พร้อมทะยานแล้ว

ในโลกของรถซูเพอร์คาร์ มักจะมีผู้นำและผู้ตามเสมอ ตัวท้าชิงที่เราคิดว่าเหมาะสมในเวลานี้ คือ แฟร์รารี 458 อิตาลีอา (ไม่รู้ว่าใครเห็นด้วยไหม) มันเป็นรถที่สามารถเขียนประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้กับวงการรถซูเพอร์คาร์ ด้วยมุมมองใหม่หมดจด โดยที่คู่แข่งหนีไม่พ้นที่ต้องทำตาม ใช่แล้ว ลัมโบร์กินี คันนี้ก็เช่นกัน แต่นี่เราไม่ได้กำลังพูดถึงความแรงสุดโต่งของเจ้ากระทิงดุในรุ่น กัลญาร์โด แอลพี 570-4 สกวาดรา โกร์เซ ที่ฝากสถิติล่าสุดไว้ในสนามแข่ง VAIRANO แต่เราหมายถึงการควบคุมบังคับ ความประณีตภายในห้องโดยสาร และการทำงานร่วมกันของระบบอีเลคทรอนิคส์ต่างๆ เราเกริ่นนำอย่างนี้เพื่อเตรียมพูดถึงว่าที่ทายาทใหม่ของ กัลญาร์โด รถซึ่งมีแนวคิดแตกต่างจากรุ่นเดิม แต่ยังคงรักษาจารีตประเพณีความเป็นสปอร์ทของต้นตระกูลเอาไว้ มันเต็มไปด้วยนวัตกรรมล้ำหน้าเกินความงามของมัน มากกว่าที่บรรดานักอนุรักษนิยมผู้ชื่นชอบลัมโบร์กินี จะคาดคิดเลยทีเดียว คำวิจารณ์หนึ่ง (ในทางบวก) บอกว่า มันคือ เด็กน้อยที่ดูดุร้าย แต่ออกจะเรียบร้อยไปสักหน่อย คงเป็นเพราะขาดประตูปีกนกหรือสปอยเลอร์ขนาดใหญ่ บางจนทำให้ดูหรูหราไปเลยด้วยซ้ำ แต่ที่น่าเสียดาย คือ ประตูกลับเปิด/ปิดเหมือนอย่างรถทั่วๆ ไป แทนที่จะชี้ขึ้นฟ้า ซึ่งมันก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรมากนักหรอก ถ้าจะห้าวขึ้นอีกสักหน่อยในเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าสนใจมากกว่านั้นอยู่ภายใต้ตัวถัง เริ่มจากส่วนที่มีการเปลี่ยนแปลงน้อยที่สุด คือ เครื่องยนต์ ภายใต้ฝากระโปรง มีเครื่องยนต์แบบวี 10 สูบ 90 องศา แต่ได้รับการปรับปรุงให้มีพละกำลังและความประหยัดเพิ่มขึ้น สิ่งต้นๆ ที่ปรับปรุง คือ ระบบไหลเวียนของเหลวต่างๆ และการลดแรงต้านต่างๆ ลง เครื่องยนต์แบบ วี 10 สูบ ตัวนี้ยังคงรักษาช่วงชักยาวของรุ่นก่อนหน้า ซึ่งสามารถเค้นแรงบิดมหาศาลได้ตั้งแต่รอบต่ำ อีกทั้งยังรักษาโครงสร้าง “COMMON PIN” (เพลาถ่วงสมดุล) ยิ่งกว่านั้น ยังสามารถปล่อยกำลังสูงสุดได้ถึง 600 แรงม้า ขณะเข็มวัดรอบชี้ที่ 8,000 รตน. เนื่องจากความจุที่เพิ่มขึ้น (จาก 5.2 เป็น 5.4 ลิตร) ระบบส่งกำลังได้รับการพัฒนาขึ้นใหม่ ยกเลิกการใช้ระบบ ELECTRO-ACTIVATED และหันมาใช้เกียร์แบบคลัทช์คู่ 7 จังหวะ ซึ่งหยิบยืมมาจาก เอาดี แต่ปรับปรุงขึ้นใหม่โดยช่างเทคนิคชาวอิตาเลียน เพื่อให้เข้ากับนิสัยของ ลัมโบร์กินี เรื่องใหญ่ในภารกิจนี้ คือ การลดเวลาในการเปลี่ยนเกียร์ จากการปรับการทำงานของคลัทช์ และมีการติดตั้งระบบ LAUNCH CONTROL (ระบบควบคุมขณะออกตัว) จนสามารถทำอัตราเร่ง 0-100 กม./ชม. ในเวลาเพียง 3.0 วินาที ส่วนระบบถ่ายทอดกำลังเป็นวิวัฒนาการจากพี่สาวคนโตรุ่น อเวนตาโดร์ ซึ่งแรงบิดทั้งหมดส่งไปยังล้อหลังผ่าน VISCOUS COUPLING ที่ควบคุมด้วยระบบคลัทช์อีเลคทรอนิคส์ของ HALDEX ซึ่งจะยอมให้แรงบิดถ่ายไปยังล้อหน้าในช่วงที่จำเป็นเท่านั้น หรือปล่อยไว้ให้เป็นดุลยพินิจของผู้ขับขี่ที่จะเลือกการตั้งค่าที่เตรียมไว้ 3 แบบ (STREET SPORT และ RACE) ตัวถังมีการปรับเปลี่ยนหลายส่วน เช่น การใช้โครงสร้างผสมระหว่างวัสดุอลูมินัม และคาร์บอนไฟเบอร์ ในจุดที่ต้องการความแข็งแรง สำหรับระบบรองรับนั้น นอกจากใช้ชอคอับที่ควบคุมการทำงานด้วยอีเลคทรอนิคส์แล้ว ส่วนอื่นๆ ไม่ต่างจากที่เราคุ้นเคยนัก ทั้งหมดที่พูดถึงก็ได้แก่ ระบบรองรับแบบดับเบิลวิชโบน ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง จานเบรคเจาะรู แบบมีช่องระบายความร้อน (มีจานเบรคแบบ คาร์บอนเซรามิคให้เลือกด้วย) และคาลิเพอร์ 6 พอร์ท สำหรับเบรคหน้า   สไตล์ครอบครัว โอเวอร์แฮงสั้น ล้อขนาดใหญ่รับกับซุ้มล้อ คือ หลากหลายความโดดเด่นของ ลัมโบร์กินี ที่ได้รับการสรรค์สร้างขึ้นมาใหม่   10 ปี ของ กัลญาร์โด โมเดลใหม่ ที่มีความกะทัดรัด และราคาถูกกว่า มูร์ซีเอลาโก คือ ความเสี่ยงที่ท้าทายเมื่อราวทศวรรษก่อน แต่ก็ประสบผลสำเร็จอย่างงดงามกับการเปลี่ยนแปลงภาพลักษณ์ของโครงสร้างรถในเครือ SANT' AGATA ขับเคลื่อนด้วย เครื่องยนต์แบบ วี 10 สูบ 507 แรงม้า ความจุ 5.0 ลิตร กัลญาร์โด ส่งกำลังผ่านเกียร์ธรรมดา และระบบขับเคลื่อน 4 ล้อ ตัวถังทำจากอลูมิเนียม ตัวรถผ่านวิวัฒนาการมาหลายต่อหลายปี และประสบความสำเร็จในรุ่นพิเศษหลายรุ่น รวมถึงรุ่นเปิดประทุน การปรับโฉมเกิดขึ้นเมื่อปี 2008 พร้อมเปิดตัวระบบจ่ายเชื้อเพลิงแบบไดเรคท์อินเจคชัน และ 568 แรงม้า ส่วนรุ่นล่าสุด (จากภาพด้านล่าง) เพิ่งเผยโฉมเมื่อ 2-3 เดือนที่ผ่านมา