เล็กดีรสโตจริงหรือ ?

ไม่ต้องมีการประชาสัมพันธ์ใดๆ สำหรับ "นาโน" เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นภายหลังการใช้เทคโนโลยีนี้เพียงเศษเสี้ยว หลายอย่างก็ตื่นตา พูดกันจนคุ้นหู เพราะสามารถเปลี่ยนวิถีชีวิตบางสิ่งของเราได้ แม้การปฏิวัตินวัตกรรมนี้จะดำเนินไปอย่างเงียบเชียบก็ตามที "นาโน" แปลงมาจากรากศัพท์ภาษากรีก คือ "NANOS" แปลว่า คนแคระ ซึ่งเปรียบเทียบเข้าท่าดี แต่จริงๆ "นาโน" เล็กกว่านั้นมหาศาล เพราะมีขนาดเดียวกับหน่วยนาโนเมตร เทียบให้เข้าใจง่ายๆ คือ ถ้าคุณแบ่งมิลลิเมตรเป็นล้านส่วน 1 ส่วนในนั้น นั่นแหละ คือ "นาโน" นาโนเทคโนโลยี คือ กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการสร้าง สังเคราะห์ และการใช้นวัตกรรมที่มีขนาดเล็กมาก ซึ่งเทียบเท่ากับอนุภาคของโมเลกุล หรืออะตอม โดยการนำมาจัดเรียงในตำแหน่งที่ต้องการ ซึ่งจะส่งผลต่อการควบคุมโครงสร้างของวัตถุนั้นๆ ให้มีคุณสมบัติพิเศษ ไม่ว่าจะเป็น ของใช้/อาหาร/ยารักษาโรค หรือแม้กระทั่งสิ่งที่เกี่ยวข้องกับ "รถยนต์" ปัจจุบันสินค้าบางอย่างทยอยใช้ "นาโน" มาเป็นจุดขายของผลิตภัณฑ์กันแล้ว เช่น เสื้อผ้าที่ไม่จำเป็นต้องซัก เพราะป้องกันคราบสกปรกได้ โถส้วมที่สามารถทำความสะอาดตัวเอง เนื่องจากแบคทีเรียหรือเชื้อราแทรกตัวเข้าไปไม่ได้ เครื่องปรับอากาศขนาดเล็กลง แต่ฟอกอากาศได้บริสุทธิ์กว่าเดิมมาก เป็นต้น "นาโน" กับรถยนต์ คริส พาพาโดพูลอส นักวิจัยด้านนาโนเทคโนโลยีของแคนาดา กำลังสร้างสิ่งที่มีคุณสมบัติน่าทึ่ง คือ ท่อนาโนคาร์บอน ซึ่งสามารถพัฒนามาใช้เป็นวัสดุภายในรถยนต์ อากาศยาน หรือโครงสร้างอาคาร ท่อนี้เป็นแผ่นกราไฟท์ที่บางมากๆ ซึ่งอาจกว้างแค่ครึ่งนาโนเมตร แต่กลับแข็งแรงกว่าเหล็กถึง 100 เท่า อีกทั้งยังอาจนำมาใช้แทนลวดทองแดงของสายไฟในรถยนต์ เนื่องจากสามารถรับกระแสไฟฟ้าได้มากกว่าทองแดงราว 1,000 เท่าทีเดียว นอกจากนี้ท่อนาโนคาร์บอนยังอาจสามารถสร้างวัสดุที่นำไฟฟ้า และโปร่งใส เขาจึงเกิดความคิดที่จะใส่แผ่นวัสดุนี้ลงในกระจกรถยนต์ และปล่อยกระแสไฟฟ้าผ่านเข้าไปเพื่อละลายฝ้า แทนลวดไล่ฝ้าที่เกะกะสายตาแบบเดิมๆ ภารัต ภูชาน ศาสตราจารย์ด้านวิศวกรรมเครื่องกล แห่งมหาวิทยาลัยโอไฮโอสเตท ต้องการสร้างพื้นผิวที่เรียบลื่นมากๆ ซึ่งนักวิทยาศาสตร์เข้าใจมานานแล้วว่าใบบัว หรือใบบอน สามารถป้องกันน้ำเกาะได้ดีมาก เพราะผิวใบปกคลุมด้วยปุ่มเล็กๆ ที่เป็นมันขนาดเล็กแค่นาโนเมตร เขาจึงคิดเลียนแบบ โดยสร้างแผ่นโพลิเมอร์ที่มีความลื่นเท่าใบบัว ในอนาคต "นาโน" จึงมีโอกาสนำมาใช้กับกระจกรถยนต์ ต่อไปคุณอาจไม่ต้องพึ่งที่ปัดน้ำฝน หรือแวกซ์เคลือบกระจกอีกเลย เทด ซาร์เจนท์ ศาสตราจารย์แห่งมหาวิทยาลัยโทรอนโท กล่าวว่า ที่ระดับนาโน สสารสามารถ "ตกแต่ง" ได้ ถ้าหากเปลี่ยนขนาดสารกึ่งตัวนำที่เรียกว่าจุดควอนทัม จุดเหล่านั้นก็จะเปลี่ยนสี และอาจเป็นกุญแจสู่การสร้างแผงสุริยะรับแสงที่บางเบา และยืดหยุ่น ซึ่งถ้าใช้งานได้จริง เราอาจสร้างพรมสุริยะที่ม้วนไว้บนหลังคารถยนต์เพื่อช่วยประหยัดตอนขับไปทำงานได้ สำหรับบ้านเรา ดร. ชาญชัย สิริเกษมเลิศ ผอ. ฝ่ายส่งเสริมเทคโนโลยี สถาบันพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอ ได้วิจัย และพัฒนาเบาะรถยนต์ที่เคลือบอนุภาคระดับนาโนของสารไททาเนียมไดออกไซด์ ด้วยเหตุที่ว่าเบาะรถยนต์ไม่ค่อยมีใครสนใจทำความสะอาดกันนัก และเบาะในรถมีโอกาสถูกแสงแดดมาก ซึ่งจะทำให้สารเคมีถูกกระตุ้น และฆ่าเชื้อได้บ่อย จากการทดสอบการขัดถูถึง 50,000 ครั้ง พบว่ายังคงมีไททาเนียมเหลือพอที่จะฆ่าเชื้อโรค จึงได้นำมาใช้นำร่องในรถทัวร์ ก่อนที่จะพัฒนานำมาใช้ในรถยนต์ในเวลาอันใกล้ นอกจากนี้ยังมีผลิตภัณฑ์ที่ขายตามท้องตลาดที่ใช้ "นาโน" เป็นจุดขาย เช่น สารเคลือบสี ที่พัฒนาให้มีอนุภาคเล็กมาก โฆษณาว่าสามารถแทรกตัวเข้าไปในเนื้อสี เพื่อปกป้องได้ดี และยาวนานกว่า กระจกกรองแสงฉาบนาโน ที่เป็นทางเลือกใหม่หากใครเบื่อฟีล์มกรองแสง หรือน้ำมันเครื่องพื้นฐานที่ผสมสารเกี่ยวข้องกับนาโน ช่วยให้ใช้ได้ยาวนานสูสีกับน้ำมันเครื่องสังเคราะห์ ฯลฯ ถึงวันนี้ "นาโนเทคโนโลยี" ได้เข้ามามีบทบาทในรถยนต์ และชีวิตประจำวันของเรามากขึ้น ส่วนราคาที่ยังแพงกว่าผลิตภัณฑ์พื้นฐานแบบเดิมหลายเท่านั้น คุ้มหรือไม่ ต้องลองใช้ การตัดสินใจเป็นของคุณแล้วละครับ