คดีนี้ผู้ที่ซวย คือ ตัวความ ความซวยเกิดจากการทำหน้าที่ของทนายนั่นละ ซวยยังไง เซ็งแค่ไหนเรามาดูกัน

คดีนี้ผู้ที่ซวย คือ ตัวความ ความซวยเกิดจากการทำหน้าที่ของทนายนั่นละ ซวยยังไง เซ็งแค่ไหนเรามาดูกัน เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อ "บริษัท ใจกว้างไฟแนนซ์ จำกัด" ซึ่งให้ลูกค้าเช่าซื้อรถ เดินหน้าเชคบิลล์ฟ้องร้อง "นายเฮงเสมอ" เป็นจำเลยในคดีแพ่ง อ้างว่าผิดนัดไม่จ่ายค่าเช่าซื้อรถเป็นเงิน 3 แสนกว่าบาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 15 ต่อปี ตามสัญญา งานนี้พวกที่เซ็นค้ำประกันโดนไปด้วยอีกสองหน่อ จำเลยทั้งสามกัดฟันจ้างทนายหนุ่มใหญ่สู้คดี ให้การโต้กลับไปว่า สัญญาเช่าซื้อทำมาไม่ถูกต้อง ถือว่าเป็นโมฆะ บริษัทไฟแนนศ์ยังไม่ได้บอกเลิกสัญญาเช่าซื้อ และไม่ได้เกิดความเสียหายตามที่อ้าง จึงไม่มีอำนาจฟ้อง ศาลชั้นต้นนั่งเอกเขนกอ่านคำฟ้องอยู่ที่ศาล เสร็จแล้วยิ้มอย่างสบายใจ เพราะดูแล้วคงไม่ต้องออกเหงื่อสวมเสื้อครุยขึ้นศาลหลายยก จึงคว้าปากกามาเขียนคำสั่งในสำนวนว่า คดีนี้งดชี้สองสถานเพื่อกำหนดประเด็นการต่อสู้คดี ให้นัดสืบพยานโจทก์ไปเลยตามวันเวลาที่กำหนด ก่อนถึงวันนัดสืบพยานโจทก์ ฝ่ายโจทก์คงเห็นว่า คำฟ้องที่เสนอต่อศาลน่าจะมีปัญหาและเพลี่ยงพล้ำแก่จำเลยแบบนกกระจอกไม่ทันกินน้ำ จึงตัดสินใจยื่นคำร้องต่อศาลขอถอนฟ้องจำเลยทั้งหมด ถึงวันนัดทนายของจำเลยทั้งสามไปศาล ฝ่ายโจทก์หายต๋อมไปเลย ไม่มีใครไปศาล เมื่อผู้พิพากษาแจ้งว่าฝ่ายโจทก์เขาขอถอนฟ้องจำเลยทั้งหมด ทนายจำเลยจะว่ายังไง ทนายจำเลยเล็งดูแล้วแจ้งต่อศาลว่า จำเลยที่ 3 โอเค ไม่คัดค้านการถอนฟ้องตนจากคดีตามที่โจทก์ต้องการ ศาลจึงถามทนายจำเลยต่อไปว่า ในส่วนของนายเฮงเสมอ กับคนค้ำประกัน ซึ่งเป็นจำเลยที่ 1 และ 2 จะว่ายังไง ทนายจำเลยนิ่งคิดอยู่นิดหนึ่ง เห็นว่าคดีของโจทก์น่าจะเพลี้ยงพล้ำแก่ฝ่ายตนเป็นแน่แท้ จึงยืนขึ้นโค้งศาลอย่างงาม พร้อมกับแถลงเสียงดังฟังชัดว่า จำเลยที่ 1 และ 2 ขอคัดค้านการถอนฟ้องของโจทก์ ไม่ยอมให้ถอน ศาลพยักหน้ารับทราบแล้วนิ่งคิดพิจารณาว่าจะสั่งการอย่างไร ? ศาลชั้นต้นจึงมีคำสั่งว่า วันนี้เป็นวันนัดสืบพยานโจทก์ โจทก์ไม่มาศาลโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้อง จึงมีคำสั่งว่า โจทก์ทิ้งฟ้อง ให้จำหน่ายคดีออกจากสารบบความ พอศาลสั่งออกมาอย่างนั้น ทนายจำเลยถึงกับนั่งงงพร้อมกับนึกขึ้นมาได้ว่า เมื่อศาลจำหน่ายคดีของโจทก์แล้ว ผลก็คือ ข้อพิพาทยังไม่ได้มีการชำระสะสาง นั่นหมายความว่า ฝ่ายจำเลยน่าจะเสียเปรียบ บริษัทไฟแนนศ์หรือโจทก์ สามารถหอบคดีมาฟ้องร้องจำเลยได้อีก หลังจากนั้นไม่นาน ทนายจึงทำเรื่องขอยื่นอุทธรณ์ปัญหาข้อกฎหมายไปที่ศาลฎีกา และได้รับอนุญาตจากศาลชั้นต้นเป็นที่เรียบร้อย โดยโอดโอยว่าศาลชั้นต้นทำไม่ถูก การที่จำเลยคัดค้านการถอนฟ้อง แสดงว่าคดีที่ไฟแนนศ์ฟ้องต้องยังอยู่ในศาล และศาลต้องหยิบมาพิพากษาต่อไป ศาลฎีกาพิจารณาสำนวนคดี แล้วชี้ขาดว่า คดีนี้เมื่อถึงวันนัด โจทก์ไม่โผล่ไปศาล โจทก์จึงขาดนัด เมื่อโจทก์ขาดนัดตาม วิ. แพ่ง มาตรา 202 ถ้าฝ่ายจำเลยไม่ได้แจ้งแถลงต่อศาลในวันสืบพยาน ขอให้ศาลดำเนินการพิจารณาคดีต่อไป ศาลก็ต้องสั่งจำหน่ายคดีนั้น การที่ฝ่ายนายเฮงเสมอ แถลงคัดค้านการขอถอนฟ้องของโจทก์ ศาลฎีกาฟันธงว่า มันเป็นคนละเรื่องกับการที่จะให้ศาลดำเนินการพิจารณาคดีต่อไป ไม่ได้หมายความว่านายเฮงเสมอ จำเลยที่ 1 ได้แจ้งต่อศาลในวันสืบพยานขอให้ดำเนินการพิจารณาคดีต่อไป การที่ศาลชั้นต้นสั่งจำหน่ายคดีจากสารบบความจึงเห็นชอบ ไม่ผิดระเบียบ เพียงแต่ศาลชั้นต้น อ้างเหตุในคำสั่งจำหน่ายคดีว่า โจทก์ทิ้งฟ้องยังไม่ถูกต้อง เพราะกรณีนี้มิใช่เป็นเรื่องทิ้งฟ้อง แต่เป็นกรณีที่โจทก์ขาดนัดพิจารณา ศาลฎีกาจึงพิพากษาแก้ให้ตัดข้อความที่ว่า "โจทก์ทิ้งฟ้อง" ออกจากคำสั่งศาลชั้นต้น นอกนั้นยืน หมายถึง ไม่มีการพิจารณาคดีนี้ต่อไป เรื่องนี้นายเฮงเสมอจึงซวย เพราะทนายไปแถลงคัดค้านการถอนฟ้องของบริษัทไฟแนนศ์อย่างเดียว ไม่ไหวตัวแถลงเพิ่มเติมว่า ขอให้ศาลพิจารณาคดีต่อไป เพราะถ้างานนี้ศาลพิจารณาคดีต่อไป หมายถึง โจทก์หรือบริษัทไฟแนนศ์เสียเปรียบอย่างเต็มๆ เพราะขาดนัดไม่ไปศาลในวันนัดสืบพยาน โดยไม่ได้ขอเลื่อนคดีโดยมีเหตุจำเป็น นั่นหมายความว่า ศาลต้องตัดสินยกฟ้องให้โจทก์แพ้คดีสถานเดียว เมื่อโจทก์แพ้คดีก็เรียกร้องเอาเงินทองจากนายเฮงเสมอกับพวกไม่ได้ จากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 728/2548