รู้ว่า สันดานของผู้ชายจำเป็นต้องโกหก หรือสันดานของผู้หญิงจำเป็นต้องบีบน้ำตา แต่หนังสือก็ยังมีเรื่อง มีวิธีเดินทัพกันออกมาเป็นเล่มๆ หลายเล่มมีอิทธิพล สามารถทำให้คนอ่านเข้าไปแบบลึกเหลือเชื่อเปลี่ยนสันดานที่แท้จริงของตนเองไปเพราะเชื่อหนังสือ พยายามจีบผู้หญิง (ถ้าเป็นผู้ชาย) ตามแนวทางที่หนังสือแนะนำ ปกปิดลักษณะที่แท้จริงของตนเองโดยในบั้นปลายความเป็นจริงหรือของแท้ในชีวิตก็จะถูกเปิดเผย จะไปโทษคนเขียนหนังสือก็ไม่ได้ เพราะต่างคนต่างก็มีหน้าที่ นักเขียนมีหน้าที่เขียนหนังสือคนอ่านก็มีหน้าที่อ่านหนังสือ ความเชื่อเป็นสิ่งที่บังคับกันไม่ได้ คนเขียนหนังสือนั้นมีหลายประเภท เช่นเดียวกับคนอ่านหนังสือก็มีหลายประเภทแต่คนเขียนหนังสือไม่ว่าจะเป็นประเภทใด จะต้องมีลักษณะหลักเดียวกันเป็นประการแรกคือกล้าหาญที่จะเขียนในความเป็นจริงในเรื่องราวที่ตนได้เขียนขึ้น เรียกว่า "กล้าพูดความจริง" ว่างั้นเถอะ ผมก็พูดไปยังงั้นแหละครับ เพราะผมเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง หนีสันดานโกหกไปไม่ได้เพราะฉะนั้นในการเขียนหนังสือของผม ถึงจะกล้าพูดความจริงแต่ก็เป็นความจริงที่ผู้ชายอย่างผมสมควรจะกล้าเท่านั้น ผู้ชายและผู้หญิงในวัยหนุ่มสาว มักเป็นเหยื่อคนเขียนหนังสือได้ง่าย โดยอาศัย "ความฝัน"เป็นรากฐานในการเขียนหนังสือ ผมเชื่อว่าทั้งผู้ชายและผู้หญิงต้องรู้ว่า ระหว่างความฝันกับความเป็นจริงนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเรื่องราวที่บอกว่าความฝันเป็นความจริงนั้นมีน้อยมาก ส่วนมากจะเป็นความจริงที่ตรงข้ามกับความฝัน ผู้หญิงคนหนึ่งมีสิทธิ์ฝันถึงอนาคต ถึงผู้ชายในฝัน ถึงชีวิตแต่งงานในฝัน ถึงลูกหลานในฝัน แล้วความจริงเป็นอย่างไรหรือ ? หลายๆ คนพบว่า มันไม่ใช่เรื่องราวที่ฝัน มันไม่ใช่อย่างที่เราอ่านพบในหนังสือหลากหลายวิธีที่หนังสือกล่าวขึ้นมาล้วนแล้วแต่หาไม่พบในความเป็นอยู่ที่แท้จริง ผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรู้จัก เป็นคนชอบอ่านหนังสือ และค่อนข้างจะเข้าไปในตัวหนังสือแบบลึก ๆหลังการแต่งงานแล้วมีลูกอายุเพียง 5 ปี ก็พบว่า หนังสือที่เป็นเพื่อนชีวิตของเธออย่างแท้จริงมากที่สุดคือ หนังสือธรรมะ เป็นงั้นไป ! ก็น่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ละครน้ำเน่าในจอทีวีช่วยอะไรไม่ได้ นอกจากเป็นการฆ่าเวลาให้พ้นๆไป แต่หนังสือธรรมะกลับเป็นตัวบทใหม่ เป็นพื้นฐานแห่งการดำรงชีวิตสามารถทำให้อาการปวดหัวที่ได้รับเพราะสิ่งแวดล้อมหายไปได้ ผู้หญิงที่ได้เรียนรู้รสพระธรรม จึงกลายเป็นประโยชน์แก่ฝ่ายตรงข้าม คือเป็นประโยชน์กับผู้ชายของผู้หญิงคนนั้น เพราะเธอสามารถยอมรับในสิ่งที่เธอยอมรับไม่ได้ในชั้นต้นและเมื่อผู้หญิงยอมรับพฤติกรรมของผู้ชายได้แล้ว ผู้ชายอย่างผมก็สบายไป สามารถมีชีวิตกับสันดานเดิมอย่างมีความสุข สัมพันธภาพระหว่างผู้ชายและผู้หญิงก็จะเป็นไปด้วยความร่มเย็น การประชุมสุดยอดของผู้นำเอเปคในเดือนนี้ ที่เราเป็นประเทศเจ้าภาพนั้น มีคำขวัญว่า A WORLD OFDIFFERENCES: PARTNERSHIP FOR THE FUTURE. ทางราชการแปลได้ห่วยมากคือแปลมันตรงๆ จาก พจนานุกรม สอ เสถบุตร ว่า "โลกแห่งความแตกต่าง หุ้นส่วนเพื่ออนาคต" ในฐานที่ผมเป็นนักเขียน ผมขอแปลเสียใหม่ว่า "โลกแห่งความหลากหลาย: สัมพันธภาพเพื่ออนาคต" ความหลากหลายนั้นน่าจะหมายถึง ความหลากหลายของประเทศต่างๆ ที่เป็นสมาชิกเอเปคมีเล็กมีใหญ่ มีเศรษฐกิจแตกต่างกันออกไป ในความหลากหลายนี้ด้วยองค์กรของเอเปคการประชุมสุดยอดร่วมกันระหว่าง ผู้นำของประเทศ สามารถสร้างให้เกิดความสัมพันธ์จับมือด้วยกันได้ ประเทศเล็กๆ สามารถมีเสียงพูดกับประเทศมหาอำนาจหรือประเทศใหญ่ๆ ได้อย่างเต็มเสียงเต็มคำ ไม่มี "หนู" ไม่มี "ราชสีห์"ทุกประเทศเท่าเทียมกันบนเวทีแห่งนี้ แต่สัมพันธภาพระหว่างผู้ชายกับผู้หญิงนั้น แตกต่างและหลากหลายในลีลา โดยหลักๆแล้วก็มักจะอีหรอบเดิมเสียหมด ผมเป็นผู้ชาย มองดูผู้หญิงโดยที่ไม่ให้ผู้หญิงรู้ว่าผมกำลังมอง ผมก็จะมองไปที่หน้าอก และสะโพกเรื่อยลงไปถึงเรียวน่อง ผู้หญิงที่ไม่มีหน้าอกบ่งบอกความเป็นผู้หญิง ไม่มีสะโพก หรือไม่มีเรียวน่องเป็นปลีแล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะไปมองดูอยู่หาสวรรค์วิมานอะไร การมองของผมเป็นสิทธิ์ส่วนตัว เพราะผมก็เป็นผู้ชายอีกคนที่อาจจะหยุดแค่เพียงมองดูเท่านั้นไม่ได้พัฒนาก้าวหน้าลามปามไปจนถึงการเกี้ยวพาราสี รถ 4x4 บางรุ่นน่ะมันน่ามองไหมล่ะคุณ ? น่ามอง กับ น่าซื้อ มันต่างกันครับ การมองมันไม่ได้หมายความถึงการมีไว้ครอบครองความรู้สึกนี้ผมคิดว่า คนที่ไปเที่ยวงานมหกรรมยานยนต์ หรือ MOTOR EXPO ที่เมืองทองธานี ย่อมจะเข้าใจ แม้ว่าถึงกระนั้นก็เถอะ อยากจะขอเข้าไปลองสัมผัสพวงมาลัยสักครั้งหรือสองครั้ง ผู้หญิงก็เหมือนกันครับ ผมมองไปแล้ว สร้างความสุขให้กับตัวเองแล้วก็อดไม่ได้ในบางครั้งที่จะเกิดความคิดสร้างสรรค์เป็นสตอรีบอร์ด ไปเรื่อยๆ ตามประสา กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว...เด็กสาวคนหนึ่งกลับจากโรงเรียน ผ่านผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่ต้นไม้สูงเขาบอกเด็กสาวว่า ถ้าเธอสามารถปีนขึ้นไปบนต้นไม้ได้จะให้ 100 บาท "สบายมาก" เด็กสาวตอบและลงมือปีนต้นไม้ด้วยความรวดเร็ว และเมื่อเธอลงมา เขาก็มอบเงินให้เธอตามสัญญาเด็กสาวกลับไปถึงบ้านบอกกับมารดาด้วยความตื่นเต้น "แค่หนูปีนต้นไม้ขึ้นไปเท่านั้น หนูได้เงินตั้งร้อย" "บ้าหรือไงลูก ?" มารดาโกรธ "ไอ้บ้านั่นมันอยากมองกางเกงในของหนูต่างหากล่ะ" วันต่อมาเด็กสาวกลับมาจากโรงเรียน เห็นผู้ชายคนเดิมยืนพิงต้นไม้สูงและเขาบอกเธอเหมือนเมื่อวันวาน แต่วันนี้เธอได้ถึง 500 บาท เด็กสาวกลับมาบอกแม่ที่บ้าน "ก็แม่บอกแล้วใช่ไหมว่า มันแค่อยากเห็นกางเกงในของหนู" มารดาว่าบุตรสาว "ใช่" บุตรสาวตอบมารดา "แต่วันนี้หนูฉลาดกว่าเขาค่ะ หนูไม่ได้นุ่งกางเกงใน"