ลดเบี้ยประกัน พรบ. ประชาชนได้อะไร ?

ถ้าพูดถึงการประกันภัยตาม พรบ. วันนี้ ทุกคนรู้จักกันดีแน่นอน เพราะได้ใช้มาเกือบ 10 ปีแล้ว ชื่อเต็มของ พรบ. นี้คือ "พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พรบ. 2535" เริ่มใช้เป็นทางการเมื่อ 5 เมษายน 2536 วัตถุประสงค์สำคัญของการประกันภัยประเภทนี้คือ "ให้ความคุ้มครองความเสียหายที่เกิดขึ้นแก่ชีวิต ร่างกาย และอนามัย ของคนทุกคนที่ได้รับจากรถยนต์ทุกประเภท รวมถึงรถจักรยานยนต์ด้วย ทั้งนี้ไม่รวมถึงความเสียหายของทรัพย์สินทุกชนิด กฎหมายที่ออกมาใช้มุ่งเน้นความคุ้มครองความปลอดภัยของคนทุกคนเป็นหลัก ไม่ว่าคนนี้จะเป็นใคร คนใช้รถ คนเดินถนน คนในรถคันอื่น หรือผู้โดยสารที่นั่งมากับรถ โดยถือว่า คน คือทรัพยากรที่สำคัญที่สุดของประเทศชาติ ดังนั้น กฎหมายจึงบังคับให้เจ้าของรถทุกคันต้องทำประกันตาม พรบ. นี้ หากไม่ทำก็จะมีโทษปรับและห้ามใช้รถคันนี้ ซึ่งการรณรงค์นี้ได้กระทำอย่างต่อเนื่องตลอดมา โดยเฉพาะในปี 2544 กรมการประกันตั้งเป้าที่จะให้มีการทำประกันภัยตาม พรบ. 100% จึงได้กำหนดมาตรการหลายประการทั้งด้านบวกโดยการลดเบี้ยประกันลงถึง 2 ครั้ง และด้านลบคือการลงโทษจับปรับอย่างจริงจัง ซึ่งการประเมินเมื่อสิ้นปี 2544 ก็ได้ผลจริงว่าประชาชนให้ความสนใจ เจ้าของรถทำประกันภัยกันมาก บางพื้นที่บางจังหวัดครบ 100% ในด้านภาครัฐมองอะไรกับการประกันภัยประเภทนี้ นอกจากวัตถุประสงค์ตามกฎหมายแล้ว รัฐมนตรีผู้รับผิดชอบ คือ นายสุวรรณ วลัยเสถียร รมช.พาณิชย์ ได้แถลงเมื่อ 30 มค. 2545 ว่าจะประกาศลดเบี้ยประกันภัย พรบ. ลงอีก 100 บาท เพื่อให้ผลประโยชน์ตกแก่เจ้าของรถจำนวน 3 ล้านคน จะได้จ่ายน้อยลง และไม่เพิ่มความคุ้มครองเป็น 1 แสบาท เพราะผลประโยชน์จะตกแก่ผู้ประสบภัยจากรถเพียง 1 หมื่นคนต่อปีเท่านั้น ทำให้เรามองทะลุไปถึง VISION หรือวิสัยทัศน์ของ รมต. ผู้รับผิดชอบซึ่งเป็นตัวแทนของรัฐบาลนี้ได้เลยว่าเป็นผู้รับใช้คนรวย ทำคะแนนกับคนรวย การที่ตั้งเป้าหมายการทำงานที่ต้องการให้มีการทำประกันภัย พรบ. ให้ครบเงินทั่วถึงเป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่ได้มองประโยชน์ที่แท้จริงที่คนเดือดร้อนได้รับ คือ ประชาชนคนที่ต้องบาดเจ็บ ล้มตาย จากอุบัติเหตุรถยนต์ ซึ่งทุกวันนี้มีค่าเพียง 50,000 บาท หรือ 80,000 บาท ต่อคนเท่านั้น ชีวิตคนไทย ทรัพยากรบุคคลของไทยมีค่าเพียงเท่านี้เองหรือ การที่ รมต. มองว่าลดเบี้ยประกัน 100 บาท จะได้กับคนที่เป็นเจ้าของรถ 3 ล้านคน ซึ่งเป็นเงินประมาณ 300 ล้านบาท แต่ถ้าเพิ่มความคุ้มครองจาก 80,000 เป็น 100,000 หรือจาก 50,000 เป็น 70,000 สำหรับค่ารักษา ประชาชนผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตประมาณ หมื่นคนต่อปีจะได้รับเพิ่มประมาณ 200-400 ล้านบาท อะไรน่าจะเป็นประโยชน์ที่แท้จริงของคำว่ารัฐบาลของประชาชนมากกว่ากัน หรือท่านจะเป็นเพียงรัฐบาลของคนรวยอย่างเดียว ดังนั้นการลดเบี้ยประกันอาจมองได้ 2 ข้อ กล่าวคือ นัยที่ 1 ความผิดพลาดของรัฐบาลในการกำหนดอัตราดอกเบี้ยประกันภัยผิดพลาดมาตั้งแต่ปี 2535 ที่กำหนดไว้สูงมารกเกินไป เช่น รถเก๋งเดิมกำหนดไว้ 1,200 บาท/ปี รถพิคอัพกำหนดไว้ 1,500 บาท/ปี โดยให้ความคุ้มครองชีวิตและบาดเจ็บไว้เพียง 50,000 บาท/คน/ความเสียหายเบื้องต้นเพียง 10,000 บาท ต่อมาอีก 3-4 ปี ก็ได้มีการปรับเปลี่ยนโดยการลดอัตราเบี้ยประกันลง 10% และเพิ่มความคุ้มครองชีวิตเป็น 80,000 บาท/คน ค่ารักษาพยาบาล 50,000 บาท/คน ค่าความเสียหายเบื้องต้น 15,000 บาท/คน ดูแล้วก็มีเหตุผลเพราะการปรับเปลี่ยนประโยชน์ตกกับประชาชนและเจ้าของรถด้วย ที่ว่าเป็นความผิดพลาดมากคือปี 2544 ที่มีการปรับลดเบี้ยประกันภัยลงอีก 2 ครั้ง โดยไม่เพิ่มความคุ้มครองใดๆ เลย โดยลดจาก 1,080 บาท เหลือ 970 บาท เมื่อ 12 มิถุนายน 2544 และลดเหลือ 920 บาท เมื่อ 1 ตุลาคม 2544 และกำลังจะลดลงอีกครั้ง 1 กุมภาพันธ์ 2545 เหลือ 800 บาท ถ้าคิดจาก 1,200 บาท เหลือ 800 บาท คือลดลง 33.5% หรือ 1 ใน 3 ซึ่งถือว่าอยู่ในอัตราที่สูงมาก แสดงถึงความผิดพลาดในการทำงานของราชการที่ก่อนหน้านี้ ทั้งกรมการประกันภัยและบริษัทประกันภัยร่วมกันเอารัดเอาเปรียบประชาชนและเจ้าของรถ โดยอาศัยกฎหมายบังคับให้เจ้าของรถทำประกันภัยเพื่อให้บริษัทประกันภัยมีกำไรมหาศาล ดูจากตัวเลขคร่าวๆ รถทั้งหมดมีประมาณ 10 ล้านคัน เป็นรถเก๋งอยู่ประมาณ 3 ล้านคัน ใน 3 ล้านคันบริษัทมีกำไรจากส่วนต่างคันละ 400 บาท รวมปีละ 1,200 ล้านบาท 8 ปี เป็นเงินถึง 9,600 ล้านบาท เฉพาะรถเก๋งนะครับ และรถอื่นๆ อีกไม่รู้เท่าไหร่ นัยที่ 2 มองว่ามีความผิดพลาดย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ แต่ได้มีความพยายามที่จะแก้ไขโดยยึดหลักต้นทุนและกำไรต้องไม่สูง เนื่องจากเป็นกฎหมายบังคับ เมื่อมีสถิติตัวเลขก็ควบปรับเปลี่ยนให้เกิดความเหมาะสม และทำให้การสนองตอบตามกฎหมายคือการปฏิบัติตามได้ผล 100% ก็ต้องลดอัตราเบี้ยประกันเป็นการจูงใจ แต่ดูนัยนี้แล้วไม่ค่อยมีน้ำหนักเท่าใดนัก เพราะความเหมาะสมอยู่ ณ จุดใด ลดแล้วลดอีกก็ยังไม่พบจุดที่เหมาะสม ในด้านของบริษัทประกันภัย ได้อะไรจากการลดเบี้ยประกันนี้ ทำให้เพิ่มการแข่งขันขึ้น ในทุกวันนี้ขายกันเต็มท้องถนนทุกซอกทุกมุม ทั้งในร้านขายของชำ ในปั๊มน้ำมัน ร้านก๋วยเตี๋ยว แม้กระทั่งร้านตัดผมเสริมสวย เพราะมีการจ่ายผลตอบแทนกันตามที่กรมการประกันภัยกำหนด หลายบริษัทยังแข่งขันกันลดราคารถเก๋งเหลือเพียง 7-800 บาท ทั้งที่กรมประกันภัยประกาศอยู่ที่ 970 บาท ทำได้อย่างไร เป็นคำถาม คำตอบมีอะไรซ่อนอยู่ ประชาชนควรจะรับรู้อะไรบ้างมั้ย ใครช่วยตอบ ข้อเท็จจริง พรบ. มีการเคลม เบิกจ่ายค่าเสียหายน้อยมาก มิใช่การเกิดอุบัติเหตุน้อย แต่คนที่จะมาเบิกค่าเสียหายตาม พรบ. มีน้อย เพราะมีเงื่อนไขมากมายทั้งเอกสารต่างๆ รวมถึงใบแจ้งความของตำรวจที่ใครจะไปแจ้งความก็ต้องจ่ายค่าปรับด้วย ฉะนั้นการเบิกจาก พรบ. จึงจะเป็นเพียงเบิกกรณีร้ายแรงหรือมีความเสียหายมาก เช่น บาดเจ็บสาหัส หรือตาย ถ้าเป็นบาดเจ็บทั่วไปก็จะไปใช้สิทธิทางอื่นๆ เช่น ประกันสังคม ประกันกองทุนเงินทดแทน ประกันอุบัติเหตุ ประกันสุขภาพ เป็นต้น ทำให้ยอดจ่ายเคลม พรบ. ทั้งระบบอยู่ที่ประมาณ 30-40% ของค่าเบี้ยประกันภัย จึงเห็นว่าบริษัทประกันมีกำไรสูงถึง 30-40% หลังจากหักค่าใช้จ่ายแล้ว ซึ่งถ้าเบี้ยประกันภัยทั้งระบบ 20,000 ล้าน/ปี กำไร 6,000-8,000 ล้าน ก็ไม่น้อยเลยทีเดียว ในแง่ของประชาชนได้อะไร ตอบได้เลยว่าไม่ได้อะไรที่ดีขึ้นเลย เพราะการลดเบี้ยประกันทุกครั้งเป็นการช่วยเจ้าของรถ แต่การบาดเจ็บ ตาย ยังได้ค่าชดใช้เท่าเดิม หรืออาจจะถูกเบี้ยวจากบริษัทบางบริษัทมากขึ้นก็ได้ เพราะกำไรอาจลดลงบ้าง แต่โดยรวมการลดเบี้ยเป็นการจูงใจเจ้าของรถให้ทำประกันภัยมากขึ้น บริษัทประกันภัยจะได้รับเบี้ยประกันภัยมากขึ้นไปด้วย แต่คนที่หน้าบานที่สุดคือรัฐมนตรีผู้ดูแลรับผิดชอบ ได้คะแนนจากผลงานสามารถทำให้เกิดการทำประกันภัย พรบ. 100% ถ้าพูดกันตามจริง เบี้ยประกัน พรบ. ยังสามารถลดได้อีก แต่ต้องมองในแง่ประชาชนด้วยว่าได้รับอะไร มิใช่มองในแง่เจ้าของรถ เพราะเจ้าของรถมีกฎหมายบังคับอยู่แล้ว แต่ประชาชนเดือดร้อนใครจะช่วยเขาได้ เขาต้องทุกข์ทน ขาดที่พึ่ง ขาดรายได้จุนเจือครอบครัว จะต้องไปฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายเพิ่มก็ไม่มีปัญญา ทำไมรัฐบาลผู้มีอำนาจกลับไม่เหลียวแลเขาบ้าง เบี้ยประกันภัย พรบ. ที่น่าจะเหมาะสมเก็บเพียงวันละบาทถึงสามบาทก็พอ รถจักรยานยนต์วันละบาท หรือปีละ 365 บาท ไม่ต้องคำนึงถึงซีซี รถเก๋งเพียงวันละ 2 บาท หรือปีละ 730 บาท ไม่ต้องคำนึงถึงซีซี รถพิคอัพเพียงวันละ 3 บาท หรือปีละ 1,095 บาท ไม่ต้องคำนึงถึงที่นั่ง ถ้ารับจ้างก็เก็บเพิ่มอีกวันละบาทก็เพียงพอแล้ว แต่ที่สำคัญคือความคุ้มครองสำหรับผู้ประสบภัยควรเป็น ตายคนละ 100,000 บาท บาดเจ็บจ่ายตามจริงไม่เกิน 100,000 บาท ค่าเสียหายเบื้องต้นจ่ายตามจริงแต่ไม่เกิน 25,000 บาท ก็ขอวอนท่านรัฐมนตรีมองผลประโยชน์ประชาชนให้มากกว่านี้ อย่ามองแต่คนรวยที่เป็นคะแนนเสียงของท่านเพียงอย่างเดียว เว้นแต่จะทำให้ทุกคนรวยได้เหมือนท่านหมดทุกคน ก็จะขอบคุณ