แม้ว่ามีข้อดีที่ไม่ต้องใช้น้ำมันเชื้อเพลิงหรือใช้น้อยลง และไม่มีการปล่อยคาร์บอนไดออกไซด์จากปลายท่อไอเสีย แต่รถไฟฟ้าก็ยังมีข้อด้อยเมื่อเปรียบเทียบกับรถที่ติดตั้งเครื่องยนต์สันดาปภายใน ข้อด้อยที่สำคัญ คือ ราคา หากไม่มีการสนับสนุนจากรัฐ หรือแม้เมื่อมีแล้วก็ตาม รถไฟฟ้ามักมีค่าตัวแพง เพราะแบทเตอรีราคาแพง

แม้ว่ามีข้อดีที่ไม่ต้องใช้น้ำมันเชื้อเพลิงหรือใช้น้อยลง และไม่มีการปล่อยคาร์บอนไดออกไซด์จากปลายท่อไอเสีย แต่รถไฟฟ้าก็ยังมีข้อด้อยเมื่อเปรียบเทียบกับรถที่ติดตั้งเครื่องยนต์สันดาปภายใน ข้อด้อยที่สำคัญ คือ ราคา หากไม่มีการสนับสนุนจากรัฐ หรือแม้เมื่อมีแล้วก็ตาม รถไฟฟ้ามักมีค่าตัวแพง เพราะแบทเตอรีราคาแพง ผลการสำรวจที่บริษัท NIELSEN ทำให้แก่นิตยสาร FINANCIAL TIMES เมื่อปี 2010 ชี้ว่า ประมาณ 3 ใน 4 ของผู้ซื้อรถในสหรัฐอเมริกาและอังกฤษเคยพิจารณา หรือกำลังจะพิจารณาซื้อรถไฟฟ้า แต่พวกเขาไม่ยินดีที่จะจ่ายเงินเพิ่ม ในปีเดียวกันนั้น JD POWER & ASSOCIATES ผู้ชำนัญการด้านการสำรวจและวิจัยก็ระบุว่า ผู้ใช้รถส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งในการคำนวณค่าใช้จ่ายตลอดอายุการใช้งานของรถไฟฟ้า "ยังมีความสับสนว่าต้องใช้งานนานแค่ไหน ? จึงจะคุ้มค่าในเรื่องการประหยัดค่าเชื้อเพลิงเมื่อเทียบกับรถเครื่องยนต์สันดาปภายใน นอกจากนั้น ราคาของรถเมื่อขายต่อ และค่าใช้จ่ายเมื่อถึงเวลาต้องเปลี่ยนแบทเตอรี ก็เป็นอีก 2 เรื่องที่อยู่ในหัวสมองของผู้คิดจะซื้อรถไฟฟ้า" รถไฟฟ้าสัญชาติเยอรมันอีกแบบหนึ่งที่เลือกมาให้ชื่นชมกัน ก็เป็นผลงานของผู้ผลิตรถยนต์ในเครือข่ายของค่าย "ดาวสามแฉก" และเป็นรถที่เพิ่งอวดตัวแบบ "ครั้งแรกในโลก" ที่งานมหกรรมยานยนต์ปารีสซึ่งมีขึ้นเมื่อปลายเดือนกันยายนต่อกับต้นเดือนตุลาคมของปีงูใหญ่เช่นกัน เป็นรถแฮทช์แบคขับเคลื่อนล้อหลังขนาดกระจิ๋วหลิว ซึ่งออกโชว์รูมไปแล้วพร้อมกับป้ายชื่อยาวสองวาครึ่ง คือ สมาร์ท ฟอร์ทู บราบัส อีเลคทริค ดไรฟ (SMART FORTWO BRABUS ELECTRIC DRIVE) ไม่ใช่รถใหม่ที่เริ่มต้นกระบวนการออกแบบด้วยกระดาษเปล่าและมันสมองที่ว่างเปล่าเช่นเดียวกัน หากเป็นรถใหม่ที่พัฒนาจากรถไฟฟ้ารุ่นสามัญ คือ สมาร์ท ฟอร์ทู อีเลคทริค ดไรฟ (SMART FORTWO ELECTRIC DRIVE) รถซึ่งเริ่มการผลิตในโรงงานที่ตั้งอยู่ในฝรั่งเศสเมื่อตอนปลายปี 2009 และขณะนี้หลายร้อยหลายพันคันกำลังวิ่งเพ่นพ่านตามท้องถนน ทั้งในบางเมืองของสหรัฐอเมริกา ในกรุงเบร์ลินนครหลวงของเยอรมนี และอีกหลายเมืองในทวีปยุโรป ผู้พัฒนาก็เห็นได้จากชื่อรถ คือ บราบัส (BRABUS) สำนักแต่งรถผู้ทำมาหากินกับค่ายสมาร์ท มานมนานกาเล การปรับปรุงเปลี่ยนแปลงทั้งภายนอกและภายในของตัวถังซึ่งยาว 2.695 ม. กว้าง 1.559 ม. และสูง 1.565 ม. ไม่มีอะไรให้กล่าวถึงอย่างเป็นน้ำเป็นเนื้อ เพราะความแตกต่างประการสำคัญของรถรุ่นพิเศษนี้ เมื่อเปรียบเทียบกับรถรุ่นสามัญ ไม่ได้อยู่ที่หน้าตาหรือรูปทรงองค์เอวของตัวถัง หากอยู่ที่ระบบขับเคลื่อนล้อหลังด้วยพลังไฟฟ้าล้วนๆ นั่นคือ การเพิ่มขนาดของมอเตอร์ไฟฟ้าจาก มอเตอร์ขนาด 55 กิโลวัตต์/75 แรงม้า ที่ให้แรงบิดสูงสุด 130 นิวตัน-เมตร/13.3 กก.-ม. และให้กำลังต่อเนื่อง 35 กิโลวัตต์/48 แรงม้า เป็นมอเตอร์ขนาด 60 กิโลวัตต์/82 แรงม้า ที่ให้แรงบิดสูงสุด 135 นิวตัน-เมตร/13.8 กก.-ม. แต่ให้กำลังต่อเนื่องเท่าเดิม คือ 35 กิโลวัตต์/48 แรงม้า ส่วนอุปกรณ์ป้อนพลังไฟยังเป็นแบทเตอรีลิเธียม-ไอออน (LITHIUM-ION) ขนาด 230 โวลท์ 17.6 กิโลวัตต์ชั่วโมง ที่สามารถประจุไฟด้วยไฟบ้าน 230 โวลท์ โดยใช้เวลา 7 ชั่วโมง และเหลือเพียง 1 ชั่วโมง เมื่อใช้วิธีประจุด่วนด้วยอุปกรณ์ที่จัดไว้โดยเฉพาะ การเพิ่มขนาดของมอเตอร์ไฟฟ้าดังกล่าวข้างต้น ไม่ส่งผลต่อระยะทางที่รถจะวิ่งไปได้ภายหลังการประจุไฟเต็มหม้อแต่ละครั้ง คือ ยังคงวิ่งได้ไกลประมาณ 145 กม. ที่เปลี่ยนไป คือ ตัวเลขสมรรถนะความเร็ว กล่าวคือ อัตราเร่ง 0-60 กม./ชม. ที่เคยทำได้ใน 4.8 วินาที ลดเป็น 4.4 วินาที อัตราเร่ง 0-100 กม./ชม. ที่เคยทำได้ใน 11.5 วินาที ลดเป็น 10.2 วินาที ส่วนความเร็วสูงสุดเพิ่มขึ้นนิดเดียวจนแทบไม่รู้สึก คือ จาก 125 เป็น 130 กม./ชม. เริ่มจำหน่ายแล้วในเมืองแม่และอีกหลายประเทศในยุโรป โดยติดป้ายค่าตัว 29,990 ยูโร หรือประมาณ 1.20 ล้านบาท กรณีตัวถังคูเปเหมือนคันสีดำที่เห็นในภาพ และแพงขึ้นนิดหน่อยเมื่อเป็นตัวถังเปิดประทุนเหมือนคันสีขาว คือ 33,080 ยูโร หรือประมาณ 1.32 ล้านบาท